Lukas 11
1 Und es begab sich, daß er an einem Ort betete; und als er aufhörte, sprach einer seiner Jünger zu ihm: Herr, lehre uns beten, wie auch Johannes seine Jünger lehrte!
అనన్తరం స కస్మింశ్చిత్ స్థానే ప్రార్థయత తత్సమాప్తౌ సత్యాం తస్యైకః శిష్యస్తం జగాద హే ప్రభో యోహన్ యథా స్వశిష్యాన్ ప్రార్థయితుమ్ ఉపదిష్టవాన్ తథా భవానప్యస్మాన్ ఉపదిశతు|
2 Da sprach er zu ihnen: Wenn ihr betet, so sprechet: Vater, geheiligt werde dein Name! Es komme dein Reich!
తస్మాత్ స కథయామాస, ప్రార్థనకాలే యూయమ్ ఇత్థం కథయధ్వం, హే అస్మాకం స్వర్గస్థపితస్తవ నామ పూజ్యం భవతు; తవ రాజత్వం భవతు; స్వర్గే యథా తథా పృథివ్యామపి తవేచ్ఛయా సర్వ్వం భవతు|
3 Gib uns täglich unser nötiges Brot!
ప్రత్యహమ్ అస్మాకం ప్రయోజనీయం భోజ్యం దేహి|
4 Und vergib uns unsre Sünden, denn auch wir vergeben jedem, der uns schuldig ist! Und führe uns nicht in Versuchung!
యథా వయం సర్వ్వాన్ అపరాధినః క్షమామహే తథా త్వమపి పాపాన్యస్మాకం క్షమస్వ| అస్మాన్ పరీక్షాం మానయ కిన్తు పాపాత్మనో రక్ష|
5 Und er sprach zu ihnen: Welcher unter euch hätte einen Freund und ginge zu ihm um Mitternacht und spräche zu ihm: Freund, leihe mir drei Brote;
పశ్చాత్ సోపరమపి కథితవాన్ యది యుష్మాకం కస్యచిద్ బన్ధుస్తిష్ఠతి నిశీథే చ తస్య సమీపం స గత్వా వదతి,
6 denn mein Freund ist von der Reise zu mir gekommen, und ich habe ihm nichts vorzusetzen;
హే బన్ధో పథిక ఏకో బన్ధు ర్మమ నివేశనమ్ ఆయాతః కిన్తు తస్యాతిథ్యం కర్త్తుం మమాన్తికే కిమపి నాస్తి, అతఏవ పూపత్రయం మహ్యమ్ ఋణం దేహి;
7 und jener würde von innen antworten und sagen: Mache mir keine Mühe! Die Türe ist schon verschlossen, und meine Kinder sind bei mir im Bett; ich kann nicht aufstehen und dir geben!
తదా స యది గృహమధ్యాత్ ప్రతివదతి మాం మా క్లిశాన, ఇదానీం ద్వారం రుద్ధం శయనే మయా సహ బాలకాశ్చ తిష్ఠన్తి తుభ్యం దాతుమ్ ఉత్థాతుం న శక్నోమి,
8 Ich sage euch: Wenn er auch nicht deswegen aufstehen und ihm geben wird, weil er sein Freund ist, so wird er doch um seiner Unverschämtheit willen aufstehen und ihm geben, soviel er bedarf.
తర్హి యుష్మానహం వదామి, స యది మిత్రతయా తస్మై కిమపి దాతుం నోత్తిష్ఠతి తథాపి వారం వారం ప్రార్థనాత ఉత్థాపితః సన్ యస్మిన్ తస్య ప్రయోజనం తదేవ దాస్యతి|
9 Und ich sage euch: Bittet, so wird euch gegeben werden; suchet, so werdet ihr finden; klopfet an, so wird euch aufgetan werden!
