< Apostelgeschichte 22 >

1 Ihr Männer, liebe Brüder und Väter, höret mein Verantworten an euch!
“ଏ ବାୟ୍‌ ଆର୍‌ ଉବାମଃନ୍‌, ମୁୟ୍‌ଁ ଅଃବେ ତୁମିମଃନାର୍‌ ଚଃମେ ଜୁୟ୍‌ ମର୍‌ ନିଜାର୍‌ କଃତା କଃଉଁଲେ ସୁଣା ।”
2 Da sie aber höreten, daß er auf ebräisch zu ihnen redete, wurden sie noch stiller. Und er sprach:
ପାଉଲ ସେମଃନାର୍‌ ଚଃମେ ଏବ୍ରି ବାସାୟ୍‌ କଃତା କଃଉଁଲା ବଃଲି ସୁଣି ସେମଃନ୍ ଅଃଦିକ୍‌ ତୁନ୍‌ହଃଳ୍‌ଲାକ୍‌ ।
3 Ich bin ein jüdischer Mann, geboren zu Tarsus in Zilizien und erzogen in dieser Stadt zu den Füßen Gamaliels, gelehret mit allem Fleiß im väterlichen Gesetz und war ein Eiferer um Gott, gleichwie ihr alle seid heutigestages.
ସେତାକ୍‌ ସେ କୟ୍‌ଲା, “ମୁୟ୍‌ଁ ଗଟେକ୍‌ ଜିଉଦି, କିଲିକିଆର୍‌ ତାର୍ସୁସ୍‌ ଗଃଳେ ମର୍‌ ଜଃଲମ୍‌, ମଃତର୍‌ ମୁୟ୍‌ଁ ଇ ଗଃଳେ ବାଡି ଆଚି ଅଃମିମଃନାର୍‌ ଦାଦିବାବୁମଃନାର୍‌ ବିଦି ବିଦାନ୍‌ ହଃର୍କାରେ ଗମଲିଏଲାର୍‌ ଚେଲା ରିଲେ, ସଃର୍ଦାୟ୍‌ ତୁମିମଃନ୍ ସଃବୁ ଆଜି ଜଃନ୍‌କଃରି ବିସ୍ୱାସି ଆଚାସ୍‌ ଇସ୍ୱରାର୍‌ ଗିନେ ମୁୟ୍‌ଁ ହେଁ ସେନ୍ ଦଃରିବଃସି ବିସ୍ୱାସି ଅୟ୍‌ ଆଚି ।
4 Und habe diesen Weg verfolget bis an den Tod. Ich band sie und überantwortete sie ins Gefängnis, beide, Mann und Weib,
ମୁୟ୍‌ଁ ମାପ୍ରୁ ବାଟ୍‌ ଜାତା ଅଃଣ୍ଡ୍ରା ଆର୍‌ ମାୟ୍‌ଜିମଃନ୍‌କେ ବାନ୍ଦି ଜଃଇଲେ ହୁରାୟ୍‌ ମଃର୍ନ୍‌ ଡଃଣ୍ଡ୍‌ ଦେତି ରିଲେ ।
5 wie mir auch der Hohepriester und der ganze Haufe der Ältesten Zeugnis gibt, von welchen ich Briefe nahm an die Brüder, und reisete gen Damaskus, daß ich, die daselbst waren, gebunden führete gen Jerusalem, daß sie gepeiniget würden.
