Jakobus 5
1 Wohlan nun, ihr Reichen, weinet und heulet über das Elend, das über euch kommt!
హే ధనవన్తః, యూయమ్ ఇదానీం శృణుత యుష్మాభిరాగమిష్యత్క్లేశహేతోః క్రన్ద్యతాం విలప్యతాఞ్చ|
2 Euer Reichtum ist verfault und eure Kleider sind zum Mottenfraß geworden;
యుష్మాకం ద్రవిణం జీర్ణం కీటభుక్తాః సుచేలకాః|
3 euer Gold und Silber ist verrostet, und ihr Rost wird gegen euch Zeugnis ablegen und euer Fleisch fressen wie Feuer. Ihr habt Schätze gesammelt in den letzten Tagen!
కనకం రజతఞ్చాపి వికృతిం ప్రగమిష్యతి, తత్కలఙ్కశ్చ యుష్మాకం పాపం ప్రమాణయిష్యతి, హుతాశవచ్చ యుష్మాకం పిశితం ఖాదయిష్యతి| ఇత్థమ్ అన్తిమఘస్రేషు యుష్మాభిః సఞ్చితం ధనం|
4 Siehe, der Lohn der Arbeiter, die euch die Felder abgemäht haben, der aber von euch zurückbehalten worden ist, schreit, und das Rufen der Schnitter ist zu den Ohren des Herrn der Heerscharen gekommen.
పశ్యత యైః కృషీవలై ర్యుష్మాకం శస్యాని ఛిన్నాని తేభ్యో యుష్మాభి ర్యద్ వేతనం ఛిన్నం తద్ ఉచ్చై ర్ధ్వనిం కరోతి తేషాం శస్యచ్ఛేదకానామ్ ఆర్త్తరావః సేనాపతేః పరమేశ్వరస్య కర్ణకుహరం ప్రవిష్టః|
5 Ihr habt geschwelgt und gepraßt auf Erden, ihr habt eure Herzen gemästet an einem Schlachttag!
యూయం పృథివ్యాం సుఖభోగం కాముకతాఞ్చారితవన్తః, మహాభోజస్య దిన ఇవ నిజాన్తఃకరణాని పరితర్పితవన్తశ్చ|
6 Ihr habt den Gerechten verurteilt, ihn getötet; er hat euch nicht widerstanden.
అపరఞ్చ యుష్మాభి ర్ధార్మ్మికస్య దణ్డాజ్ఞా హత్యా చాకారి తథాపి స యుష్మాన్ న ప్రతిరుద్ధవాన్|
7 So geduldet euch nun, ihr Brüder, bis zur Wiederkunft des Herrn! Siehe, der Landmann wartet auf die köstliche Frucht der Erde und geduldet sich ihretwegen, bis sie den Früh und Spätregen empfangen hat.
హే భ్రాతరః, యూయం ప్రభోరాగమనం యావద్ ధైర్య్యమాలమ్బధ్వం| పశ్యత కృషివలో భూమే ర్బహుమూల్యం ఫలం ప్రతీక్షమాణో యావత్ ప్రథమమ్ అన్తిమఞ్చ వృష్టిజలం న ప్రాప్నోతి తావద్ ధైర్య్యమ్ ఆలమ్బతే|
8 Geduldet auch ihr euch, stärket eure Herzen; denn die Wiederkunft des Herrn ist nahe!
యూయమపి ధైర్య్యమాలమ్బ్య స్వాన్తఃకరణాని స్థిరీకురుత, యతః ప్రభోరుపస్థితిః సమీపవర్త్తిన్యభవత్|
9 Seufzet nicht widereinander, Brüder, damit ihr nicht gerichtet werdet; siehe, der Richter steht vor der Tür!
హే భ్రాతరః, యూయం యద్ దణ్డ్యా న భవేత తదర్థం పరస్పరం న గ్లాయత, పశ్యత విచారయితా ద్వారసమీపే తిష్ఠతి|
10 Nehmet, Brüder, zum Vorbild des Unrechtleidens und der Geduld die Propheten, die im Namen des Herrn geredet haben.
హే మమ భ్రాతరః, యే భవిష్యద్వాదినః ప్రభో ర్నామ్నా భాషితవన్తస్తాన్ యూయం దుఃఖసహనస్య ధైర్య్యస్య చ దృష్టాన్తాన్ జానీత|
11 Siehe, wir preisen die selig, welche ausgeharrt haben. Von Hiobs Geduld habt ihr gehört, und das Ende des Herrn habt ihr gesehen; denn der Herr ist voll Mitleid und Erbarmen.
