Job 37

1 Ja, darüber erzittert mein Herz und fährt stürmisch empor von seiner Stelle.

Ook beeft hierover mijn hart, en springt op uit zijn plaats.

2 Hört, o hört auf das Donnern seiner Stimme und auf das Tosen, das seinem Munde entfährt!

Hoort met aandacht de beweging Zijner stem, en het geluid, dat uit Zijn mond uitgaat!

3 Er entfesselt es unter dem ganzen Himmel hin und sein Blitzesleuchten bis an die Säume der Erde.

Dat zendt Hij rechtuit onder den gansen hemel, en Zijn licht over de einden der aarde.

4 Hinter (dem Blitz) her brüllt der Donner; er dröhnt mit seiner hehren Stimme und hält (die Blitze) nicht zurück, sobald sein Donner sich vernehmen läßt.

Daarna brult Hij met de stem; Hij dondert met de stem Zijner hoogheid, en vertrekt die dingen niet, als Zijn stem zal gehoord worden.

5 Gott donnert mit seiner Stimme wunderbar, er, der große Dinge tut, die wir nicht begreifen.

God dondert met Zijn stem zeer wonderlijk; Hij doet grote dingen, en wij begrijpen ze niet.

6 Denn dem Schnee gebietet er: ›Falle auf die Erde nieder!‹ und ebenso dem Regenguß: ›Falle als Dauerregen nieder!‹

Want Hij zegt tot de sneeuw: Wees op de aarde; en tot den plasregen des regens; dan is er de plasregen Zijner sterke regenen.

7 Dann zwingt er die Hände aller Menschen zur Untätigkeit, damit alle Menschen zur Erkenntnis seines Wirkens kommen.

Dan zegelt Hij de hand van ieder mens toe, opdat Hij kenne al de lieden Zijns werks.

8 Da zieht sich das Wild in sein Versteck zurück und hält sich ruhig in seinen Schlupfwinkeln.

En het gedierte gaat in de loerplaatsen, en blijft in zijn holen.

9 Aus der Kammer bricht der Sturm hervor und von den Nordwinden die Kälte:

Uit de binnenkamer komt de wervelwind, en van de verstrooiende winden de koude.

10 durch den Hauch Gottes entsteht das Eis, und die weite Wasserfläche liegt in enger Haft.

Door zijn geblaas geeft God de vorst, zodat de brede wateren verstijfd worden.

11 Auch belastet er mit Wasserfülle das Gewölk, läßt seine Blitzwolken überströmen;

Ook vermoeit Hij de dikke wolken door klaarheid; Hij verstrooit de wolk Zijns lichts.

12 die wenden sich dann unter seiner Leitung hierhin und dorthin, um alles, was er ihnen gebietet, auszurichten auf dem ganzen weiten Erdkreise:

Die keert zich dan naar Zijn wijzen raad door ommegangen, dat zij doen al wat Hij ze gebiedt, op het vlakke der wereld, op de aarde.

13 bald als Rute, wenn sie seinem Lande not tut, bald als Huldbeweis läßt er sie sich entladen.«

Hetzij dat Hij die tot een roede, of tot Zijn land, of tot weldadigheid beschikt.

14 »Vernimm dies, Hiob! Stehe still und erwäge die Wunderwerke Gottes!

Neem dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods.

15 Begreifst du es, wie Gott ihnen Befehl erteilt und das Licht seines Gewölks aufleuchten läßt?

Weet gij, wanneer God over dezelve orde stelt, en het licht Zijner wolk laat schijnen?

16 Verstehst du dich auf das Schweben der Wolken, auf die Wundertaten des an Weisheit Vollkommenen,

Hebt gij wetenschap van de opwegingen der dikke wolken; de wonderheden Desgenen, Die volmaakt is in wetenschappen?

17 du, dem die Kleider zu heiß werden, wenn das Land beim Südwind in schwüler Hitze daliegt?

Hoe uw klederen warm worden, als Hij de aarde stil maakt uit het zuiden?

18 Kannst du gleich ihm das Himmelsgewölbe ausbreiten, das fest ist wie ein gegossener Spiegel?

Hebt gij met Hem de hemelen uitgespannen, die vast zijn, als een gegoten spiegel?

19 Laß uns wissen, was wir ihm sagen sollen! Wir können vor Finsternis nichts vorbringen.

Onderricht ons, wat wij Hem zeggen zullen; want wij zullen niets ordentelijk voorstellen kunnen vanwege de duisternis.

20 Soll ihm gemeldet werden, daß ich reden wolle? Hat wohl je ein Mensch gefordert, er wolle vernichtet sein?

Zal het Hem verteld worden, als ik zo zou spreken? Denkt iemand dat, gewisselijk, hij zal verslonden worden.

21 Und nun: in das Sonnenlicht kann man nicht blicken, wenn es am Himmelsgewölbe strahlt, nachdem der Wind darüber hingefahren ist und (den Himmel) geklärt hat.

En nu ziet men het licht niet als het helder is in den hemel, als de wind doorgaat, en dien zuivert;

22 Von Norden her kommt das Nordlicht: um Gott her liegt furchtbare Pracht.

Als van het noorden het goud komt; maar bij God is een vreselijke majesteit!

23 Den Allmächtigen, wir erreichen ihn nicht, ihn, der an Kraft gewaltig ist; aber das Recht und die volle Gerechtigkeit beugt er nicht.

Den Almachtige, Dien kunnen wij niet uitvinden; Hij is groot van kracht; doch door gericht en grote gerechtigheid verdrukt Hij niet.

24 Darum sollen die Menschen ihn fürchten: er sieht keinen an, der sich selbst weise dünkt!«

Daarom vrezen Hem de lieden; Hij ziet geen wijzen van harte aan.