అతః కారణాత్ కథయామి, యాచధ్వం తతో యుష్మభ్యం దాస్యతే, మృగయధ్వం తత ఉద్దేశం ప్రాప్స్యథ, ద్వారమ్ ఆహత తతో యుష్మభ్యం ద్వారం మోక్ష్యతే|
10 Denn jeder, der bittet, empfängt; und wer sucht, der findet; und wer anklopft, dem wird aufgetan werden.
యో యాచతే స ప్రాప్నోతి, యో మృగయతే స ఏవోద్దేశం ప్రాప్నోతి, యో ద్వారమ్ ఆహన్తి తదర్థం ద్వారం మోచ్యతే|
11 Welcher Vater unter euch wird seinem Sohn einen Stein geben, wenn er ihn um Brot bittet? Oder wenn er ihn um einen Fisch bittet, gibt er ihm statt des Fisches eine Schlange?
పుత్రేణ పూపే యాచితే తస్మై పాషాణం దదాతి వా మత్స్యే యాచితే తస్మై సర్పం దదాతి
12 Oder wenn er um ein Ei bittet, wird er ihm einen Skorpion geben?
వా అణ్డే యాచితే తస్మై వృశ్చికం దదాతి యుష్మాకం మధ్యే క ఏతాదృశః పితాస్తే?
13 So nun ihr, die ihr arg seid, euren Kindern gute Gaben zu geben versteht, wieviel mehr wird der Vater im Himmel den heiligen Geist denen geben, die ihn bitten!
తస్మాదేవ యూయమభద్రా అపి యది స్వస్వబాలకేభ్య ఉత్తమాని ద్రవ్యాణి దాతుం జానీథ తర్హ్యస్మాకం స్వర్గస్థః పితా నిజయాచకేభ్యః కిం పవిత్రమ్ ఆత్మానం న దాస్యతి?
14 Und er trieb einen Dämon aus, der stumm war. Es begab sich aber, nachdem der Dämon ausgefahren war, redete der Stumme. Und das Volk verwunderte sich.
అనన్తరం యీశునా కస్మాచ్చిద్ ఏకస్మిన్ మూకభూతే త్యాజితే సతి స భూతత్యక్తో మానుషో వాక్యం వక్తుమ్ ఆరేభే; తతో లోకాః సకలా ఆశ్చర్య్యం మేనిరే|
15 Etliche aber von ihnen sprachen: Durch Beelzebul, den Obersten der Dämonen, treibt er die Dämonen aus.
కిన్తు తేషాం కేచిదూచు ర్జనోయం బాలసిబూబా అర్థాద్ భూతరాజేన భూతాన్ త్యాజయతి|
16 Andere aber versuchten ihn und verlangten von ihm ein Zeichen aus dem Himmel.
తం పరీక్షితుం కేచిద్ ఆకాశీయమ్ ఏకం చిహ్నం దర్శయితుం తం ప్రార్థయాఞ్చక్రిరే|
17 Er aber, da er ihre Gedanken wußte, sprach zu ihnen: Ein jedes Reich, das mit sich selbst uneins ist, wird verwüstet, und ein Haus, das wider sich selbst ist, fällt.
తదా స తేషాం మనఃకల్పనాం జ్ఞాత్వా కథయామాస, కస్యచిద్ రాజ్యస్య లోకా యది పరస్పరం విరున్ధన్తి తర్హి తద్ రాజ్యమ్ నశ్యతి; కేచిద్ గృహస్థా యది పరస్పరం విరున్ధన్తి తర్హి తేపి నశ్యన్తి|
18 Wenn aber auch der Satan mit sich selbst uneins ist, wie kann sein Reich bestehen? Ihr saget ja, ich treibe die Dämonen durch Beelzebul aus.
తథైవ శైతానపి స్వలోకాన్ యది విరుణద్ధి తదా తస్య రాజ్యం కథం స్థాస్యతి? బాలసిబూబాహం భూతాన్ త్యాజయామి యూయమితి వదథ|
19 Wenn ich aber die Dämonen durch Beelzebul austreibe, durch wen treiben eure Söhne sie aus? Darum werden sie selbst eure Richter sein.
