Klagelieder 3
1 Ich bin der Mann, der Elend erlebt hat durch die Rute seines Zornes;
परमप्रभुको क्रोधको लाठोमुनि दुर्दशा देख्ने मानिस म नै हुँ ।
2 mich hat er geführt und getrieben in Finsternis und tiefes Dunkel;
उहाँले मलाई खेद्नुभयो, र उज्यालोमा भन्दा पनि अँध्यारोमा हिँड्न लगाउनुभयो ।
3 nur gegen mich kehrt er immer wieder seine Hand Tag für Tag!
निश्चय नै उहाँले मेरो विरुद्धमा पटक-पटक र दिनभरि आफ्नो हात पसार्नुभयो ।
4 Mein Fleisch und meine Haut hat er hinschwinden lassen, meine Glieder zerschlagen;
उहाँले मेरो मासु र छाला गलाइदिनुभएको छ । उहाँले मेरा हाडहरू भाँचिदिनुभयो ।
5 aufgetürmt hat er rings um mich Gift und Mühsal;
उहाँले मेरो विरुद्धमा घेरा लगाउनुभयो, अनि तिक्तता र कठिनाइले मलाई घेर्नुभयो ।
6 in Finsternis hat er mich versenkt wie die ewig Toten.
उहाँले मलाई धेरै पहिले मर्नेहरूजस्तै अन्धकार ठाउँहरूमा बस्न लगाउनुभयो ।
7 Er hat mich ummauert, daß ich keinen Ausweg habe, mich mit schweren Ketten beladen;
उहाँले मरो चारैतिर पर्खाल लगाउनुभयो । त्यसैले म भाग्न सक्दिनँ । उहाँले मेरा साङ्लाहरू गह्रौँ बनाइदिनुभयो,
8 ob ich auch schreie und rufe: er verschließt sich meinem Flehen.
र मैले सहायताको लागि पुकारे र चिच्च्याए तापनि उहाँले मेरो प्रार्थना थुनिदिनुभयो ।
9 Er hat meine Wege mit Quadersteinen vermauert, meine Pfade ungangbar gemacht.
काटिएको ढुङ्गाको पर्खालले उहाँले मेरो बाटो थुनिदिनुभयो । उहाँले मेरा बाटाहरू बाङ्गो बनाइदिनुभयो ।
10 Ein lauernder Bär ist er mir gewesen, ein Löwe im Versteck.
उहाँ आक्रमण गर्न ढुकेर बस्ने भालुजस्तो र लुकेर बस्ने सिंहजस्तो हुनुहुन्छ ।
11 Er hat mich auf Irrwegen wandeln lassen und mich zerfleischt, mich verstört;
उहाँले मेरा बाटाहरू उल्टो बनाइदिनुभयो । उहाँले मलाई बेसाहारा तुल्याइदिनुभयो ।
12 er hat seinen Bogen gespannt und mich als Zielscheibe hingestellt für seine Pfeile,
उहाँले आफ्नो धनुमा ताँदो चढाउनुभयो, र मलाई नै काँडको निसाना बनाउनुभयो ।
13 hat die Söhne seines Köchers mir ins Herz dringen lassen.
उहाँले आफ्नो ठोक्रोका काँडहरूले मेरा मृगौला छेडिदिनुभयो ।
14 Meinem ganzen Volk bin ich zum Hohn geworden, ihr Spottlied den ganzen Tag;
म मेरा सबै मानिसका लागि हाँसोको पात्र बनेँ, र दिनभरि तिनीहरूको ठट्टाको निसाना बनेँ ।
15 mit Bitternissen hat er mich gesättigt, mit Wermut mich getränkt.