ମର୍‌ ଇ କଃତା ସଃତ୍‌, ମୁଳ୍‌ ଜାଜକ୍‌ ଆର୍‌ ପାରାଚିନ୍ ସଃବୁ ଲକ୍‌ ମର୍‌ ସାକି, ସେମଃନାର୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି ମୁୟ୍‌ଁ ବାୟ୍‌ ମଃନାର୍‌ ଚଃମେ ଚିଟି ହାୟ୍‌ ଦମେସକ୍‌ ରେତା ଲକ୍‌ମଃନ୍ ଜଃନ୍‌କଃରି ଡଃଣ୍ଡ୍‌ ହାଉତି ଇତାକ୍‌ ସେମଃନ୍‌କେ ହେଁ ସିକ୍‌ଳାୟ୍‌ ବାନ୍ଦି ଜିରୁସାଲମାର୍‌ ବେରାଣେ ଆଣୁକେ ସେଟାଣେ ଜାୟ୍‌ରିଲେ ।”
6 Es geschah aber, da ich hinzog und nahe an Damaskus kam, um den Mittag, umblickte mich schnell ein großes Licht vom Himmel.
ମଃତର୍‌ ମୁୟ୍‌ଁ ଜଃଉଁଜଃଉଁ ଦମେସକ୍‌ ଚଃମେ ଆୟ୍‌ଲାକ୍‌ ମଃୟ୍‌ଦାନ୍ ବଃଳ୍‌ ତଃତ୍‌କାଣ୍ ମର୍‌ ଚାରି ବେଳ୍‌ତ୍ ଅଃଗାସେ ହୁଣି ବଃଡେ ଉଜାଳ୍‌ ଜଃଲ୍‌କି ଗଃଲି ।
7 Und ich fiel zum Erdboden und hörete eine Stimme, die sprach zu mir: Saul, Saul, was verfolgest du mich?
ସେତାକ୍‌ ମୁୟ୍‌ଁ ବୁୟେଁ ଅଦୁର୍ଲେ ଆର୍‌ ମର୍‌ ଗିନେ ଇ କଃତା ସୁଣା ଗଃଲି, “ସାଉଲ୍‌, ସାଉଲ୍‌, କାୟ୍‌ତାକ୍‌ ମକ୍‌ କଃସ୍ଟ୍‌ ଦେଉଁଲିସ୍‌?”
8 Ich antwortete aber: HERR, wer bist du? Und er sprach zu mir: Ich bin Jesus von Nazareth, den du verfolgest.
“ମୁୟ୍‌ଁ ହଃଚାର୍ଲେ, ମାପ୍ରୁ ତୁୟ୍‌ କେ? ସେତାକ୍‌ ସେ ମକ୍‌ କୟ୍‌ଲା, ତୁୟ୍‌ ଜୁୟ୍‌ ନାଜରିତାର୍‌ ଜିସୁକେ କଃସ୍ଟ୍‌ ଦେଉଁଲିସ୍‌, ମୁୟ୍‌ଁ ସେ ।”
9 Die aber mit mir waren, sahen das Licht und erschraken; die Stimme aber des, der mit mir redete, höreten sie nicht.
ଜୁୟ୍‌ମଃନ୍‌ ମର୍‌ ସଃଙ୍ଗ୍ ରିଲାୟ୍‌ ସେମଃନ୍ ସେ ଉଜାଳ୍‌ ଦଃକ୍‌ଲାୟ୍‌ ସଃତ୍‌, ମଃତର୍‌ ଜେ ମକ୍‌ କଃତା କୟ୍‌ଲା, ତାର୍‌ ଟଣ୍ଡ୍ ନଃସୁଣ୍‌ତି ।
10 Ich sprach aber: HERR, was soll ich tun? Der HERR aber sprach zu mir: Stehe auf und gehe gen Damaskus; da wird man dir sagen von allem, was dir zu tun verordnet ist.
ସେତାକ୍‌ ମୁୟ୍‌ଁ ହଃଚାର୍ଲେ, ମାପ୍ରୁ ମୁୟ୍‌ଁ କାୟ୍‌ରି କଃରିନ୍ଦ୍‌, ସେତାକ୍‌ ମାପ୍ରୁ କୟ୍‌ଲା, “ଉଟ୍‌ ଦମେସକ୍‌ ଜାଆ, ଆର୍‌ ସଃବୁ ଇସ୍ୱରାର୍‌ କାମ୍‌ କଃରୁକେ ତର୍‌ ଗିନେ ଟିକ୍‌ କଃରା ଅୟ୍‌ଆଚେ ସେ ସଃବୁ ତକ୍‌ ସେତି କଃଉଆ ଅୟ୍‌ଦ୍‌
11 Als ich aber vor Klarheit dieses Lichtes nicht sehen konnte, ward ich bei der Hand geleitet von denen, die mit mir waren, und kam gen Damaskus.