యద్యహం బాలసిబూబా భూతాన్ త్యాజయామి తర్హి యుష్మాకం సన్తానాః కేన త్యాజయన్తి? తస్మాత్ తఏవ కథాయా ఏతస్యా విచారయితారో భవిష్యన్తి|
20 Wenn ich aber die Dämonen durch den Finger Gottes austreibe, so ist ja das Reich Gottes zu euch gekommen!
కిన్తు యద్యహమ్ ఈశ్వరస్య పరాక్రమేణ భూతాన్ త్యాజయామి తర్హి యుష్మాకం నికటమ్ ఈశ్వరస్య రాజ్యమవశ్యమ్ ఉపతిష్ఠతి|
21 Wenn ein Starker bewaffnet seinen Hof bewacht, so bleibt sein Besitztum in Frieden.
బలవాన్ పుమాన్ సుసజ్జమానో యతికాలం నిజాట్టాలికాం రక్షతి తతికాలం తస్య ద్రవ్యం నిరుపద్రవం తిష్ఠతి|
22 Wenn aber ein Stärkerer als er über ihn kommt und ihn überwindet, so nimmt er ihm seine Waffenrüstung, darauf er sich verließ, und verteilt seine Beute.
కిన్తు తస్మాద్ అధికబలః కశ్చిదాగత్య యది తం జయతి తర్హి యేషు శస్త్రాస్త్రేషు తస్య విశ్వాస ఆసీత్ తాని సర్వ్వాణి హృత్వా తస్య ద్రవ్యాణి గృహ్లాతి|
23 Wer nicht mit mir ist, der ist wider mich; und wer nicht mit mir sammelt, der zerstreut.
అతః కారణాద్ యో మమ సపక్షో న స విపక్షః, యో మయా సహ న సంగృహ్లాతి స వికిరతి|
24 Wenn der unreine Geist von dem Menschen ausgefahren ist, so durchzieht er wasserlose Stätten und sucht Ruhe. Und da er sie nicht findet, spricht er: Ich will in mein Haus zurückkehren, aus dem ich weggegangen bin.
అపరఞ్చ అమేధ్యభూతో మానుషస్యాన్తర్నిర్గత్య శుష్కస్థానే భ్రాన్త్వా విశ్రామం మృగయతే కిన్తు న ప్రాప్య వదతి మమ యస్మాద్ గృహాద్ ఆగతోహం పునస్తద్ గృహం పరావృత్య యామి|
25 Und wenn er kommt, findet er es gesäubert und geschmückt.
తతో గత్వా తద్ గృహం మార్జితం శోభితఞ్చ దృష్ట్వా
26 Alsdann geht er hin und nimmt sieben andere Geister mit, die schlimmer sind als er selbst, und sie ziehen ein und wohnen daselbst, und es wird der letzte Zustand dieses Menschen ärger als der erste.
తత్క్షణమ్ అపగత్య స్వస్మాదపి దుర్మ్మతీన్ అపరాన్ సప్తభూతాన్ సహానయతి తే చ తద్గృహం పవిశ్య నివసన్తి| తస్మాత్ తస్య మనుష్యస్య ప్రథమదశాతః శేషదశా దుఃఖతరా భవతి|
27 Es begab sich aber, als er solches redete, erhob eine Frau aus dem Volk die Stimme und sprach zu ihm: Selig ist der Leib, der dich getragen, und die Brüste, die du gesogen hast!
అస్యాః కథాయాః కథనకాలే జనతామధ్యస్థా కాచిన్నారీ తముచ్చైఃస్వరం ప్రోవాచ, యా యోషిత్ త్వాం గర్బ్భేఽధారయత్ స్తన్యమపాయయచ్చ సైవ ధన్యా|
28 Er aber sprach: Ja vielmehr, selig sind, die Gottes Wort hören und bewahren!
కిన్తు సోకథయత్ యే పరమేశ్వరస్య కథాం శ్రుత్వా తదనురూపమ్ ఆచరన్తి తఏవ ధన్యాః|
29 Als aber die Volksmenge sich herzudrängte, fing er an zu sagen: Dieses Geschlecht ist ein böses Geschlecht! Es fordert ein Zeichen; aber es wird ihm kein Zeichen gegeben werden als das Zeichen des Propheten Jona.