उहाँले मलाई तिक्तताले भरिदिनुभयो, र ऐरेलु पिउन लगाउनुभयो ।
16 Meine Zähne hat er mich an Kieseln zerbeißen lassen, mich in den Staub niedergetreten.
उहाँले रोडाले मेरा दाँत पिँध्नुभयो, र खरानीमा कुल्चिमिल्ची पारिदिनुभयो ।
17 Du hast meiner Seele den Frieden entrissen, so daß ich verlernt habe, glücklich zu sein,
मेरो प्राण शान्तिबाट वञ्चित भएको छ । प्रसन्नता के हो भनी मैले बिर्सेको छु ।
18 und ausrufe: »Dahin ist meine Lebenskraft und verloren meine Hoffnung auf den HERRN!«
त्यसैले म भन्छु, “मेरो धैर्य नष्ट भएको छ, र मेरो भरोसा परमप्रभुमा नै छ ।”
19 Gedenke meines Elends und meiner Irrsale, des Wermuts und des Gifts!
मेरो कष्ट र मेरो फिरन्तेपन, ऐरेलु र तिक्ततालाई सम्झनुहोस् ।
20 Ohne Unterlaß denkt meine Seele daran und ist gebeugt in mir.
म निरन्तर यसलाई सम्झन्छु, र म मभित्रै हताश भएको छु ।
21 Dies will ich mir zu Herzen nehmen und darum der Hoffnung leben:
तर म यो स्मरण गर्दछु । त्यसैले म आशा गर्दछुः
22 Die Gnadenerweisungen des HERRN sind noch nicht erschöpft, sein Erbarmen ist noch nicht zu Ende;
परमप्रभुको अचुक प्रेम कहिल्यै समाप्त हुँदैन, र उहाँको दया कहिल्यै अन्त्य हुँदैन ।
23 alle Morgen sind sie neu, groß ist deine Treue.
ती हरेक बिहान नयाँ हुन्छन् । तपाईंको विश्वसनीयता महान् छ ।
24 »Der HERR ist mein Teil!« bekennt meine Seele; drum will ich auf ihn hoffen.
मैले भनेँ, “परमप्रभु मेरो उत्तराधिकार हुनुहुन्छ ।” त्यसैले म उहाँमा नै आशा गर्दछु ।
25 Gütig ist der HERR gegen die, welche auf ihn harren, gegen ein Herz, das ihn sucht.
परमप्रभुको प्रतीक्षा गर्नेहरू, उहाँको खोजी गर्नेहरूका निम्ति उहाँ भलो हुनुहुन्छ ।
26 Gut ist es, geduldig zu sein und schweigend zu warten auf die Hilfe des HERRN.
मौन रूपमा परमप्रभुको उद्धारको प्रतीक्षा गर्नु राम्रो हुन्छ ।
27 Gut ist es für jeden, das Joch schon in seiner Jugend tragen zu lernen;
आफ्नो युवावस्थामा जुवा बोक्नु मानिसको लागि राम्रो हुन्छ ।
28 er sitze einsam und schweige, wenn der HERR es ihm auferlegt!
त्यसमाथि यो राखिँदा त्यो एक्लै चुप लागेर बसोस् ।
29 Er neige seinen Mund in den Staub hinab: vielleicht ist noch Hoffnung vorhanden;
त्यसले आफ्नो मुख धूलोमा लगाओस् । अझै पनि आशा बाँकी हुन सक्छ ।
30 er biete ihm, wenn er ihn schlägt, die Wange dar, lasse sich mit Schmach sättigen!
त्यसलाई हिर्काउनेलाई त्यसले आफ्नो गाला पनि देओस्, र त्यो निन्दाले भरियोस् ।
31 Denn nicht auf ewig verstößt der HERR,
किनकि परमप्रभुले हामीलाई सदासर्वदा त्याग्नुहुने छैन,
32 sondern, wenn er Trübsal verhängt hat, erbarmt er sich auch wieder nach seiner großen Güte;
तर उहाँले शोक ल्याउनुभए तापनि उहाँको अचुक प्रेमको प्रचुरतामुताबिक उहाँले दया देखाउनुहुने छ ।
33 denn nicht aus Lust plagt und betrübt er die Menschenkinder.
