Job 23

1 Hiob antwortete und sprach:

Maar Job antwoordde en zeide:

2 Auch heute empört sich meine Klage; seine Hand drückt schwer auf mein Seufzen.

Ook heden is mijn klacht wederspannigheid; mijn plage is zwaar boven mijn zuchten.

3 O daß ich ihn zu finden wüßte, gelangen könnte bis zu seinem Richterstuhl!

Och, of ik wist, dat ik Hem vinden zou, ik zou tot Zijn stoel komen;

4 So wollte ich vor ihm meine Sache darlegen und meinen Mund mit Beweisen füllen.

Ik zou het recht voor Zijn aangezicht ordentelijk voorstellen, en mijn mond zou ik met verdedigingen vervullen.

5 Ich möchte wissen, was er mir erwidern würde, und erfahren, was er zu mir sagen würde!

Ik zou de redenen weten, die Hij mij antwoorden zou; en verstaan, wat Hij mij zeggen zou.

6 Würde er in der Fülle der Macht mit mir streiten? Nein, nur achten würde er auf mich!

Zou Hij naar de grootheid Zijner macht met mij twisten? Neen; maar Hij zou acht op mij slaan.

7 Dann würde ein Redlicher mit ihm rechten, und für immer machte ich mich von meinem Richter frei!

Daar zou de oprechte met Hem pleiten; en ik zou mij in eeuwigheid van mijn Rechter vrijmaken.

8 Doch - gehe ich ostwärts, so ist er nicht da, und westwärts - so gewahre ich ihn nicht.

Zie, ga ik voorwaarts, zo is Hij er niet, of achterwaarts, zo verneem ik Hem niet.

9 Im Norden schafft er, aber ich sehe ihn nicht, biegt ab gen Süden - aber ich erblicke ihn nicht.

Als Hij ter linkerhand werkt, zo aanschouw ik Hem niet; bedekt Hij Zich ter rechterhand, zo zie ik Hem niet.

10 Denn er weiß, welchen Wandel ich geführt - prüfte er mich, wie Gold würde ich hervorgehn.

Doch Hij kent den weg, die bij mij is; Hij beproeve mij; als goud zal ik uitkomen.

11 An seiner Spur hat fest mein Fuß gehalten, seinen Weg hab' ich verfolgt, ohne abzuweichen.

Aan Zijn gang heeft mijn voet vastgehouden; Zijn weg heb ik bewaard, en ben niet afgeweken.

12 Von seiner Lippen Vorschrift wich ich nie, barg in meiner Brust die Worte seines Munds.

Het gebod Zijner lippen heb ik ook niet weggedaan; de redenen Zijns monds heb ik meer dan mijn bescheiden deel weggelegd.

13 Er aber bleibt sich gleich - wer will ihm wehren? Sein Wille begehrt's, da führt er's aus!

Maar is Hij tegen iemand, wie zal dan Hem afkeren? Wat Zijn ziel begeert, dat zal Hij doen.

14 Ja, er wird zu Ende führen, was er mir bestimmt hat, und solcherlei hat er noch vieles im Sinn.

Want Hij zal volbrengen, dat over mij bescheiden is; en diergelijke dingen zijn er vele bij Hem.

15 Darum erschrecke ich vor seinem Angesicht; überdenke ich's, so erbebe ich vor ihm.

Hierom word ik voor Zijn aangezicht beroerd; aanmerk het, en vrees voor Hem;

16 Ja, Gott hat meinen Mut gebrochen und der Allmächtige hat mich mit Schrecken erfüllt.

Want God heeft mijn hart week gemaakt, en de Almachtige heeft mij beroerd;

17 Denn nicht des Unglücks wegen fühle ich mich vernichtet, noch wegen meiner Person, die Dunkel bedeckt hat.

Omdat ik niet uitgedelgd ben voor de duisternis, en dat Hij van mijn aangezicht de donkerheid bedekt heeft.