< Isaia 15 >

1 Atĩrĩrĩ, ĩno nĩyo ndũmĩrĩri nditũ ĩkoniĩ Moabi: Itũũra rĩa Ari kũu Moabi nĩrĩanange, rĩkaanangwo ũtukũ o ro ũmwe! Itũũra rĩa Kiri kũu Moabi nĩrĩanange, o narĩo rĩanangĩtwo ũtukũ o ro ũmwe!
Un mensaje sobre Moab. La ciudad de Ar en Moab es devastada, ¡destruida en una sola noche! La ciudad de Quir, en Moab, ha sido devastada y destruida en una sola noche.
2 Andũ a Diboni nĩmambatĩte magathiĩ hekarũ-inĩ yao, mambatĩte kũrĩa gũtũũgĩru makarĩrĩre kuo; andũ a Moabi maraagirĩka nĩ ũndũ wa Nebo na Medeba. Mĩtwe yao yothe nĩyenjetwo, na nderu ciao ciothe ikenjwo.
Los habitantes de Dibón suben a su Templo para llorar en sus lugares altos. Los moabitas lloran sobre las ciudades de Nebo y Medeba. Todas las cabezas se han afeitado, todas las barbas se han cortado en señal de luto.
3 Marĩ njĩra-inĩ marathiĩ mehumbĩte nguo cia makũnia; othe no kũgirĩka maragirĩka marĩ nyũmba igũrũ na ihaaro-inĩ, makagũa thĩ, magakoma na nda makĩrĩraga.
Llevan cilicio en sus calles. En las azoteas y en las plazas todos lloran, se postran llorando.
4 Heshiboni na Eleale nĩkũrĩra maraarĩra maanĩrĩire, mĩgambo yao ĩraiguuo o nginya Jahazu. Nĩ ũndũ ũcio andũ a mbaara a Moabi nĩmararĩra maanĩrĩire, nacio ngoro ciao ikaringĩka.
El pueblo de Hesbón y Eleale grita de tristeza, sus voces se escuchan hasta Jahaza. Por eso hasta los soldados más valientes de Moab gritan, porque están aterrorizados.
5 Ngoro yakwa nĩĩrarĩrĩra Moabi, andũ arĩa maingatĩtwo kuo morĩire Zoari, magathiĩ nginya Egilathu-Shelishiya. Mambatĩte na njĩra ya gũthiĩ Luhithu, magathiĩ makĩrĩraga; o na ningĩ njĩra-inĩ ya gũthiĩ Horonaimu, maracakaya nĩ ũndũ wa mwanangĩko ũrĩa ũmakorete.
Lloro por Moab. Los refugiados moabitas corren hasta Zoar y hasta Eglat-selisiya. Llorando suben a la colina de Luhith; llorando por su destrucción recorren el camino hacia Horonaim.
6 Maaĩ ma kũu Nimurimu nĩmahũĩte, nayo nyeki nĩĩhoohete; namo mahuti mothe maigũ nĩmomĩte, na gũtirĩ kĩndũ kĩĩruru gĩtigaire.
Todas las aguas de Nimrim se han secado. La hierba se ha marchitado, toda la vegetación ha desaparecido, no queda nada verde.
7 Nĩ ũndũ ũcio ũtonga ũrĩa magĩte naguo na makeigĩra, maũkuuĩte makaũringia mũrĩmo wa karũũĩ karĩa karĩ mĩtĩ hũgũrũrũ-inĩ ciako.
Todo lo que habían ganado, todas sus posesiones, tienen que llevarlas al otro lado del río Sauce.
8 Kayũ ka mũkayo wao nĩkaiguĩtwo mĩhaka-inĩ ya Moabi; nakuo kũgirĩka kwao gũgakinya Egilaimu, o namo macakaya mao magakinya o Biri-Elimu.
Su grito de dolor resuena en todo el país de Moab; sus lamentos y su luto se extienden desde Eglaim hasta Beer-elim.
9 Maaĩ ma Dimoni maiyũrĩtwo nĩ thakame, no nĩngũrehe maũndũ mangĩ mooru makĩria kũu Dimoni, mahaana ta mũrũũthi ũgũtharĩkĩra andũ arĩa morĩte kuuma Moabi, o na ũtharĩkĩre arĩa matigaire kũu bũrũri-inĩ.
El río Dimón está lleno de sangre, pero traeré más sobre la ciudad de Dimón, un león que atacará a los refugiados moabitas y a los que quedan en el país.

< Isaia 15 >