किनकि उहाँले हृदयबाट नै मानव-जातिका सन्तानलाई यातना दिनुहुन्न वा कष्ट दिनुहुन्न ।
34 Wenn man mit Füßen niedertritt alle Gefangenen der Erde,
पृथ्वीका सबै कैदीलाई खुट्टाले कुल्चिमिल्ची पार्ने,
35 wenn man das Recht eines Mannes beugt vor den Augen des Höchsten,
सर्वोच्च परमेश्वरको उपस्थितिमा मानिसको न्यायलाई इन्कार गर्ने,
36 wenn man einen Menschen in seinem Rechtsstreit ins Unrecht setzt: sollte das der Herr nicht beachten?
कुनै मानिसलाई न्यायबाट वञ्चित गर्नेजस्ता कुराहरू परमप्रभुले अनुमोदन गर्नुहुन्न ।
37 Wer kann denn befehlen, daß etwas geschehe, ohne daß der Herr es geboten hat?
परमप्रभुले उर्दी नगर्नुभएसम्म कसले बोलेको कुरा पुरा भएको छ?
38 Geht nicht aus dem Munde des Höchsten das Glück wie das Unglück hervor?
के सर्वोच्च परमेश्वरको मुखबाट नै विपत्ति र राम्रा कुराहरू दुवै आउँदैनन् र?
39 Was klagt (also) der Mensch, solange er lebt? Ein jeder klage über seine Sünden!
कुनै जीवित मानिस कसरी गनगनाउन सक्छ? आफ्ना पापको लागि पाएको दण्डको विषयमा कुनचाहिँ व्यक्तिले गनगन गर्न सक्छ?
40 Laßt uns unsern Wandel prüfen und erforschen und zum HERRN umkehren!
हाम्रा मार्गको जाँच गरौँ, र तिनलाई जाँचेर परमप्रभुकहाँ फर्कौं ।
41 Laßt uns unser Herz mitsamt den Händen erheben zu Gott im Himmel!
हाम्रा हृदय र हाम्रा हात स्वर्गमा हुनुहुने परमेश्वमा उठाऔँ, र भनौँ:
42 Wir sind es, die abtrünnig und ungehorsam gewesen sind; du aber hast nicht verziehen,
“हामीले आज्ञा उल्लङ्घन गरेका छौँ, र विद्रोह गरेका छौँ, अनि तपाईंले बिर्सनुभएको छैन ।
43 hast dich in Zorn gehüllt und uns verfolgt, hingerafft ohne Schonung;
तपाईंले आफैलाई रिसले ढाक्नुभएको छ, र हाम्रो पिछा गर्नुभएको छ । तपाईंले मार्नुभएको छ, जोगाउनुभएको छैन ।
44 du hast dich in Gewölk gehüllt, so daß kein Gebet hindurchdringen konnte;
कुनै प्रार्थनाले नछेडोस् भनेर तपाईंले आफैलाई बादलले ढाक्नुभएको छ ।
45 zu Kehricht und zum Abscheu hast du uns gemacht inmitten der Völker.
तपाईंले जाति-जातिहरूका बिचमा हामीलाई फोहोरको थुप्रो र कसिङ्गर बनाउनुभएको छ ।
46 Es haben den Mund gegen uns aufgerissen all unsere Feinde;
हाम्रा शत्रुहरूलाई हामीलाई सराप दिन अनुमति दिनुहोस् ।
47 Grauen und Grube sind uns zuteil geworden, Verwüstung und Untergang!
आतङ्क र खतरा, उजाड र विनाश हामीमाथि आइपरेका छन् ।
48 Wasserbäche läßt mein Auge rinnen über die Zertrümmerung der Tochter meines Volkes.
मेरा जाति नष्ट गरिएकाले मेरा आँखाबाट आँसुको धारा बहन्छ ।
49 Mein Auge ergießt sich ruhelos in Tränen ohne Aufhören,
मेरा आँखाबाट नरोकिकन, विश्राम नगरीकन आँसु बहन्छ,
50 bis der HERR vom Himmel herniederschaue und dareinsehe.
