Psalm 147

1 Lobet den HERRN! denn unsern Gott loben, das ist ein köstlich Ding; solch Lob ist lieblich und schön.

خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

2 Der HERR baut Jerusalem und bringt zusammen die Verjagten Israels.

خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

3 Er heilt, die zerbrochnes Herzens sind, und verbindet ihre Schmerzen.

او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

4 Er zählt die Sterne und nennt sie alle mit Namen.

خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

5 Der HERR ist groß und von großer Kraft; und ist unbegreiflich, wie er regiert.

خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

6 Der Herr richtet auf die Elenden und stößt die Gottlosen zu Boden.

او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

7 Singet umeinander dem HERRN mit Dank und lobet unsern Gott mit Harfen,

خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

8 der den Himmel mit Wolken verdeckt und gibt Regen auf Erden; der Gras auf Bergen wachsen läßt;

او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

9 der dem Vieh sein Futter gibt, den jungen Raben, die ihn anrufen.

به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

10 Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses noch Gefallen an eines Mannes Schenkeln.

خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

11 Der HERR hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, die auf seine Güte hoffen.

خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

12 Preise, Jerusalem, den HERRN; lobe Zion, deinen Gott!

ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

13 Denn er macht fest die Riegel deiner Tore und segnet deine Kinder drinnen.

زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

14 Er schafft deinen Grenzen Frieden und sättigt dich mit dem besten Weizen.

او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

15 Er sendet seine Rede auf Erden; sein Wort läuft schnell.

خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

16 Er gibt Schnee wie Wolle, er streut Reif wie Asche.

او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

17 Er wirft seine Schloßen wie Bissen; wer kann bleiben vor seinem Frost?

خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

18 Er spricht, so zerschmilzt es; er läßt seinen Wind wehen, so taut es auf.

سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

19 Er zeigt Jakob sein Wort, Israel seine Sitten und Rechte.

او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

20 So tut er keinen Heiden, noch läßt er sie wissen seine Rechte. Halleluja!

این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!