పశ్యత ధైర్య్యశీలా అస్మాభి ర్ధన్యా ఉచ్యన్తే| ఆయూబో ధైర్య్యం యుష్మాభిరశ్రావి ప్రభోః పరిణామశ్చాదర్శి యతః ప్రభు ర్బహుకృపః సకరుణశ్చాస్తి|
12 Vor allem aber, meine Brüder, schwöret nicht, weder bei dem Himmel noch bei der Erde noch mit irgend einem anderen Eid; euer Ja soll ein Ja sein, und euer Nein ein Nein, damit ihr nicht unter das Gericht fallet.
హే భ్రాతరః విశేషత ఇదం వదామి స్వర్గస్య వా పృథివ్యా వాన్యవస్తునో నామ గృహీత్వా యుష్మాభిః కోఽపి శపథో న క్రియతాం, కిన్తు యథా దణ్డ్యా న భవత తదర్థం యుష్మాకం తథైవ తన్నహి చేతివాక్యం యథేష్టం భవతు|
13 Leidet jemand von euch Unrecht, der bete; ist jemand guten Mutes, der singe Psalmen!
యుష్మాకం కశ్చిద్ దుఃఖీ భవతి? స ప్రార్థనాం కరోతు| కశ్చిద్ వానన్దితో భవతి? స గీతం గాయతు|
14 Ist jemand von euch krank, der lasse die Ältesten der Gemeinde zu sich rufen; und sie sollen über ihn beten und ihn dabei mit Öl salben im Namen des Herrn.
యుష్మాకం కశ్చిత్ పీడితో ఽస్తి? స సమితేః ప్రాచీనాన్ ఆహ్వాతు తే చ పభో ర్నామ్నా తం తైలేనాభిషిచ్య తస్య కృతే ప్రార్థనాం కుర్వ్వన్తు|
15 Und das Gebet des Glaubens wird den Kranken retten, und der Herr wird ihn aufrichten; und wenn er Sünden begangen hat, so wird ihm vergeben werden.
తస్మాద్ విశ్వాసజాతప్రార్థనయా స రోగీ రక్షాం యాస్యతి ప్రభుశ్చ తమ్ ఉత్థాపయిష్యతి యది చ కృతపాపో భవేత్ తర్హి స తం క్షమిష్యతే|
16 So bekennet denn einander die Sünden und betet füreinander, damit ihr geheilt werdet! Das Gebet eines Gerechten vermag viel, wenn es ernstlich ist.
యూయం పరస్పరమ్ అపరాధాన్ అఙ్గీకురుధ్వమ్ ఆరోగ్యప్రాప్త్యర్థఞ్చైకజనో ఽన్యస్య కృతే ప్రార్థనాం కరోతు ధార్మ్మికస్య సయత్నా ప్రార్థనా బహుశక్తివిశిష్టా భవతి|
17 Elia war ein Mensch von gleicher Art wie wir, und er betete ein Gebet, daß es nicht regnen solle, und es regnete nicht im Lande, drei Jahre und sechs Monate;
య ఏలియో వయమివ సుఖదుఃఖభోగీ మర్త్త్య ఆసీత్ స ప్రార్థనయానావృష్టిం యాచితవాన్ తేన దేశే సార్ద్ధవత్సరత్రయం యావద్ వృష్టి ర్న బభూవ|
18 und er betete wiederum; da gab der Himmel Regen, und die Erde brachte ihre Frucht.
పశ్చాత్ తేన పునః ప్రార్థనాయాం కృతాయామ్ ఆకాశస్తోయాన్యవర్షీత్ పృథివీ చ స్వఫలాని ప్రారోహయత్|
19 Meine Brüder, wenn jemand unter euch von der Wahrheit abirrt und es bekehrt ihn einer,
హే భ్రాతరః, యుష్మాకం కస్మింశ్చిత్ సత్యమతాద్ భ్రష్టే యది కశ్చిత్ తం పరావర్త్తయతి
20 so soll er wissen: wer einen Sünder von seinem Irrweg bekehrt, der wird seine Seele vom Tode retten und eine Menge Sünden zudecken.
తర్హి యో జనః పాపినం విపథభ్రమణాత్ పరావర్త్తయతి స తస్యాత్మానం మృత్యుత ఉద్ధరిష్యతి బహుపాపాన్యావరిష్యతి చేతి జానాతు|
