< Markus 3 >

1 Und er ging wiederum in die Synagoge. Und es war dort ein Mensch, der hatte eine verdorrte Hand.
అనన్తరం యీశుః పున ర్భజనగృహం ప్రవిష్టస్తస్మిన్ స్థానే శుష్కహస్త ఏకో మానవ ఆసీత్|
2 Und sie lauerten ihm auf, ob er ihn am Sabbat heilen würde, damit sie ihn verklagen könnten.
స విశ్రామవారే తమరోగిణం కరిష్యతి నవేత్యత్ర బహవస్తమ్ అపవదితుం ఛిద్రమపేక్షితవన్తః|
3 Und er spricht zu dem Menschen, der die verdorrte Hand hatte: Steh auf und tritt in die Mitte!
తదా స తం శుష్కహస్తం మనుష్యం జగాద మధ్యస్థానే త్వముత్తిష్ఠ|
4 Und er spricht zu ihnen: Darf man am Sabbat Gutes oder Böses tun, das Leben retten oder töten? Sie aber schwiegen.
తతః పరం స తాన్ పప్రచ్ఛ విశ్రామవారే హితమహితం తథా హి ప్రాణరక్షా వా ప్రాణనాశ ఏషాం మధ్యే కిం కరణీయం? కిన్తు తే నిఃశబ్దాస్తస్థుః|
5 Und indem er sie ringsumher mit Zorn ansah, betrübt wegen der Verstocktheit ihres Herzens, spricht er zu dem Menschen: Strecke deine Hand aus! Und er streckte sie aus, und seine Hand wurde wieder gesund wie die andere.
తదా స తేషామన్తఃకరణానాం కాఠిన్యాద్ధేతో ర్దుఃఖితః క్రోధాత్ చర్తుదశో దృష్టవాన్ తం మానుషం గదితవాన్ తం హస్తం విస్తారయ, తతస్తేన హస్తే విస్తృతే తద్ధస్తోఽన్యహస్తవద్ అరోగో జాతః|
6 Da gingen die Pharisäer hinaus und hielten alsbald mit den Herodianern Rat wider ihn, wie sie ihn umbringen könnten.
అథ ఫిరూశినః ప్రస్థాయ తం నాశయితుం హేరోదీయైః సహ మన్త్రయితుమారేభిరే|
7 Aber Jesus entwich mit seinen Jüngern an das Meer; und eine große Menge aus Galiläa folgte ihm nach; auch aus Judäa
అతఏవ యీశుస్తత్స్థానం పరిత్యజ్య శిష్యైః సహ పునః సాగరసమీపం గతః;
8 und von Jerusalem und von Idumäa und von jenseits des Jordan und aus der Gegend von Tyrus und Zidon kamen große Scharen zu ihm, da sie gehört hatten, wie viel er tat.
తతో గాలీల్యిహూదా-యిరూశాలమ్-ఇదోమ్-యర్దన్నదీపారస్థానేభ్యో లోకసమూహస్తస్య పశ్చాద్ గతః; తదన్యః సోరసీదనోః సమీపవాసిలోకసమూహశ్చ తస్య మహాకర్మ్మణాం వార్త్తం శ్రుత్వా తస్య సన్నిధిమాగతః|
9 Und er befahl seinen Jüngern, ihm ein Schifflein bereitzuhalten um der Volksmenge willen, damit sie ihn nicht drängten.
తదా లోకసమూహశ్చేత్ తస్యోపరి పతతి ఇత్యాశఙ్క్య స నావమేకాం నికటే స్థాపయితుం శిష్యానాదిష్టవాన్|
10 Denn er heilte viele, so daß alle, die eine Plage hatten, ihn überfielen, um ihn anzurühren.
యతోఽనేకమనుష్యాణామారోగ్యకరణాద్ వ్యాధిగ్రస్తాః సర్వ్వే తం స్ప్రష్టుం పరస్పరం బలేన యత్నవన్తః|
11 Und wenn ihn die unreinen Geister erblickten, fielen sie vor ihm nieder, schrieen und sprachen: Du bist der Sohn Gottes!