తతః పరం తస్యాన్తికే బహులోకానాం సమాగమే జాతే స వక్తుమారేభే, ఆధునికా దుష్టలోకాశ్చిహ్నం ద్రష్టుమిచ్ఛన్తి కిన్తు యూనస్భవిష్యద్వాదినశ్చిహ్నం వినాన్యత్ కిఞ్చిచ్చిహ్నం తాన్ న దర్శయిష్యతే|
30 Denn gleichwie Jona den Niniviten ein Zeichen war, so wird es auch des Menschen Sohn diesem Geschlechte sein.
యూనస్ తు యథా నీనివీయలోకానాం సమీపే చిహ్నరూపోభవత్ తథా విద్యమానలోకానామ్ ఏషాం సమీపే మనుష్యపుత్రోపి చిహ్నరూపో భవిష్యతి|
31 Die Königin von Mittag wird im Gericht wider die Männer dieses Geschlechts auftreten und sie verurteilen; denn sie kam vom Ende der Erde, um Salomos Weisheit zu hören, und siehe, hier ist mehr als Salomo!
విచారసమయే ఇదానీన్తనలోకానాం ప్రాతికూల్యేన దక్షిణదేశీయా రాజ్ఞీ ప్రోత్థాయ తాన్ దోషిణః కరిష్యతి, యతః సా రాజ్ఞీ సులేమాన ఉపదేశకథాం శ్రోతుం పృథివ్యాః సీమాత ఆగచ్ఛత్ కిన్తు పశ్యత సులేమానోపి గురుతర ఏకో జనోఽస్మిన్ స్థానే విద్యతే|
32 Die Männer von Ninive werden im Gerichte wider dieses Geschlecht auftreten und werden es verurteilen; denn sie taten Buße auf Jonas Predigt hin; und siehe, hier ist mehr denn Jona!
అపరఞ్చ విచారసమయే నీనివీయలోకా అపి వర్త్తమానకాలికానాం లోకానాం వైపరీత్యేన ప్రోత్థాయ తాన్ దోషిణః కరిష్యన్తి, యతో హేతోస్తే యూనసో వాక్యాత్ చిత్తాని పరివర్త్తయామాసుః కిన్తు పశ్యత యూనసోతిగురుతర ఏకో జనోఽస్మిన్ స్థానే విద్యతే|
33 Niemand zündet ein Licht an und setzt es an einen verborgenen Ort, auch nicht unter den Scheffel, sondern auf den Leuchter, damit die Hereinkommenden das Licht sehen.
ప్రదీపం ప్రజ్వాల్య ద్రోణస్యాధః కుత్రాపి గుప్తస్థానే వా కోపి న స్థాపయతి కిన్తు గృహప్రవేశిభ్యో దీప్తిం దాతం దీపాధారోపర్య్యేవ స్థాపయతి|
34 Dein Auge ist des Leibes Leuchte. Wenn nun dein Auge lauter ist, so ist auch dein ganzer Leib licht; wenn es aber böse ist, so ist auch dein Leib finster.
దేహస్య ప్రదీపశ్చక్షుస్తస్మాదేవ చక్షు ర్యది ప్రసన్నం భవతి తర్హి తవ సర్వ్వశరీరం దీప్తిమద్ భవిష్యతి కిన్తు చక్షు ర్యది మలీమసం తిష్ఠతి తర్హి సర్వ్వశరీరం సాన్ధకారం స్థాస్యతి|
35 So siehe nun zu, daß das Licht in dir nicht Finsternis sei!
అస్మాత్ కారణాత్ తవాన్తఃస్థం జ్యోతి ర్యథాన్ధకారమయం న భవతి తదర్థే సావధానో భవ|
36 Wenn nun dein ganzer Leib licht ist, so daß er keinen finstern Teil mehr hat, so wird er ganz hell sein, wie wenn das Licht mit seinem Strahl dich erleuchtet.