जबसम्म परमप्रभुले स्वर्गबाट तल हेर्नुहुन्न ।
51 Was ich sehen muß, versetzt mich in Trauer um aller Töchter meiner Stadt willen.
मेरो सहरका सबै छोरीको कारण मेरा आँखाले मलाई शोकित तुल्याए ।
52 Ach! Wie einen Vogel haben die mich gejagt, die mir ohne Ursache feind sind;
मेरा शत्रुहरूद्वारा मलाई चरालाई झैँ सिकार गरिएको छ । विनाकारण तिनीहरूले मेरो सिकार गरे ।
53 sie haben mich in die Grube gestoßen, um mein Leben zu vernichten, und haben Steine auf mich geworfen:
तिनीहरूले मलाई खाडलमा फ्याँके, र मलाई ढुङ्गाले हाने,
54 die Wasser schlugen mir über dem Haupt zusammen; ich dachte: »Mit mir ist’s aus!«
अनि मेरो शिर ढाक्ने गरी तिनीहरूले पानीको बाढी ल्याए । मैले भनेँ, “मेरो अन्त्य आइसकेको छ ।”
55 Da rief ich deinen Namen an, HERR, tief unten aus der Grube,
हे परमप्रभु, खाडलको गहिराइबाट मैले तपाईंको नाउँ पुकारेँ ।
56 und du hast mich gehört, als ich zu dir flehte: »Verschließ dein Ohr nicht meinem Hilferuf!«
“मैले मदतको लागि पुकार्दा तपाईंका कान बन्द नगर्नुहोस्” भनी मैले भन्दा तपाईंको मेरो सोर सुन्नुभयो ।
57 Du hast dich mir genaht, als ich dich anrief, hast mir zugerufen: »Fürchte dich nicht!«
मैले पुकार गरेको त्यस दिनमा तपाईं नजिक आउनुभयो । तपाईंले भन्नुभयो, “नडरा ।”
58 Du, o HERR, hast meine Sache geführt, hast mein Leben gerettet;
हे परमप्रभु, तपाईं मेरो पक्षमा लड्नुभयो । तपाईंले मेरो ज्यान बचाइदिनुभयो ।
59 du, o HERR, hast meine Unbill gesehen: verhilf mir zu meinem Recht!
हे परमप्रभु, तिनीहरूले मलाई गरेका खराबी तपाईंले देख्नुभएको छ । मेरो मुद्दाको इन्साफ गरिदिनुहोस् ।
60 Du hast all ihre Rachgier gesehen, all ihre Anschläge gegen mich,
तिनीहरूले मलाई गरेका अपमान, मेरो विरुद्धमा रचेका सबै षड्यन्त्र तपाईंले देख्नुभएको छ ।
61 hast, o HERR, ihr Schmähen gehört, all ihre Anschläge gegen mich,
हे परमप्रभु, तिनीहरूले गरेका निन्दा र मेरो बारेमा भएका तिनीहरूका सबै योजना तपाईंले देख्नुभएको छ ।
62 das Gerede meiner Widersacher und ihre täglichen Ränke gegen mich.
मेरो विरुद्धमा मेरा शत्रुहरूका बोली र अभियोग दिनभरि आउँछन् ।
63 Gib acht auf ihr Sitzen und ihr Aufstehen: ihr Spottlied bin ich!
तिनीहरू कसरी बस्छन्, र उठ्छन्, हेर्नुहोस् । तिनीहरूका गीतले मेरो ठट्टा गर्छन् ।
64 Du wirst ihnen vergelten, HERR, wie ihre Taten es verdienen,
हे परमप्रभु, तिनीहरूले गरेअनुसार तिनीहरूलाई बदला लिनुहोस् ।
65 wirst ihnen Verblendung ins Herz geben: dein Fluch komme über sie!
तपाईंले तिनीहरूका हृदय लज्जित पर्न दिनुहुने छ । तपाईंको दण्डाज्ञा तिनीहरूमाथि परोस् ।
66 Du wirst sie im Zorn verfolgen und sie vertilgen unter Gottes Himmel hinweg!
हे परमप्रभु, रिसमा तपाईंले तिनीहरूलाई खेद्नुहुन्छ, र स्वर्गबाट तिनीहरूलाई नष्ट पार्नुहुन्छ ।