అపరఞ్చ అపవిత్రభూతాస్తం దృష్ట్వా తచ్చరణయోః పతిత్వా ప్రోచైః ప్రోచుః, త్వమీశ్వరస్య పుత్రః|
12 Und er drohte ihnen sehr, daß sie ihn nicht offenbar machen sollten.
కిన్తు స తాన్ దృఢమ్ ఆజ్ఞాప్య స్వం పరిచాయితుం నిషిద్ధవాన్|
13 Und er stieg auf den Berg und rief zu sich, welche er wollte; und sie kamen zu ihm.
అనన్తరం స పర్వ్వతమారుహ్య యం యం ప్రతిచ్ఛా తం తమాహూతవాన్ తతస్తే తత్సమీపమాగతాః|
14 Und er verordnete zwölf, daß sie bei ihm wären und daß er sie aussendete zu predigen
తదా స ద్వాదశజనాన్ స్వేన సహ స్థాతుం సుసంవాదప్రచారాయ ప్రేరితా భవితుం
15 und daß sie Macht hätten, die Dämonen auszutreiben:
సర్వ్వప్రకారవ్యాధీనాం శమనకరణాయ ప్రభావం ప్రాప్తుం భూతాన్ త్యాజయితుఞ్చ నియుక్తవాన్|
16 Simon, welchem er den Namen Petrus beilegte,
తేషాం నామానీమాని, శిమోన్ సివదిపుత్రో
17 und Jakobus, den Sohn des Zebedäus, und Johannes, den Bruder des Jakobus, welchen er den Namen Boanerges, das heißt Donnersöhne, beilegte;
యాకూబ్ తస్య భ్రాతా యోహన్ చ ఆన్ద్రియః ఫిలిపో బర్థలమయః,
18 und Andreas, Philippus, Bartholomäus, Matthäus, Thomas, Jakobus, den Sohn des Alphäus, Thaddäus, Simon den Kananäer,
మథీ థోమా చ ఆల్ఫీయపుత్రో యాకూబ్ థద్దీయః కినానీయః శిమోన్ యస్తం పరహస్తేష్వర్పయిష్యతి స ఈష్కరియోతీయయిహూదాశ్చ|
19 und Judas Ischariot, der ihn auch verriet.
స శిమోనే పితర ఇత్యుపనామ దదౌ యాకూబ్యోహన్భ్యాం చ బినేరిగిశ్ అర్థతో మేఘనాదపుత్రావిత్యుపనామ దదౌ|
20 Und sie traten in das Haus, und das Volk kam abermals zusammen, also daß sie nicht einmal Speise zu sich nehmen konnten.
అనన్తరం తే నివేశనం గతాః, కిన్తు తత్రాపి పునర్మహాన్ జనసమాగమో ఽభవత్ తస్మాత్తే భోక్తుమప్యవకాశం న ప్రాప్తాః|
21 Und als die, welche um ihn waren, es hörten, gingen sie aus, ihn zu greifen; denn sie sagten: Er ist von Sinnen!
తతస్తస్య సుహృల్లోకా ఇమాం వార్త్తాం ప్రాప్య స హతజ్ఞానోభూద్ ఇతి కథాం కథయిత్వా తం ధృత్వానేతుం గతాః|
22 Und die Schriftgelehrten, die von Jerusalem herabgekommen waren, sprachen: Er hat den Beelzebul, und durch den Obersten der Dämonen treibt er die Dämonen aus.
అపరఞ్చ యిరూశాలమ ఆగతా యే యేఽధ్యాపకాస్తే జగదురయం పురుషో భూతపత్యాబిష్టస్తేన భూతపతినా భూతాన్ త్యాజయతి|
23 Da rief er sie zu sich und sprach in Gleichnissen zu ihnen: Wie kann ein Satan den andern austreiben?
తతస్తానాహూయ యీశు ర్దృష్టాన్తైః కథాం కథితవాన్ శైతాన్ కథం శైతానం త్యాజయితుం శక్నోతి?