యతః శరీరస్య కుత్రాప్యంశే సాన్ధకారే న జాతే సర్వ్వం యది దీప్తిమత్ తిష్ఠతి తర్హి తుభ్యం దీప్తిదాయిప్రోజ్జ్వలన్ ప్రదీప ఇవ తవ సవర్వశరీరం దీప్తిమద్ భవిష్యతి|
37 Und während er redete, bat ihn ein Pharisäer, bei ihm zu Mittag zu essen. Und er ging hinein und setzte sich zu Tische.
ఏతత్కథాయాః కథనకాలే ఫిరుశ్యేకో భేజనాయ తం నిమన్త్రయామాస, తతః స గత్వా భోక్తుమ్ ఉపవివేశ|
38 Der Pharisäer aber verwunderte sich, als er sah, daß er sich vor dem Mittagsmahl nicht gewaschen hatte.
కిన్తు భోజనాత్ పూర్వ్వం నామాఙ్క్షీత్ ఏతద్ దృష్ట్వా స ఫిరుశ్యాశ్చర్య్యం మేనే|
39 Da sprach der Herr zu ihm: Nun, ihr Pharisäer, ihr reinigt die Außenseite des Bechers und der Schüssel, euer Inneres aber ist voll Raub und Bosheit.
తదా ప్రభుస్తం ప్రోవాచ యూయం ఫిరూశిలోకాః పానపాత్రాణాం భోజనపాత్రాణాఞ్చ బహిః పరిష్కురుథ కిన్తు యుష్మాకమన్త ర్దౌరాత్మ్యై ర్దుష్క్రియాభిశ్చ పరిపూర్ణం తిష్ఠతి|
40 Ihr Toren! Hat nicht, der das Äußere schuf, auch das Innere gemacht?
హే సర్వ్వే నిర్బోధా యో బహిః ససర్జ స ఏవ కిమన్త ర్న ససర్జ?
41 Gebt nur von dem Inhalt Almosen, siehe, so ist euch alles rein!
తత ఏవ యుష్మాభిరన్తఃకరణం (ఈశ్వరాయ) నివేద్యతాం తస్మిన్ కృతే యుష్మాకం సర్వ్వాణి శుచితాం యాస్యన్తి|
42 Aber wehe euch Pharisäern, daß ihr die Münze und die Raute und alles Gemüse verzehntet und das Recht und die Liebe Gottes umgehet! Dieses sollte man tun und jenes nicht lassen.
కిన్తు హన్త ఫిరూశిగణా యూయం న్యాయమ్ ఈశ్వరే ప్రేమ చ పరిత్యజ్య పోదినాయా అరుదాదీనాం సర్వ్వేషాం శాకానాఞ్చ దశమాంశాన్ దత్థ కిన్తు ప్రథమం పాలయిత్వా శేషస్యాలఙ్ఘనం యుష్మాకమ్ ఉచితమాసీత్|
43 Wehe euch Pharisäern, daß ihr den Vorsitz in den Synagogen und die Begrüßungen auf den Märkten liebet!
హా హా ఫిరూశినో యూయం భజనగేహే ప్రోచ్చాసనే ఆపణేషు చ నమస్కారేషు ప్రీయధ్వే|
44 Wehe euch, daß ihr wie die verborgenen Gräber seid, über welche die Leute dahingehen, ohne es zu wissen!
వత కపటినోఽధ్యాపకాః ఫిరూశినశ్చ లోకాయత్ శ్మశానమ్ అనుపలభ్య తదుపరి గచ్ఛన్తి యూయమ్ తాదృగప్రకాశితశ్మశానవాద్ భవథ|
45 Da antwortete einer der Schriftgelehrten und sprach zu ihm: Meister, mit diesen Worten schmähst du auch uns!
తదానీం వ్యవస్థాపకానామ్ ఏకా యీశుమవదత్, హే ఉపదేశక వాక్యేనేదృశేనాస్మాస్వపి దోషమ్ ఆరోపయసి|
46 Er aber sprach: Und wehe auch euch Schriftgelehrten; denn ihr ladet den Menschen unerträgliche Bürden auf, und ihr selbst rühret die Bürden nicht mit einem Finger an.
