Klagelieder 5
1 Gedenke, HERR, was uns widerfahren ist! Schau her und siehe unsere Schmach!
Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohańbienie nasze.
2 Unser Erbe ist den Fremden zugefallen, unsere Häuser den Ausländern.
Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
3 Wir sind Waisen geworden, vaterlos, unsere Mütter zu Witwen.
Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
4 Unser Wasser trinken wir um Geld, unser Holz kommt uns gegen Bezahlung zu.
Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
5 Unsere Verfolger sind uns beständig auf dem Hals; werden wir müde, so gönnt man uns keine Ruhe.
Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
6 Wir haben Ägypten die Hand gereicht und Assur, um genug Brot zu erhalten.
Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
7 Unsere Väter, die gesündigt haben, sind nicht mehr; wir müssen ihre Schuld tragen.
Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
8 Knechte herrschen über uns; niemand befreit uns aus ihrer Hand!
Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
9 Wir schaffen unsere Nahrung unter Lebensgefahr herbei, weil uns in der Wüste das Schwert bedroht.
Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
10 Unsere Haut ist schwarz wie ein Ofen, so versengt uns der Hunger.
Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
11 Frauen wurden in Zion vergewaltigt, Jungfrauen in den Städten Judas.
Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
12 Fürsten wurden durch ihre Hand gehängt, die Person der Alten hat man nicht geachtet.
Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
13 Jünglinge müssen Mühlsteine tragen und Knaben straucheln unter Bürden von Holz.
Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
14 Die Ältesten bleiben weg vom Tor, und die Jünglinge lassen ihr Saitenspiel.
Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieńcy przestali pieśni swoje.
15 Die Freude unsres Herzens ist dahin, unser Reigen hat sich in Klage verwandelt.
Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
16 Die Krone ist uns vom Haupte gefallen; wehe uns, daß wir gesündigt haben!
Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
17 Darob ist unser Herz krank geworden, darum sind unsere Augen trübe:
Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
18 weil der Berg Zion verwüstet ist; Füchse tummeln sich daselbst.
Dla góry Syońskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
19 Du aber, o HERR, bleibst ewiglich, dein Thron besteht für und für!
Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
20 Warum willst du uns für immer vergessen, uns verlassen auf Lebenszeit?
Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
21 Bringe uns zu dir zurück, o HERR, so kehren wir um; laß es wieder werden wie vor alters!
Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
22 Oder hast du uns gänzlich verworfen, bist du allzusehr über uns erzürnt?
Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
