Psalm 122

1 Ein Wallfahrtslied. Von David. Ich freue mich an denen, die zu mir sagen: Lasset uns zum Hause des HERRN gehen!

گۆرانی گەشتیاران، بۆ داود. شادمان بووم بەوانەی پێیان گوتم، «با بچینە ماڵی یەزدان.»

2 Unsre Füße stehen in deinen Toren, Jerusalem!

ئەی ئۆرشەلیم، پێیەکانمان لە دەروازەکانت ڕادەوەستن.

3 Jerusalem, du bist gebaut als eine Stadt, die fest in sich geschlossen ist,

ئۆرشەلیم بنیاد نراوە، وەک شارێکی یەکگرتوو.

4 wohin die Stämme hinaufziehen, die Stämme des HERRN (ein Zeugnis für Israel), zu preisen den Namen des HERRN!

لەوێ کە خێڵەکان سەردەکەون، هۆزەکانی یەزدان، بۆ ئەوەی ستایشی ناوی یەزدان بکەن بەگوێرەی ئەو یاسایەی کە بۆ ئیسرائیل دانراوە.

5 Denn dort sind Stühle gesetzt zum Gericht, die Stühle des Hauses David.

لەبەر ئەوەی تەختەکان بۆ دادوەری لەوێ دادەنرێت، تەختەکانی بنەماڵەی داود.

6 Bittet für den Frieden Jerusalems! Es gehe wohl denen, die dich lieben!

داوای ئاشتی بکەن بۆ ئۆرشەلیم: «با ئەوانەی تۆیان خۆشدەوێت ئاسوودە بن.

7 Friede sei in deinen Mauern und Glück in deinen Palästen!

با ئاشتی لە شووراکانت بێت، ئاسایش لە قەڵاکانت.»

8 Um meiner Brüder und Freunde willen sage ich: Friede sei in dir!

لە پێناوی برا و هاوڕێیەکانم داوای ئاشتیت بۆ دەکەم.

9 Um des Hauses des HERRN, unsres Gottes, willen will ich dein Bestes suchen!

لە پێناوی ماڵی یەزدانی پەروەردگارمان، بەدوای چاکەی تۆدا دەگەڕێم.