Κατα Μαρκον 2
1 Και μεθ' ημέρας πάλιν εισήλθεν εις Καπερναούμ και ηκούσθη ότι είναι εις οίκον.
តទនន្តរំ យីឝៃ កតិបយទិនានិ វិលម្ព្យ បុនះ កផន៌ាហូម្នគរំ ប្រវិឞ្ដេ ស គ្ឫហ អាស្ត ឥតិ កិំវទន្ត្យា តត្ក្ឞណំ តត្សមីបំ ពហវោ លោកា អាគត្យ សមុបតស្ថុះ,
2 Και ευθύς συνήχθησαν πολλοί, ώστε δεν εχώρουν πλέον αυτούς ουδέ τα πρόθυρα· και εκήρυττεν εις αυτούς τον λόγον.
តស្មាទ៑ គ្ឫហមធ្យេ សវ៌្វេឞាំ ក្ឫតេ ស្ថានំ នាភវទ៑ ទ្វារស្យ ចតុទ៌ិក្ឞ្វបិ នាភវត៑, តត្កាលេ ស តាន៑ ប្រតិ កថាំ ប្រចារយាញ្ចក្រេ។
3 Και έρχονται προς αυτόν φέροντες παραλυτικόν, βασταζόμενον υπό τεσσάρων·
តតះ បរំ លោកាឝ្ចតុព៌្ហិ រ្មានវៃរេកំ បក្ឞាឃាតិនំ វាហយិត្វា តត្សមីបម៑ អានិន្យុះ។
4 και μη δυνάμενοι να πλησιάσωσιν εις αυτόν εξ αιτίας του όχλου, εχάλασαν την στέγην όπου ήτο, και διατρυπήσαντες καταβιβάζουσι τον κράββατον, εφ' ου κατέκειτο ο παραλυτικός.
កិន្តុ ជនានាំ ពហុត្វាត៑ តំ យីឝោះ សម្មុខមានេតុំ ន ឝក្នុវន្តោ យស្មិន៑ ស្ថានេ ស អាស្តេ តទុបរិគ្ឫហប្ឫឞ្ឋំ ខនិត្វា ឆិទ្រំ ក្ឫត្វា តេន មាគ៌េណ សឝយ្យំ បក្ឞាឃាតិនម៑ អវរោហយាមាសុះ។
5 Ιδών δε ο Ιησούς την πίστιν αυτών, λέγει προς τον παραλυτικόν· Τέκνον, συγκεχωρημέναι είναι εις σε αι αμαρτίαι σου.
តតោ យីឝុស្តេឞាំ វិឝ្វាសំ ទ្ឫឞ្ដ្វា តំ បក្ឞាឃាតិនំ ពភាឞេ ហេ វត្ស តវ បាបានាំ មាជ៌នំ ភវតុ។
6 Ήσαν δε τινές των γραμματέων εκεί καθήμενοι και διαλογιζόμενοι εν ταις καρδίαις αυτών·
តទា កិយន្តោៜធ្យាបកាស្តត្រោបវិឝន្តោ មនោភិ រ្វិតក៌យាញ្ចក្រុះ, ឯឞ មនុឞ្យ ឯតាទ្ឫឝីមីឝ្វរនិន្ទាំ កថាំ កុតះ កថយតិ?
7 Διά τι ούτος λαλεί τοιαύτας βλασφημίας; τις δύναται να συγχωρή αμαρτίας ειμή εις, ο Θεός;
ឦឝ្វរំ វិនា បាបានិ មាឞ៌្ដុំ កស្យ សាមត៌្ហ្យម៑ អាស្តេ?
8 Και ευθύς νοήσας ο Ιησούς διά του πνεύματος αυτού ότι ούτω διαλογίζονται καθ' εαυτούς, είπε προς αυτούς· Διά τι διαλογίζεσθε ταύτα εν ταις καρδίαις σας;
ឥត្ថំ តេ វិតក៌យន្តិ យីឝុស្តត្ក្ឞណំ មនសា តទ៑ ពុទ្វ្វា តានវទទ៑ យូយមន្តះករណៃះ កុត ឯតានិ វិតក៌យថ?
