Psalm 106
1 Hallelujah! Danket dem HERRN, denn er ist gütig, seine Gnade währt ewiglich!
Halleluja. Wysławiajcie Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie jego.
2 Wer kann die Machttaten des HERRN beschreiben und allen seinen Ruhm verkünden?
Któż wysłowi niezmierną moc Pańską, a wypowie wszystkę chwałę jego?
3 Wohl denen, die das Recht beachten, die Gerechtigkeit üben allezeit!
Błogosławieni, którzy strzegą sądu, a czynią sprawiedliwość na każdy czas.
4 Gedenke meiner, o HERR, aus Gnaden gegen dein Volk, suche mich heim mit deinem Heil,
Pamiętaj na mię, Panie! dla miłości ku ludowi swemu; nawiedźże mię zbawieniem swojem,
5 daß ich einen Einblick bekomme in das Wohlergehen deiner Auserwählten, mich freue an der Freude deines Volkes und mich deines Erbteils rühme.
Abym używał dobrego z wybranymi twoimi, a weselił się w radości narodu twego, i chlubił się wespół z dziedzictwem twojem.
6 Wir haben gesündigt samt unsern Vätern, wir haben verkehrt gehandelt, wir haben gefrevelt.
Zgrzeszyliśmy z ojcami swymi; niesprawiedliwieśmy czynili, i nieprawość popełniali.
7 Unsre Väter in Ägypten hatten nicht acht auf deine Wunder, sie gedachten nicht an die Größe deiner Güte und waren widerspenstig am Meer, am Schilfmeer.
Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość miłosierdzia twego; ale odpornymi byli przy morzu Czerwonem.
8 Aber er half ihnen um seines Namens willen, um seine Stärke kundzutun.
A wszakże ich wyswobodził dla imienia swego, aby oznajmił moc swoję.
9 Und er bedrohte das Schilfmeer, daß es vertrocknete, und ließ sie durch die Tiefen gehen wie auf einer Steppe.
Bo zgromił morze Czerwone, i wyschło, a przewiódł ich przez przepaści, jako przez puszczę.
10 Und er rettete sie von der Hand des Hassers und erlöste sie aus der Hand des Feindes.
A tak zachował ich od ręki tego, który ich miał w nienawiści, a wykupił ich z ręki nieprzyjacielskiej.
11 Und das Wasser bedeckte ihre Bedränger, nicht einer von ihnen blieb übrig.
W tem okryły wody tych, którzy ich ciążyli; nie został ani jeden z nich.
12 Da glaubten sie seinen Worten und sangen sein Lob.
A choć uwierzyli słowom jego, i wysławiali chwałę jego:
13 Aber sie vergaßen seine Werke bald, sie warteten nicht auf seinen Rat,
Przecież prędko zapomnieli na sprawy jego, i nie czekali na rady jego.
14 sondern ließen sich gelüsten in der Wüste und versuchten Gott in der Einöde.
Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach.
15 Und er gab ihnen, was sie forderten, sandte aber eine Seuche unter sie.
I dał im, czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty na nich.
16 Und sie wurden eifersüchtig auf Mose im Lager, auf Aaron, den Heiligen des HERRN.
Zatem gdy się wzruszyli zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, i przeciw Aaronowi, świętemu Pańskiemu:
17 Da tat sich die Erde auf und verschlang Datan und bedeckte die Rotte Abirams;
Otworzyła się ziemia, i pożarła Datana, i okryła rotę Abironową,
18 und Feuer verzehrte ihre Rotte, die Flamme versengte die Gottlosen.
I zapalił się ogień na zebranie ich; płomień spalił niepobożnych.
19 Sie machten ein Kalb am Horeb und warfen sich nieder vor dem gegossenen Bild.
Sprawili i cielca na Horebie, i kłaniali się bałwanowi litemu,
20 Sie vertauschten ihre Herrlichkeit gegen das Abbild eines Stiers, der Gras frißt.
I odmienili chwałę swą w podobieństwo wołu, jedzącego trawę.
21 Sie vergaßen Gottes, ihres Retters, der große Dinge in Ägypten getan,
Zapomnieli na Boga, wybawiciela swego, który czynił wielkie rzeczy w Egipcie;
22 Wunder im Lande Hams, Furchtbares am Schilfmeer.
Rzeczy dziwne w ziemi Chamowej, rzeczy straszne przy morzu Czerwonem.
23 Und er gedachte sie zu vertilgen, wenn nicht Mose, sein Auserwählter, in den Riß getreten wäre vor seinem Angesicht, um seinen Grimm abzuwenden, daß er sie nicht vertilgte.
Przetoż rzekł, że ich chciał wytracić, gdyby się był Mojżesz, wybrany jego, nie stawił w onem rozerwaniu przed nim, a nie odwrócił popędliwości jego, aby ich nie tracił.
24 Sie verachteten das liebliche Land, sie glaubten seinem Worte nicht.
Wzgardzili też ziemią pożądaną, nie wierząc słowu jego.
