Ayubu 22
1 Nake Elifazu ũrĩa Mũtemaani agĩcookia atĩrĩ:
Saa tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
2 “Mũndũ aahota kũguna Mũrungu? O na mũndũ mũũgĩ-rĩ, akĩhota kũmũguna?
Gavner et Menneske Gud? Nej, den kloge gavner sig selv.
3 Nĩ gĩkeno kĩrĩkũ ũthingu waku ũngĩrehere Mwene-Hinya-Wothe? Nĩ uumithio ũrĩkũ angĩgĩa naguo angĩkorwo mĩthiĩre yaku ndĩrĩ ũcuuke?
Har den Almægtige godt af din Retfærd, Vinding af, at din Vandel er ret?
4 “Arakũrũithia na agagũthitanga nĩ ũndũ wa wĩtigĩri Ngai waku?
Revser han dig for din Gudsfrygt? Eller gaar han i Rette med dig derfor?
5 Githĩ waganu waku ti mũnene? Mehia maku-rĩ, makĩrĩ mũthia?
Er ikke din Ondskab stor og din Brøde uden Ende?
6 Wetirie ũgitĩri kuuma kũrĩ ariũ a thoguo hatarĩ gĩtũmi; nĩwaũrire andũ nguo, ũkĩmatiga njaga.
Thi du pantede Brødre uden Grund, trak Klæderne af de nøgne,
7 Arĩa anogu ndwamaheire maaĩ, na nĩwaimire arĩa ahũtu irio,
gav ikke den trætte Vand at drikke og nægted den sultne Brød.
8 o na gũtuĩka warĩ mũndũ ũrĩ hinya, ũrĩ na mĩgũnda: mũndũ ũheetwo gĩtĩĩo, na watũũraga kuo.
Den mægtige — hans var Landet, den hædrede boede der.
9 Nĩwaingatire atumia a ndigwa matarĩ na kĩndũ, na ũkĩniina hinya wa arĩa matarĩ na maithe.
Du lod Enker gaa tomhændet bort, knuste de faderløses Arme.
10 Nĩkĩo ũthiũrũrũkĩirio nĩ mĩtego, nĩkĩo thĩĩna wa narua ũkũmakagia,
Derfor var der Snarer omkring dig, og Rædsel ængsted dig brat.
11 nĩkĩo ũtumanĩirwo nĩ nduma, ũkaremwo nĩkuona, na nokĩo mũiyũro wa maaĩ ũkũhubanĩirie.
Dit Lys blev Mørke, du kan ej se, og Strømme af Vand gaar over dig!
12 “Githĩ Ngai ndarĩ o kũu igũrũ o igũrũ? O na ta kĩone ũrĩa njata iria irĩ igũrũ mũno itũũgĩrĩte!
Er Gud ej i højen Himmel? Se Stjernernes Tinde, hvor højt de staar!
13 No rĩrĩ, wee ũroiga atĩrĩ, ‘Mũrungu nĩ atĩa angĩmenya? No atuanĩre ciira nduma-inĩ ta ĩno?
Dog siger du: »Hvad ved Gud, holder han Dom bag sorten Sky?
14 Matu matumanu nĩmamũhumbĩrĩte, nĩ ũndũ ũcio ndangĩtuona rĩrĩa egũceera kũu igũrũ gacũmbĩrĩ.’
Skyerne skjuler ham, saa han ej ser, paa Himlens Runding gaar han!«
15 Ũgũtũũra ũgeraga o njĩra ya tene ĩrĩa andũ aaganu managerera?
Vil du følge Fortidens Sti, som Urettens Mænd betraadte,
16 Nĩmahuririo ihinda rĩao rĩtanakinya, mĩthingi yao ĩgĩthererio nĩ mũiyũro wa maaĩ.
de, som i Utide reves bort, hvis Grundvold flød bort som en Strøm,
17 Nao meerire Mũrungu atĩrĩ, ‘Tigana na ithuĩ! Mwene-Hinya-Wothe-rĩ, angĩtwĩka atĩa?’
som sagde til Gud: »Gaa fra os! Hvad kan den Almægtige gøre os?«
18 No rĩrĩ, nĩwe waiyũririe nyũmba ciao na indo njega, nĩ ũndũ ũcio niĩ njikaraga haraaya na kĩrĩra kĩa andũ arĩa aaganu.
Og han havde dog fyldt deres Huse med godt. Men de gudløses Raad er ham fjernt.
19 “Andũ arĩa athingu nĩmeyonagĩra mwanangĩko wa acio aaganu, magakena; arĩa matarĩ na ũũru mekĩte mamanyũrũragia makiugaga atĩrĩ:
De retfærdige saa det og glædede sig, den uskyldige spottede dem:
20 ‘Ti-itherũ thũ ciitũ nĩnyanange, mwaki nĩũcinĩte ũtonga wao.’
For vist, vore Fjender forgik, og Ild fortæred de sidste af dem.
21 “Athĩkĩra Ngai ũikare ũrĩ na thayũ nake, ũndũ ũyũ nĩguo ũgaakũrehere ũgaacĩru.
Bliv Ven med ham og hold Fred, derved vil der times dig Lykke;
22 Ĩtĩkĩra ũrutani wa kanua gake, na ũige ciugo ciake ngoro-inĩ yaku.
tag dog mod Lærdom af ham og læg dig hans Ord paa Sinde!
23 Ũngĩcookerera ũcio Mwene-Hinya-Wothe, nĩegũkwamũkĩra; ũngĩeheria waganu kũraya na hema yaku,
Vender du ydmygt om til den Almægtige, fjerner du Uretten fra dit Telt,
24 na ũte ngũmba ciaku cia thahabu rũkũngũ-inĩ, na thahabu yaku ya Ofiri ũmĩte na kũu ndwaro-inĩ cia mahiga kũu mũkuru-inĩ,
kaster du Guldet paa Jorden, Ofirguldet blandt Bækkenes Sten,
25 hĩndĩ ĩyo ũcio Mwene-Hinya-Wothe agaatuĩka thahabu yaku, na atuĩke betha ĩrĩa njega mũno harĩ we.
saa den Almægtige bliver dit Guld, hans Lov dit Sølv,
26 Ti-itherũ, hĩndĩ ĩyo nĩũkona gĩkeno thĩinĩ wa ũcio Mwene-Hinya-Wothe, na nĩũgatiirĩra Ngai ũthiũ waku.
ja, da skal du fryde dig over den Almægtige og løfte dit Aasyn til Gud.
27 Nĩũkamũhooya, nake nĩagakũigua, nawe nĩũkahingia mĩĩhĩtwa yaku.
Beder du til ham, hører han dig, indfri kan du, hvad du har lovet;
28 Ũrĩa watua wĩkwo nĩguo ũrĩkagwo, naguo ũtheri nĩ ũkaara njĩra-inĩ ciaku.
hvad du sætter dig for, det lykkes, det lysner paa dine Veje;
29 Hĩndĩ ĩrĩa andũ angĩ manyiihio, nawe ũkoiga, ‘Nĩmatũũgĩrio!’ Hĩndĩ ĩyo nĩakahonokia arĩa makuĩte ngoro.
thi stolte, hovmodige ydmyger han, men hjælper den, der slaar Øjnene ned;
30 Nĩakahonokia o na ũrĩa ũrĩ na ũcuuke, ahonokio nĩ ũndũ wa ũtheru wa moko maku.”
han frelser uskyldig Mand; det sker ved hans Hænders Renhed!