9 τι είναι ευκολώτερον, να είπω προς τον παραλυτικόν, Συγκεχωρημέναι είναι αι αμαρτίαι σου, ή να είπω, Σηκώθητι και έπαρε τον κράββατόν σου και περιπάτει;
តទនន្តរំ យីឝុស្តត្ស្ថានាត៑ បុនះ សមុទ្រតដំ យយៅ; លោកនិវហេ តត្សមីបមាគតេ ស តាន៑ សមុបទិទេឝ។
10 αλλά διά να γνωρίσητε ότι έξουσίαν έχει ο Υιός του ανθρώπου επί της γης να συγχωρή αμαρτίας λέγει προς τον παραλυτικόν·
កិន្តុ ប្ឫថិវ្យាំ បាបានិ មាឞ៌្ដុំ មនុឞ្យបុត្រស្យ សាមត៌្ហ្យមស្តិ, ឯតទ៑ យុឞ្មាន៑ ជ្ញាបយិតុំ (ស តស្មៃ បក្ឞាឃាតិនេ កថយាមាស)
11 Προς σε λέγω, Σηκώθητι και έπαρε τον κράββατόν σου και ύπαγε εις τον οίκόν σου.
ឧត្តិឞ្ឋ តវ ឝយ្យាំ គ្ឫហីត្វា ស្វគ្ឫហំ យាហិ, អហំ ត្វាមិទម៑ អាជ្ញាបយាមិ។
12 Και ηγέρθη ευθύς και σηκώσας τον κράββατον, εξήλθεν ενώπιον πάντων, ώστε εξεπλήττοντο πάντες και εδόξαζον τον Θεόν, λέγοντες ότι ουδέποτε είδομεν τοιαύτα.
តតះ ស តត្ក្ឞណម៑ ឧត្ថាយ ឝយ្យាំ គ្ឫហីត្វា សវ៌្វេឞាំ សាក្ឞាត៑ ជគាម; សវ៌្វេ វិស្មិតា ឯតាទ្ឫឝំ កម៌្ម វយម៑ កទាបិ នាបឝ្យាម, ឥមាំ កថាំ កថយិត្វេឝ្វរំ ធន្យមព្រុវន៑។
13 Και εξήλθε πάλιν παρά την θάλασσαν· και πας ο όχλος ήρχετο προς αυτόν, και εδίδασκεν αυτούς.
តទនន្តរំ យីឝុស្តត្ស្ថានាត៑ បុនះ សមុទ្រតដំ យយៅ; លោកនិវហេ តត្សមីបមាគតេ ស តាន៑ សមុបទិទេឝ។
14 Και διαβαίνων είδε Λευΐν τον του Αλφαίου καθήμενον εις το τελώνιον, και λέγει προς αυτόν· Ακολούθει με. Και σηκωθείς ηκολούθησεν αυτόν.
អថ គច្ឆន៑ ករសញ្ចយគ្ឫហ ឧបវិឞ្ដម៑ អាល្ផីយបុត្រំ លេវិំ ទ្ឫឞ្ដ្វា តមាហូយ កថិតវាន៑ មត្បឝ្ចាត៑ ត្វាមាមច្ឆ តតះ ស ឧត្ថាយ តត្បឝ្ចាទ៑ យយៅ។
15 Και ενώ εκάθητο εις την τράπεζαν εν τη οικία αυτού, συνεκάθηντο και πολλοί τελώναι και αμαρτωλοί μετά του Ιησού και των μαθητών αυτού· διότι ήσαν πολλοί, και ηκολούθησαν αυτόν.