ସେ ଉଜାଳାର୍‌ ଜଃଜ୍‌ମାନ୍‌ ଗିନେ ମୁୟ୍‌ଁ ଦଃକୁ ନଃହାର୍ଲାକ୍‌ ମର୍‌ ସଃଙ୍ଗ୍ ରେତା ଲକ୍‌ମଃନାର୍‌ ମକେ ଆତେ ଦଃରି ଦମେସକ୍‌କେ ଆଣ୍‌ଲାୟ୍‌ ।”
12 Es war aber ein gottesfürchtiger Mann nach dem Gesetz, Ananias, der ein gut Gerücht hatte bei allen Juden, die daselbst wohneten.
“ସେତି ରିଲା ସଃବୁ ଜିଉଦିମଃନାର୍‌ ଚଃମେ ଡାକ୍‌ ହୁଟା ହନନିଅ ନାଉଁଆର୍‌ ବିଦି ହଃର୍କାରେ ଗଟେକ୍‌ ମାପ୍ରୁର୍‌ ହୁଜା କଃର୍ତା ଲକ୍‌, ସେତିରିଲା ଜିଉଦି ଲକ୍‌ ମଃନ୍‌ ତାକେ ମାୟ୍‌ନ୍‌ କଃର୍ତି ରିଲାୟ୍‌ ।
13 Der kam zu mir und trat vor mich hin und sprach zu mir: Saul, lieber Bruder, siehe auf! Und ich sah ihn an zu derselbigen Stunde.
ସେ ମର୍‌ ଚଃମେ ଆସି ଟିଆଅୟ୍‌ ମକ୍‌ କୟ୍‌ଲା, ସାଉଲ୍‌ ବାୟ୍‌ ଆକି ଦଃକ୍‌, ସେଦାହ୍ରେ ମୁୟ୍‌ଁ ତାକେ ଦଃକ୍‌ଲେ ।
14 Er aber sprach: Der Gott unserer Väter hat dich verordnet, daß du seinen Willen erkennen solltest und sehen den Gerechten und hören, die Stimme aus seinem Munde.
ଆରେକ୍‌ ସେ କୟ୍‌ଲା, ‘ଅଃମିମଃନାର୍‌ ଦାଦିବାବୁର୍‌ ଇସ୍ୱର୍‌ ତାର୍‌ ମଃନ୍ ଜାଣୁକେ ଆର୍‌ ସେ ଦଃର୍ମି ଲକ୍‌କେ ଦଃକୁକ୍‌ ଆରେକ୍‌ ତାର୍‌ ମୁଆଁର୍‌ କଃତା ସୁଣୁକ୍‌ ତକ୍‌ ବାଚି ଆଚେ ।’
15 Denn du wirst sein Zeuge zu allen Menschen sein des, das du gesehen und gehöret hast.
କାୟ୍‌ତାକ୍‌ବଃଲେକ୍‌ ତୁୟ୍‌ ଜାୟ୍‌ ଜାୟ୍‌ରି ଦଃକି ଆଚ୍‌ସି ଆର୍‌ ସୁଣି ଆଚ୍‌ସି, ସେ ସଃବୁ କଃତା ସଃବୁ ଲକମଃନାର୍‌ ତଃୟ୍‌ ତାର୍‌ ସାକି ଅଃଉସି ।