24 Und wenn ein Reich in sich selbst uneinig ist, so kann ein solches Reich nicht bestehen.
కిఞ్చన రాజ్యం యది స్వవిరోధేన పృథగ్ భవతి తర్హి తద్ రాజ్యం స్థిరం స్థాతుం న శక్నోతి|
25 Und wenn ein Haus in sich selbst uneinig ist, so kann ein solches Haus nicht bestehen.
తథా కస్యాపి పరివారో యది పరస్పరం విరోధీ భవతి తర్హి సోపి పరివారః స్థిరం స్థాతుం న శక్నోతి|
26 Und wenn der Satan wider sich selbst auftritt und entzweit ist, so kann er nicht bestehen, sondern er nimmt ein Ende.
తద్వత్ శైతాన్ యది స్వవిపక్షతయా ఉత్తిష్ఠన్ భిన్నో భవతి తర్హి సోపి స్థిరం స్థాతుం న శక్నోతి కిన్తూచ్ఛిన్నో భవతి|
27 Niemand kann in das Haus des Starken hineingehen und seinen Hausrat rauben, es sei denn, er binde zuvor den Starken; dann erst wird er sein Haus berauben.
అపరఞ్చ ప్రబలం జనం ప్రథమం న బద్ధా కోపి తస్య గృహం ప్రవిశ్య ద్రవ్యాణి లుణ్ఠయితుం న శక్నోతి, తం బద్వ్వైవ తస్య గృహస్య ద్రవ్యాణి లుణ్ఠయితుం శక్నోతి|
28 Wahrlich, ich sage euch, alle Sünden sollen den Menschenkindern vergeben werden, auch die Lästerungen, womit sie lästern;
అతోహేతో ర్యుష్మభ్యమహం సత్యం కథయామి మనుష్యాణాం సన్తానా యాని యాని పాపానీశ్వరనిన్దాఞ్చ కుర్వ్వన్తి తేషాం తత్సర్వ్వేషామపరాధానాం క్షమా భవితుం శక్నోతి,
29 wer aber wider den heiligen Geist lästert, der hat in Ewigkeit keine Vergebung, sondern er ist einer ewigen Sünde schuldig. (aiōn g165, aiōnios g166)
కిన్తు యః కశ్చిత్ పవిత్రమాత్మానం నిన్దతి తస్యాపరాధస్య క్షమా కదాపి న భవిష్యతి సోనన్తదణ్డస్యార్హో భవిష్యతి| (aiōn g165, aiōnios g166)
30 Denn sie sagten: Er hat einen unreinen Geist.
తస్యాపవిత్రభూతోఽస్తి తేషామేతత్కథాహేతోః స ఇత్థం కథితవాన్|
31 Da kamen seine Mutter und seine Brüder; sie blieben aber draußen, schickten zu ihm und ließen ihn rufen.
అథ తస్య మాతా భ్రాతృగణశ్చాగత్య బహిస్తిష్ఠనతో లోకాన్ ప్రేష్య తమాహూతవన్తః|
32 Und das Volk saß um ihn her. Und sie sagten zu ihm: Siehe, deine Mutter und deine Brüder sind draußen und suchen dich.
తతస్తత్సన్నిధౌ సముపవిష్టా లోకాస్తం బభాషిరే పశ్య బహిస్తవ మాతా భ్రాతరశ్చ త్వామ్ అన్విచ్ఛన్తి|
33 Und er antwortete ihnen und sprach: Wer ist meine Mutter, oder meine Brüder?
తదా స తాన్ ప్రత్యువాచ మమ మాతా కా భ్రాతరో వా కే? తతః పరం స స్వమీపోపవిష్టాన్ శిష్యాన్ ప్రతి అవలోకనం కృత్వా కథయామాస
34 Und indem er ringsumher die ansah, welche um ihn saßen, spricht er: Siehe da, meine Mutter und meine Brüder!
పశ్యతైతే మమ మాతా భ్రాతరశ్చ|
35 Denn wer den Willen Gottes tut, der ist mir Bruder und Schwester und Mutter.
యః కశ్చిద్ ఈశ్వరస్యేష్టాం క్రియాం కరోతి స ఏవ మమ భ్రాతా భగినీ మాతా చ|

< Markus 3 >