Rwĩmbo 7
1 We mwarĩ ũyũ wa mũnene, ĩ magũrũ maku mekĩrĩtwo iraatũ ti mathaka! Magũrũ maku mathakarĩte makahaana ta mathaga, marĩa mathondeketwo nĩ moko ma mũbundi mũũgĩ.
Quam pulchri sunt gressus tui in calceamentis, filia principis! Iuncturæ femorum tuorum, sicut monilia, quæ fabricata sunt manu artificis.
2 Mũkonyo waku nĩ ta kaihũri ga gĩthiũrũrĩ karĩa gataagaga ndibei ningie. Njohero yaku ĩhaana ta kĩhumbu kĩa ngano ngonyore, gĩthiũrũrũkĩirio nĩ itoka.
Umbilicus tuus crater tornatilis, numquam indigens poculis. Venter tuus sicut acervus tritici, vallatus liliis.
3 Nyondo ciaku ihaana ciana igĩrĩ cia thiiya, ikahaana mahatha ma thiiya.
Duo ubera tua, sicut duo hinnuli gemelli capreæ.
4 Ngingo yaku ĩhaana ta mũthiringo mũraihu wakĩtwo na mĩguongo. Maitho maku nĩ ta tũria twa Heshiboni, hakuhĩ na kĩhingo kĩa Bathi-Rabimu. Iniũrũ rĩaku rĩhaana ta mũthiringo mũraihu wa Lebanoni ũrĩa ũrorete na mwena wa Dameski.
Collum tuum sicut turris eburnea. Oculi tui sicut piscinæ in Hesebon, quæ sunt in porta filiæ multitudinis. Nasus tuus sicut turris Libani, quæ respicit contra Damascum.
5 Mũtwe waku ũkũhumbaga tanji ta Kĩrĩma gĩa Karimeli. Nacio njuĩrĩ ciaku ciirĩte ikahaana ta rangi wa ndathi; mũthamaki aikaraga ta oohereirwo tũmĩcuha-inĩ twacio.
Caput tuum ut Carmelus: et comæ capitis tui, sicut purpura regis vincta canalibus.
6 Wee wendo, kaĩ wee ũrĩ mũthaka na wa gũkenania-ĩ! Maũndũ maku nĩmagũkenania!
Quam pulchra es, et quam decora charissima, in deliciis!
7 Kĩrũgamo gĩaku kĩrũngarĩte ta mũtĩ wa mũkĩndũ, nacio nyondo ciaku ihaana ta imanjĩka cia matunda.
Statura tua assimilata est palmæ, et ubera tua botris.
8 Ndoigire atĩrĩ, “Nĩngũhaica mũtĩ ũyũ wa mũkĩndũ; nĩngũtua matunda maguo.” Nyondo ciaku irotuĩka ta imanjĩka cia thabibũ, nayo mĩhũmũ yaku ĩtararĩke wega ta matunda,
Dixi: Ascendam in palmam, et apprehendam fructus eius: et erunt ubera tua sicut botri vineæ: et odor oris tui sicut malorum.
9 nako kanua gaku gatuĩke ta ndibei ĩrĩa njega mũno. Mwendwa Ndibei ĩyo ĩrokinyĩra mwendwa wakwa, na ĩmerũke wega ĩrĩ gatagatĩ ka mĩromo na magego.
Guttur tuum sicut vinum optimum, dignum dilecto meo ad potandum, labiisque et dentibus illius ad ruminandum.
10 Niĩ ndĩ wa mwendwa wakwa, nake nĩ niĩ eriragĩria.
Ego dilecto meo, et ad me conversio eius.
11 Mwendwa wakwa, ũka, nĩtũthiĩ mĩgũnda-inĩ, nĩtũthiĩ tũkaraarĩrĩre tũtũũra-inĩ.
Veni dilecte mi, egrediamur in agrum, commoremur in villis.
12 Nĩtũrooke gũthiĩ tene mĩgũnda-inĩ ya mĩthabibũ tũkarore kana mĩthabibũ nĩmĩthundũku, na kana nĩĩcanũrĩte kĩro kĩayo, o na kana mĩkomamanga nĩĩrutĩte kĩro: kũu nĩkuo ngaakũheera wendo wakwa.
Mane surgamus ad vineas, videamus si floruit vinea, si flores fructus parturiunt, si floruerunt mala Punica: ibi dabo tibi ubera mea.
13 Matunda ma mandarĩki nĩmaratararĩka, na mũrango-inĩ gwitũ kũrĩ na matunda ma mĩthemba yothe marĩa mega mũno, ma mũgethano o na mangĩ maikaru, marĩa ngũigĩire, wee mwendwa wakwa.
Mandragoræ dederunt odorem. In portis nostris omnia poma: nova et vetera, dilecte mi, servavi tibi.
