Προς Κορινθιους Α΄ 8
1 Περί δε των ειδωλοθύτων, εξεύρομεν ότι πάντες έχομεν γνώσιν, η γνώσις όμως φυσιοί, η δε αγάπη οικοδομεί.
ദേവപ്രസാദേ സർവ്വേഷാമ് അസ്മാകം ജ്ഞാനമാസ്തേ തദ്വയം വിദ്മഃ| തഥാപി ജ്ഞാനം ഗർവ്വം ജനയതി കിന്തു പ്രേമതോ നിഷ്ഠാ ജായതേ|
2 Και εάν τις νομίζη ότι εξεύρει τι, δεν έμαθεν έτι ουδέν καθώς πρέπει να μάθη·
അതഃ കശ്ചന യദി മന്യതേ മമ ജ്ഞാനമാസ്ത ഇതി തർഹി തേന യാദൃശം ജ്ഞാനം ചേഷ്ടിതവ്യം താദൃശം കിമപി ജ്ഞാനമദ്യാപി ന ലബ്ധം|
3 αλλ' εάν τις αγαπά τον Θεόν, ούτος γνωρίζεται υπ' αυτού.
കിന്തു യ ഈശ്വരേ പ്രീയതേ സ ഈശ്വരേണാപി ജ്ഞായതേ|
4 Περί της βρώσεως λοιπόν των ειδωλοθύτων, εξεύρομεν ότι το είδωλον είναι ουδέν εν τω κόσμω, και ότι δεν υπάρχει ουδείς άλλος Θεός ειμή εις.
ദേവതാബലിപ്രസാദഭക്ഷണേ വയമിദം വിദ്മോ യത് ജഗന്മധ്യേ കോഽപി ദേവോ ന വിദ്യതേ, ഏകശ്ചേശ്വരോ ദ്വിതീയോ നാസ്തീതി|
5 Διότι αν και ήναι λεγόμενοι θεοί είτε εν τω ουρανώ είτε επί της γης, καθώς και είναι θεοί πολλοί και κύριοι πολλοί,
സ്വർഗേ പൃഥിവ്യാം വാ യദ്യപി കേഷുചിദ് ഈശ്വര ഇതി നാമാരോപ്യതേ താദൃശാശ്ച ബഹവ ഈശ്വരാ ബഹവശ്ച പ്രഭവോ വിദ്യന്തേ
6 αλλ' εις ημάς είναι εις Θεός ο Πατήρ, εξ ου τα πάντα και ημείς εις αυτόν, και εις Κύριος Ιησούς Χριστός, δι' ου τα πάντα και ημείς δι' αυτού.
തഥാപ്യസ്മാകമദ്വിതീയ ഈശ്വരഃ സ പിതാ യസ്മാത് സർവ്വേഷാം യദർഥഞ്ചാസ്മാകം സൃഷ്ടി ർജാതാ, അസ്മാകഞ്ചാദ്വിതീയഃ പ്രഭുഃ സ യീശുഃ ഖ്രീഷ്ടോ യേന സർവ്വവസ്തൂനാം യേനാസ്മാകമപി സൃഷ്ടിഃ കൃതാ|
7 Αλλά δεν είναι εις πάντας η γνώσις αύτη· τινές δε διά την συνείδησιν του ειδώλου έως σήμερον τρώγουσι το ειδωλόθυτον ως ειδωλόθυτον, και η συνείδησις αυτών ασθενής ούσα μολύνεται.
അധികന്തു ജ്ഞാനം സർവ്വേഷാം നാസ്തി യതഃ കേചിദദ്യാപി ദേവതാം സമ്മന്യ ദേവപ്രസാദമിവ തദ് ഭക്ഷ്യം ഭുഞ്ജതേ തേന ദുർബ്ബലതയാ തേഷാം സ്വാന്താനി മലീമസാനി ഭവന്തി|
8 το φαγητόν όμως δεν συνιστά ημάς εις τον Θεόν· διότι ούτε εάν φάγωμεν περισσεύομεν, ούτε εάν δεν φάγωμεν ελαττούμεθα.
കിന്തു ഭക്ഷ്യദ്രവ്യാദ് വയമ് ഈശ്വരേണ ഗ്രാഹ്യാ ഭവാമസ്തന്നഹി യതോ ഭുങ്ക്ത്വാ വയമുത്കൃഷ്ടാ ന ഭവാമസ്തദ്വദഭുങ്ക്ത്വാപ്യപകൃഷ്ടാ ന ഭവാമഃ|
9 Πλην προσέχετε μήπως αύτη η εξουσία σας γείνη πρόσκομμα εις τους ασθενείς.
അതോ യുഷ്മാകം യാ ക്ഷമതാ സാ ദുർബ്ബലാനാമ് ഉന്മാഥസ്വരൂപാ യന്ന ഭവേത് തദർഥം സാവധാനാ ഭവത|
10 Διότι εάν τις ίδη σε, τον έχοντα γνώσιν, ότι κάθησαι εις τράπεζαν εντός ναού ειδώλων, δεν θέλει ενθαρρυνθή η συνείδησις αυτού, ασθενούντος, εις το να τρώγη τα ειδωλόθυτα;
യതോ ജ്ഞാനവിശിഷ്ടസ്ത്വം യദി ദേവാലയേ ഉപവിഷ്ടഃ കേനാപി ദൃശ്യസേ തർഹി തസ്യ ദുർബ്ബലസ്യ മനസി കിം പ്രസാദഭക്ഷണ ഉത്സാഹോ ന ജനിഷ്യതേ?
11 Και διά την γνώσιν σου θέλει απολεσθή ο ασθενής αδελφός, διά τον οποίον ο Χριστός απέθανεν.
തഥാ സതി യസ്യ കൃതേ ഖ്രീഷ്ടോ മമാര തവ സ ദുർബ്ബലോ ഭ്രാതാ തവ ജ്ഞാനാത് കിം ന വിനംക്ഷ്യതി?
12 Αμαρτάνοντες δε ούτως εις τους αδελφούς και προσβάλλοντες την ασθενή συνείδησιν αυτών, εις τον Χριστόν αμαρτάνετε.
ഇത്യനേന പ്രകാരേണ ഭ്രാതൃണാം വിരുദ്ധമ് അപരാധ്യദ്ഭിസ്തേഷാം ദുർബ്ബലാനി മനാംസി വ്യാഘാതയദ്ഭിശ്ച യുഷ്മാഭിഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ വൈപരീത്യേനാപരാധ്യതേ|