25 Und sie murrten in ihren Zelten, sie gehorchten nicht der Stimme des HERRN.
I szemrząc w namiotach swoich, nie byli posłuszni głosowi Pańskiemu.
26 Da erhob er seine Hand [und schwur], sie niederzustrecken in der Wüste
Przetoż podniósł rękę swoję przeciwko nim, aby ich pobił na puszczy;
27 und ihren Samen unter die Nationen zu werfen und sie zu zerstreuen in die Länder.
A żeby rozrzucił nasienie ich między pogan, i rozproszył ich po ziemiach.
28 Und sie hängten sich an den Baal-Peor und aßen Opfer der toten [Götzen],
Sprzęgli się też byli z bałwanem Baalfegorem, a jedli ofiary umarłych.
29 und sie erzürnten ihn mit ihrem Tun; da brach die Plage unter ihnen aus.
A tak draźnili Boga sprawami swemi, że się na nich oborzyła plaga;
30 Aber Pinehas trat auf und übte Gericht, so daß die Plage aufgehalten ward.
Aż się zastawił Finees, a pomstę uczynił, i rozerwana jest ona plaga;
31 Das wurde ihm zur Gerechtigkeit gerechnet auf alle Geschlechter, in Ewigkeit.
Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.
32 Und sie erzürnten ihn am Haderwasser, und es erging Mose übel um ihretwillen.
Znowu go byli wzruszyli do gniewu u wód Meryba, tak, iż się źle działo i z Mojżeszem dla nich.
33 Denn sie betrübten seinen Geist, und er redete unbedacht mit seinen Lippen.
Albowiem rozdraźnili ducha jego, że wyrzekł co niesłuszne usty swemi.
34 Sie vertilgten die Völker nicht, von denen der HERR ihnen gesagt hatte;
Nadto nie wytracili onych narodów, o których im był Pan powiedział.
35 sondern ließen sich ein mit den Heiden und lernten ihre Weise.
Ale pomięszawszy się z onemi narodami, nauczyli się spraw ich:
36 Und sie dienten ihren Götzen, und diese wurden ihnen zum Fallstrick.
I służyli bałwanom ich, które im były sidłem.
37 Und sie opferten ihre Söhne und ihre Töchter den bösen Geistern.
Albowiem dyjabłom ofiarowali synów swoich, i córki swoje,
38 Und sie vergossen unschuldiges Blut, das Blut ihrer Söhne und ihrer Töchter, welche sie den Götzen Kanaans opferten, und so wurde das Land durch Blutschulden entweiht.
I wylewali krew niewinną, krew synów swoich, i córek swoich, których ofiarowali bałwanom rytym Chananejskim, tak, że splugawiona była ziemia onem krwi rozlaniem.
39 Und sie befleckten sich mit ihren Werken und hurten mit ihrem Tun.
I zmazali się sprawami swemi, a cudzołożyli wynalazkami swemi.
40 Da entbrannte der Zorn des HERRN wider sein Volk, und er faßte einen Abscheu gegen sein Erbe.
Przetoż zapaliwszy się Pan w popędliwości przeciw ludowi swemu, obrzydził sobie dziedzictwo swoje,
41 Und er gab sie in die Hand der Nationen, daß ihre Hasser über sie herrschten.
I podał ich w ręce poganom; a panowali nad nimi, którzy ich mieli w nienawiści;
42 Und ihre Feinde bedrückten sie, und sie wurden gedemütigt unter ihre Hand.
I uciskali ich nieprzyjaciele ich, tak, że poniżeni byli pod ręką ich.
43 Er errettete sie oftmals; aber sie widerstrebten ihm mit ihren Anschlägen und kamen herunter durch eigene Schuld.
Częstokroć ich wybawiał; wszakże go oni wzruszali do gniewu radami swemi, zaczem poniżeni byli dla nieprawości swoich.
44 Aber er sah ihre Not an, als er ihr Schreien hörte,
A wszakże wejrzał na ucisk ich, i usłyszał wołanie ich.
45 und gedachte seines Bundes mit ihnen und empfand Mitleid nach seiner großen Huld
Bo sobie wspomniał na przymierze swoje z nimi, a żałował tego według wielkiej litości swojej.
46 und ließ sie Erbarmen finden bei denen, die sie gefangen hielten.
Tak, że im zjednał miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy ich byli pojmali.
47 Hilf uns, HERR, unser Gott, sammle uns aus den Heiden, daß wir deinem heiligen Namen danken und uns glücklich preisen, zu deinem Ruhm!
Wybawże nas, Panie, Boże nasz! a zgromadź nas z tych pogan, abyśmy wysławiali imię świętobliwości twojej, a chlubili się w chwale twojej.
48 Gelobt sei der HERR, der Gott Israels, von Ewigkeit zu Ewigkeit, und alles Volk soll sagen: Amen! Hallelujah!
Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki; na co niech rzecze wszystek lud: Amen, Halleluja.
