< Psalm 2 >

1 Warum toben die Heiden, und die Leute reden so vergeblich?
Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?
2 Die Könige im Lande lehnen sich auf, und die HERREN ratschlagen miteinander wider den HERRN und seinen Gesalbten:
Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:
3 Lasset uns zerreißen ihre Bande und von uns werfen ihre Seile!
Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.
4 Aber der im Himmel wohnet, lachet ihrer, und der HERR spottet ihrer.
Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.
5 Er wird einst mit ihnen reden in seinem Zorn, und mit seinem Grimm wird er sie schrecken.
Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,
6 Aber ich habe meinen König eingesetzt auf meinem heiligen Berg Zion.
Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.
7 Ich will von einer solchen Weise predigen, daß der HERR zu mir gesagt hat: Du bist mein Sohn, heute hab ich dich gezeuget.
Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.
8 Heische von mir, so will ich dir die Heiden zum Erbe geben und der Welt Ende zum Eigentum.
Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.
9 Du sollst sie mit einem eisernen Zepter zerschlagen; wie Töpfe sollst du sie zerschmeißen.
Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.
10 So laßt euch nun weisen, ihr Könige, und laßt euch züchtigen, ihr Richter auf Erden!
Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!
11 Dienet dem HERRN mit Furcht und freuet euch mit Zittern!
Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.
12 Küsset den Sohn, daß er nicht zürne und ihr umkommet auf dem Wege; denn sein Zorn wird bald anbrennen. Aber wohl allen, die auf ihn trauen!
Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

< Psalm 2 >