తతః స ఉవాచ, హా హా వ్యవస్థాపకా యూయమ్ మానుషాణామ్ ఉపరి దుఃసహ్యాన్ భారాన్ న్యస్యథ కిన్తు స్వయమ్ ఏకాఙ్గుల్యాపి తాన్ భారాన్ న స్పృశథ|
47 Wehe euch, daß ihr die Grabmäler der Propheten bauet! Eure Väter aber haben sie getötet.
హన్త యుష్మాకం పూర్వ్వపురుషా యాన్ భవిష్యద్వాదినోఽవధిషుస్తేషాం శ్మశానాని యూయం నిర్మ్మాథ|
48 So bestätiget ihr also die Taten eurer Väter und habt Wohlgefallen daran; denn jene haben sie getötet, ihr aber bauet [ihre Grabmäler].
తేనైవ యూయం స్వపూర్వ్వపురుషాణాం కర్మ్మాణి సంమన్యధ్వే తదేవ సప్రమాణం కురుథ చ, యతస్తే తానవధిషుః యూయం తేషాం శ్మశానాని నిర్మ్మాథ|
49 Darum hat auch die Weisheit Gottes gesprochen: Ich will Propheten und Apostel zu ihnen senden, und sie werden etliche von ihnen töten und verfolgen;
అతఏవ ఈశ్వరస్య శాస్త్రే ప్రోక్తమస్తి తేషామన్తికే భవిష్యద్వాదినః ప్రేరితాంశ్చ ప్రేషయిష్యామి తతస్తే తేషాం కాంశ్చన హనిష్యన్తి కాంశ్చన తాడశ్ష్యిన్తి|
50 auf daß von diesem Geschlecht das Blut aller Propheten gefordert werde, welches seit Erschaffung der Welt vergossen worden ist,
ఏతస్మాత్ కారణాత్ హాబిలః శోణితపాతమారభ్య మన్దిరయజ్ఞవేద్యో ర్మధ్యే హతస్య సిఖరియస్య రక్తపాతపర్య్యన్తం
51 vom Blute Abels an bis auf das Blut Zacharias, welcher zwischen dem Altar und dem Tempel umkam. Ja, ich sage euch, es wird von diesem Geschlecht gefordert werden!
జగతః సృష్టిమారభ్య పృథివ్యాం భవిష్యద్వాదినాం యతిరక్తపాతా జాతాస్తతీనామ్ అపరాధదణ్డా ఏషాం వర్త్తమానలోకానాం భవిష్యన్తి, యుష్మానహం నిశ్చితం వదామి సర్వ్వే దణ్డా వంశస్యాస్య భవిష్యన్తి|
52 Wehe euch Schriftgelehrten, daß ihr den Schlüssel der Erkenntnis weggenommen habt! Ihr selbst seid nicht hineingegangen, und die, welche hineingehen wollten, habt ihr daran gehindert!
హా హా వ్యవస్థపకా యూయం జ్ఞానస్య కుఞ్చికాం హృత్వా స్వయం న ప్రవిష్టా యే ప్రవేష్టుఞ్చ ప్రయాసినస్తానపి ప్రవేష్టుం వారితవన్తః|
53 Und als er von dort herauskam, fingen die Schriftgelehrten und Pharisäer an, ihm hart zuzusetzen und ihn über vieles auszufragen,
ఇత్థం కథాకథనాద్ అధ్యాపకాః ఫిరూశినశ్చ సతర్కాః
54 wobei sie ihm auflauerten, um etwas aus seinem Munde zu erhaschen.
సన్తస్తమపవదితుం తస్య కథాయా దోషం ధర్త్తమిచ్ఛన్తో నానాఖ్యానకథనాయ తం ప్రవర్త్తయితుం కోపయితుఞ్చ ప్రారేభిరే|