អនន្តរំ យីឝៅ តស្យ គ្ឫហេ ភោក្តុម៑ ឧបវិឞ្ដេ ពហវះ ករមញ្ចាយិនះ បាបិនឝ្ច តេន តច្ឆិឞ្យៃឝ្ច សហោបវិវិឝុះ, យតោ ពហវស្តត្បឝ្ចាទាជគ្មុះ។
16 Οι δε γραμματείς και Φαρισαίοι, ιδόντες αυτόν τρώγοντα μετά των τελωνών και αμαρτωλών, έλεγον προς τους μαθητάς αυτού· Διά τι μετά των τελωνών και αμαρτωλών τρώγει και πίνει;
តទា ស ករមញ្ចាយិភិះ បាបិភិឝ្ច សហ ខាទតិ, តទ៑ ទ្ឫឞ្ដ្វាធ្យាបកាះ ផិរូឝិនឝ្ច តស្យ ឝិឞ្យានូចុះ ករមញ្ចាយិភិះ បាបិភិឝ្ច សហាយំ កុតោ ភុំក្តេ បិវតិ ច?
17 Και ακούσας ο Ιησούς, λέγει προς αυτούς· Δεν έχουσι χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες, αλλ' οι πάσχοντες· δεν ήλθον διά να καλέσω δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν.
តទ្វាក្យំ ឝ្រុត្វា យីឝុះ ប្រត្យុវាច, អរោគិលោកានាំ ចិកិត្សកេន ប្រយោជនំ នាស្តិ, កិន្តុ រោគិណាមេវ; អហំ ធាម៌្មិកានាហ្វាតុំ នាគតះ កិន្តុ មនោ វ្យាវត៌្តយិតុំ បាបិន ឯវ។
18 Οι μαθηταί δε του Ιωάννου και οι των Φαρισαίων ενήστευον. Και έρχονται και λέγουσι προς αυτόν· Διά τι οι μαθηταί του Ιωάννου και οι των Φαρισαίων νηστεύουσιν, οι δε μαθηταί σου δεν νηστεύουσι;
តតះ បរំ យោហនះ ផិរូឝិនាញ្ចោបវាសាចារិឝិឞ្យា យីឝោះ សមីបម៑ អាគត្យ កថយាមាសុះ, យោហនះ ផិរូឝិនាញ្ច ឝិឞ្យា ឧបវសន្តិ កិន្តុ ភវតះ ឝិឞ្យា នោបវសន្តិ កិំ ការណមស្យ?
19 Και είπε προς αυτούς ο Ιησούς· Μήπως δύνανται οι υιοί του νυμφώνος, ενόσω ο νυμφίος είναι μετ' αυτών, να νηστεύωσιν; όσον καιρόν έχουσι τον νυμφίον μεθ' εαυτών, δεν δύνανται να νηστεύωσι·
តទា យីឝុស្តាន៑ ពភាឞេ យាវត៑ កាលំ សខិភិះ សហ កន្យាយា វរស្តិឞ្ឋតិ តាវត្កាលំ តេ កិមុបវស្តុំ ឝក្នុវន្តិ? យាវត្កាលំ វរស្តៃះ សហ តិឞ្ឋតិ តាវត្កាលំ ត ឧបវស្តុំ ន ឝក្នុវន្តិ។
20 θέλουσιν όμως ελθεί ημέραι, όταν αφαιρεθή απ' αυτών ο νυμφίος, και τότε θέλουσι νηστεύσει εν εκείναις ταις ημέραις.
យស្មិន៑ កាលេ តេភ្យះ សកាឝាទ៑ វរោ នេឞ្យតេ ស កាល អាគច្ឆតិ, តស្មិន៑ កាលេ តេ ជនា ឧបវត្ស្យន្តិ។
21 Και ουδείς ράπτει επίρραμμα αγνάφου πανίου επί ιμάτιον παλαιόν· ει δε μη, το αναπλήρωμα αυτού το νέον αφαιρεί από του παλαιού, και γίνεται σχίσμα χειρότερον.