16 Und nun, was verziehst du? Stehe auf und laß dich taufen und abwaschen deine Sünden und rufe an den Namen des HERRN.
ଆର୍‌ ଅଃବେ ତୁୟ୍‌ କାୟ୍‌ତାକ୍‌ ବେଳା କଃରୁଲିସ୍‌, ଉଟ୍‌ ବାପ୍ତିସମ୍‌ ହାଉ, ଆରେକ୍‌ ତାର୍‌ ନାଉଁଏ ପାର୍ତ୍‌ନା କଃରି ନିଜାର୍‌ ହାହ୍‌ ସଃବୁ ଦଃଉ ।”
17 Es geschah aber, da ich wieder gen Jerusalem kam und betete im Tempel, daß ich entzücket ward und sah ihn.
“ଇତାର୍‌ ହଃଚେ ମୁୟ୍‌ଁ ଜିରୁସାଲମ୍‌କେ ବାଉଳି ଆସି, ମନ୍ଦିରେ ପାର୍ତ୍‌ନା କଃର୍ତା ବଃଳ୍‌ ଦଃର୍ସନ୍‌ ଦଃକ୍‌ଲେ,
18 Da sprach er zu mir: Eile und mache dich behend von Jerusalem hinaus: denn sie werden nicht aufnehmen dein Zeugnis von mir.
ସେ ଦଃର୍ସନେ ମୁୟ୍‌ ମାପ୍ରୁକେ ଦଃକ୍‌ଲେ, ସେ ମକ୍‌ କୟ୍‌ଲା, ବେଳ୍‌ ନଃକେରି ‘ବେଗି ଜିରୁସାଲମ୍‌କେ ଜାଆ’ କାୟ୍‌ତାକ୍‌ ବଃଲେକ୍‌ ସେମଃନ୍ ଅଃମାର୍‌ ବିସୟେ ତର୍‌ ସାକି ନଃମାନ୍‌ତି ।
19 Und ich sprach: HERR, sie wissen selbst, daß ich gefangenlegte und stäupte die, so an dich glaubten, in den Schulen hin und wieder.
ସେତାକ୍‌ ମୁୟ୍‌ଁ କୟ୍‌ଲେ, ‘ମାପ୍ରୁ ମୁୟ୍‌ଁ ଜେ ତର୍‌ ତଃୟ୍‌ ବିସ୍ୱାସି ମଃନ୍‌କେ ପାର୍ତ୍‌ନା ଗଃରେ ଦଃରି ଜଃଇଲେ ହୁରାଉତି ରିଲେ, ଇରି ସେମଃନ୍ ନିଜେ ଜାଣି ଆଚ୍‌ତି ।’
20 Und da das Blut des Stephanus, deines Zeugen, vergossen ward, stund ich auch daneben und hatte Wohlgefallen an seinem Tode und verwahrete denen die Kleider, die ihn töteten.
ଆର୍‌ ଜଃଡେବଃଳ୍‌ ତୁମାର୍‌ ସାକି ସ୍ତିପାନ୍ ମାଡ୍ କାତି ରିଲା, ସଃଡେବଃଳ୍‌ ମୁୟ୍‌ଁ ହେଁ ସେ ଚଃମେ ଟିଆ ଅୟ୍‌ ସେରି ରାଜି ଅୟ୍‌ରିଲେ, ଆର୍‌ ଅଃତ୍ୟା କଃର୍ତା ଲକ୍‌ମଃନାର୍‌ ବଃସ୍ତର୍‌ ଜାଗ୍‌ତି ରିଲେ ।
21 Und er sprach zu mir: Gehe hin; denn ich will dich ferne unter die Heiden senden.
ସେତାକ୍‌ ପର୍ବୁ ମକ୍‌ କୟ୍‌ଲା, ‘ଜାଆ,’ କାୟ୍‌ତାକ୍‌ ବଃଲେକ୍‌ ଦୁର୍‌କେ ଅଜିଉଦି ଲକ୍‌ମଃନାର୍‌ ତଃୟ୍‌ ହଃଟାୟ୍‌ନ୍ଦ୍ ।”
22 Sie höreten ihm aber zu bis auf dies Wort und huben ihre Stimme auf und sprachen: Hinweg mit solchem von der Erde; denn es ist nicht billig, daß er leben soll!
