Ιακωβου 3
1 μη πολλοι διδασκαλοι γινεσθε αδελφοι μου ειδοτεσ οτι μειζον κριμα ληψομεθα
Be not many teachers, my brethren, knowing that we shall receive greater judgment.
2 πολλα γαρ πταιομεν απαντεσ ει τισ εν λογω ου πταιει ουτοσ τελειοσ ανηρ δυνατοσ χαλιναγωγησαι και ολον το σωμα
For we all often offend. If any one offend not in word, he [is] a perfect man, able to bridle the whole body too.
3 ιδε των ιππων τουσ χαλινουσ εισ τα στοματα βαλλομεν προσ το πειθεσθαι αυτουσ ημιν και ολον το σωμα αυτων μεταγομεν
Behold, we put the bits in the mouths of the horses, that they may obey us, and we turn round their whole bodies.
4 ιδου και τα πλοια τηλικαυτα οντα και υπο σκληρων ανεμων ελαυνομενα μεταγεται υπο ελαχιστου πηδαλιου οπου αν η ορμη του ευθυνοντοσ βουληται
Behold also the ships, which are so great, and driven by violent winds, are turned about by a very small rudder, wherever the pleasure of the helmsman will.
5 ουτωσ και η γλωσσα μικρον μελοσ εστιν και μεγαλαυχει ιδου ολιγον πυρ ηλικην υλην αναπτει
Thus also the tongue is a little member, and boasts great things. See how little a fire, how large a wood it kindles!
6 και η γλωσσα πυρ ο κοσμοσ τησ αδικιασ ουτωσ η γλωσσα καθισταται εν τοισ μελεσιν ημων η σπιλουσα ολον το σωμα και φλογιζουσα τον τροχον τησ γενεσεωσ και φλογιζομενη υπο τησ γεεννησ (Geenna g1067)
and the tongue [is] fire, the world of unrighteousness; the tongue is set in our members, the defiler of the whole body, and which sets fire to the course of nature, and is set on fire of hell. (Geenna g1067)
7 πασα γαρ φυσισ θηριων τε και πετεινων ερπετων τε και εναλιων δαμαζεται και δεδαμασται τη φυσει τη ανθρωπινη
For every species both of beasts and of birds, both of creeping things and of sea animals, is tamed and has been tamed by the human species;
8 την δε γλωσσαν ουδεισ δυναται ανθρωπων δαμασαι ακατασχετον κακον μεστη ιου θανατηφορου
but the tongue can no one among men tame; [it is] an unsettled evil, full of death-bringing poison.
9 εν αυτη ευλογουμεν τον θεον και πατερα και εν αυτη καταρωμεθα τουσ ανθρωπουσ τουσ καθ ομοιωσιν θεου γεγονοτασ
Therewith bless we the Lord and Father, and therewith curse we men made after [the] likeness of God.
10 εκ του αυτου στοματοσ εξερχεται ευλογια και καταρα ου χρη αδελφοι μου ταυτα ουτωσ γινεσθαι
Out of the same mouth goes forth blessing and cursing. It is not right, my brethren, that these things should be thus.
11 μητι η πηγη εκ τησ αυτησ οπησ βρυει το γλυκυ και το πικρον
Does the fountain, out of the same opening, pour forth sweet and bitter?
12 μη δυναται αδελφοι μου συκη ελαιασ ποιησαι η αμπελοσ συκα ουτωσ ουδεμια πηγη αλυκον και γλυκυ ποιησαι υδωρ
Can, my brethren, a fig produce olives, or a vine figs? Neither [can] salt [water] make sweet water.
13 τισ σοφοσ και επιστημων εν υμιν δειξατω εκ τησ καλησ αναστροφησ τα εργα αυτου εν πραυτητι σοφιασ
Who [is] wise and understanding among you; let him shew out of a good conversation his works in meekness of wisdom;
14 ει δε ζηλον πικρον εχετε και εριθειαν εν τη καρδια υμων μη κατακαυχασθε και ψευδεσθε κατα τησ αληθειασ
but if ye have bitter emulation and strife in your hearts, do not boast and lie against the truth.
15 ουκ εστιν αυτη η σοφια ανωθεν κατερχομενη αλλ επιγειοσ ψυχικη δαιμονιωδησ
This is not the wisdom which comes down from above, but earthly, natural, devilish.
16 οπου γαρ ζηλοσ και εριθεια εκει ακαταστασια και παν φαυλον πραγμα
For where emulation and strife [are], there [is] disorder and every evil thing.
17 η δε ανωθεν σοφια πρωτον μεν αγνη εστιν επειτα ειρηνικη επιεικησ ευπειθησ μεστη ελεουσ και καρπων αγαθων αδιακριτοσ και ανυποκριτοσ
But the wisdom from above first is pure, then peaceful, gentle, yielding, full of mercy and good fruits, unquestioning, unfeigned.
18 καρποσ δε τησ δικαιοσυνησ εν ειρηνη σπειρεται τοισ ποιουσιν ειρηνην
But [the] fruit of righteousness in peace is sown for them that make peace.