កោបិ ជនះ បុរាតនវស្ត្រេ នូតនវស្ត្រំ ន សីវ្យតិ, យតោ នូតនវស្ត្រេណ សហ សេវនេ ក្ឫតេ ជីណ៌ំ វស្ត្រំ ឆិទ្យតេ តស្មាត៑ បុន រ្មហត៑ ឆិទ្រំ ជាយតេ។
22 Και ουδείς βάλλει οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς· ει δε μη, ο οίνος ο νέος διασχίζει τους ασκούς, και ο οίνος εκχέεται και οι ασκοί φθείρονται· αλλά πρέπει οίνος νέος να βάλληται εις ασκούς νέους.
កោបិ ជនះ បុរាតនកុតូឞុ នូតនំ ទ្រាក្ឞារសំ ន ស្ថាបយតិ, យតោ នូតនទ្រាក្ឞារសស្យ តេជសា តាះ កុត្វោ វិទីយ៌្យន្តេ តតោ ទ្រាក្ឞារសឝ្ច បតតិ កុត្វឝ្ច នឝ្យន្តិ, អតឯវ នូតនទ្រាក្ឞារសោ នូតនកុតូឞុ ស្ថាបនីយះ។
23 Και ότε διέβαινεν εν σαββάτω διά των σπαρτών, οι μαθηταί αυτού, ενώ ώδευον, ήρχισαν να ανασπώσι τα αστάχυα.
តទនន្តរំ យីឝុ រ្យទា វិឝ្រាមវារេ ឝស្យក្ឞេត្រេណ គច្ឆតិ តទា តស្យ ឝិឞ្យា គច្ឆន្តះ ឝស្យមញ្ជរីឝ្ឆេត្តុំ ប្រវ្ឫត្តាះ។
24 Και οι Φαρισαίοι έλεγον προς αυτόν· Ιδού, διά τι πράττουσιν εν τοις σάββασιν εκείνο, το οποίον δεν συγχωρείται;
អតះ ផិរូឝិនោ យីឝវេ កថយាមាសុះ បឝ្យតុ វិឝ្រាមវាសរេ យត៑ កម៌្ម ន កត៌្តវ្យំ តទ៑ ឥមេ កុតះ កុវ៌្វន្តិ?
25 Και αυτός έλεγε προς αυτούς· Ποτέ δεν ανεγνώσατε τι έπραξεν ο Δαβίδ, ότε έλαβε χρείαν και επείνασεν αυτός και οι μετ' αυτού;
តទា ស តេភ្យោៜកថយត៑ ទាយូទ៑ តត្សំង្គិនឝ្ច ភក្ឞ្យាភាវាត៑ ក្ឞុធិតាះ សន្តោ យត៑ កម៌្ម ក្ឫតវន្តស្តត៑ កិំ យុឞ្មាភិ រ្ន បឋិតម៑?
26 πως εισήλθεν εις τον οίκον του Θεού επί Αβιάθαρ του αρχιερέως, και έφαγε τους άρτους της προθέσεως, τους οποίους δεν είναι συγκεχωρημένον ειμή εις τους ιερείς να φάγωσι, και έδωκε και εις τους όντας μετ' αυτού;
អពិយាថន៌ាមកេ មហាយាជកតាំ កុវ៌្វតិ ស កថមីឝ្វរស្យាវាសំ ប្រវិឝ្យ យេ ទឝ៌នីយបូបា យាជកាន៑ វិនាន្យស្យ កស្យាបិ ន ភក្ឞ្យាស្តានេវ ពុភុជេ សង្គិលោកេភ្យោៜបិ ទទៅ។
27 Και έλεγε προς αυτούς· το σάββατον έγεινε διά τον άνθρωπον, ουχί ο άνθρωπος διά το σάββατον·
សោៜបរមបិ ជគាទ, វិឝ្រាមវារោ មនុឞ្យាត៌្ហមេវ និរូបិតោៜស្តិ កិន្តុ មនុឞ្យោ វិឝ្រាមវារាត៌្ហំ នៃវ។
28 ώστε ο Υιός του ανθρώπου κύριος είναι και του σαββάτου.
មនុឞ្យបុត្រោ វិឝ្រាមវារស្យាបិ ប្រភុរាស្តេ។