ପାଉଲ୍‌ ଇ କଃତା କଃଉତା ହଃତେକ୍‌ ଲକ୍‌ମଃନ୍ ସୁଣ୍‌ତିରିଲାୟ୍‌ ଆର୍‌ ବଃଡ୍ ଟଣ୍ଡ୍ କଃରି କୟ୍‌ଲାୟ୍‌, “ଅଃନ୍‌କା ଲକ୍‌କେ ହୁର୍ତିବି ହୁଣି ଦୁର୍‌ କଃରା, କାୟ୍‌ତାକ୍‌ ବଃଲେକ୍‌ ସେ ଜିବନ୍‌ ରେତାର୍‌ ନିକ ନାୟ୍‌ ।”
23 Da sie aber schrieen und ihre Kleider abwarfen und den Staub in die Luft warfen,
ଆର୍‌ ଜଃଡେବଃଳ୍‌ ସେମଃନ୍ ଉରାଟୁ କଃରି ଅଃହ୍‌ଣା ଅଃହ୍‌ଣାର୍‌ ବଃସ୍ତର୍‌ ହିଙ୍ଗି ଅଃଗାସେ ଦୁଳି ହଃକାଉଁକ୍‌ ଦଃର୍ଲାୟ୍‌ ।
24 hieß ihn der Hauptmann in das Lager führen und sagte, daß man ihn stäupen und ertragen sollte, daß er erführe um welcher Ursache willen sie also über ihn riefen.
ସଃଡେବଃଳ୍‌ ସଃଇନ୍‌ ଅଃଦିକାରି ତାକେ ଗଃଳ୍‌ ବିତ୍ରେ ନେଉଁକ୍‌ କୟ୍‌ଲା, ଆରେକ୍‌ ଲକ୍‌ମଃନ୍ ତାର୍‌ ବିରଦେ କାୟ୍‌ତାକ୍‌ ଅଃନ୍‌କାର୍‌ ଉରାଟୁ କଃରୁଲାୟ୍‌ ସେରି ଜାଣୁକ୍‌ କୁଆଳ୍‌ ବିତ୍ରେ ନଃୟ୍‌ ସାଟ୍‍ଣି ମାରାୟ୍‌ ତାର୍‌ କଃଟ୍‌ହାଳ୍‌ ବୁଜୁକ୍‌ କୟ୍‌ଲା ।
25 Als er ihn aber mit Riemen anband, sprach Paulus zu dem Unterhauptmann, der dabeistund: Ist's auch recht bei euch, einen römischen Menschen ohne Urteil und Recht geißeln?
ସେମଃନ୍ ତାକେ କର୍ଡା ମାରୁକ୍‌ ବାନ୍ଦ୍‌ଲା ହଃଚେ, ପାଉଲ୍‌ ଚଃମେ ଟିଆ ଅୟ୍‌ରିଲା ହାଁଚ୍ କଳି ସଃୟ୍‌ନ୍‌ ଉହ୍ରାର୍‌ ମୁଳିକା ସଃଇନ୍‌କେ କୟ୍‌ଲା, “ଗଟେକ୍‌ ରମିୟ ଲକାର୍‌ ବିଚାର୍‌ ନଃକେରି ତାକେ ସାଟ୍‍ଣି ସଃଙ୍ଗ୍ ମାର୍ତାର୍‌ ତୁମାର୍‌ ତଃୟ୍‌ କାୟ୍‌ ବିଦି ଆଚେ?”
26 Da das der Unterhauptmann hörete, ging er zu dem Oberhauptmann und verkündigte ihm und sprach: Was willst du machen? Dieser Mensch ist römisch.
ସେ ସଃଇନ୍‌ ଅଃଦିକାରି ଇରି ସୁଣି ସଃଇନ୍‌ ଅଃଦିକାରି ଚଃମେ ଜାୟ୍‌ ଇ କଃତା କୟ୍‌ଲା, “ତୁୟ୍‌ କାୟ୍‌ରି କଃରୁକେ ଜଃଉଁଲିସ୍‌? ଇ ଲକ୍‌ ତ ଗଟେକ୍‌ ରମିୟ ଲକ୍‌ ।”
27 Da kam zu ihm der Oberhauptmann und sprach zu ihm: Sage mir, bist du römisch? Er aber sprach: Ja.
ସେତାକ୍‌ ସେ ସଃଇନ୍‌ ଅଃଦିକାରି ଆସି ତାକେ ହଃଚାର୍ଲା, “ମକ୍‌ କଃଉ, ତୁୟ୍‌ କାୟ୍‌ ଗଟେକ୍‌ ରମିୟ?” ସେ କୟ୍‌ଲା, “ହେଁ ।”
28 Und der Oberhauptmann antwortete: Ich habe dies Bürgerrecht mit großer Summe zuwege gebracht. Paulus aber sprach: Ich aber bin auch römisch geboren.
ସଃଇନ୍‌ ଅଃଦିକାରି କୟ୍‌ଲା, “ବୁତେକ୍‌ ଟଃକା ଦଃୟ୍‌ ମୁୟ୍‌ଁ ଇ ରମିୟ ଲକ୍‌ ଅୟ୍‌ ଆଚି ।” ମଃତର୍‌ ପାଉଲ୍‌ କୟ୍‌ଲା, ମୁୟ୍‌ଁ ଜଃଲମେ ହୁଣି ରମିୟ୍‌ ।
29 Da traten alsbald von ihm ab, die ihn befragen sollten. Und der Oberhauptmann fürchtete sich, da er vernahm, daß er römisch war, und er ihn gebunden hatte.
ତଃବେ ଜୁୟ୍‌ମଃନ୍‌ ତାକେ କଃଟ୍‌ହାଳ୍‌ ବୁଜୁକ୍‌ ମଃନ୍‌ କଃର୍ତି ରିଲାୟ୍‌ ସେମଃନ୍ ତଃତ୍‌କାଣ୍ ସେତି ହୁଣି ତୁନ୍‌ହାଳ୍‌ଲାୟ୍‌ ଆର୍‌ ଗଟେକ୍‌ ଅଃଜାର୍‌ ସଃଇନାର୍‌ ମୁଳିକା ହେଁ ସେ ଗଟେକ୍‌ ରମିୟ, ଇରି ଜାଣ୍‌ଲାକ୍‌ ପାଉଲ୍‌କ୍ ବାନ୍ଦ୍‌ଲାର୍‌ ଗିନେ ଡିରି ଗଃଲା ।
30 Des andern Tages wollte er gewiß erkunden, warum er verklaget würde von den Juden, und lösete ihn von den Banden und hieß die Hohenpriester und ihren ganzen Rat kommen und führete Paulus hervor und stellete ihn unter sie.
ମଃତର୍‌ ସେ କାୟ୍‌ତାକ୍‌ ଜିଉଦିମଃନାର୍‌ ତଃୟ୍‌ହୁଣି ଦସି କଃରି ଆଚ୍‌ତି, ସେରି ନିଜ୍‌କଃରି ଜାଣୁକେ ସେ ଆର୍‌କ ଦିନ୍ ତାର୍‌ ବାନ୍ଦ୍‌ଲାର୍‌ ଇଟାୟ୍‌ ବଃଡ୍ ଜାଜକ୍‌ ଆର୍‌ ସଃବୁଲକ୍‌ ଜିଉଦିମଃନାର୍‌ ବେରାଣ୍ ମଃଣ୍ଡାୟ୍‌ ସଃଙ୍ଗେ ଆସୁକ୍‌ କୟ୍‌ଲା, ଆର୍‌ ପାଉଲ୍‌କେ ନଃୟ୍‌ ସେମଃନାର୍‌ ଚଃମେ ଟିଆ କଃରାୟ୍‌ଲା ।

< Apostelgeschichte 22 >