Job 20

1 Zophar aus Naama antwortete und sprach:

Toen antwoordde Zofar, de Naamathiet, en zeide:

2 Darum antworten mir meine Gedanken, und weil es in mir mächtig stürmt:

Daarom doen mijn gedachten mij antwoorden, en over zulks is mijn verhaasten in mij.

3 mich beschimpfende Rüge muß ich hören, und der Geist giebt mir Antwort aus meiner Einsicht.

Ik heb aangehoord een bestraffing, die mij schande aandoet; maar de geest zal uit mijn verstand voor mij antwoorden.

4 Kennst du denn nicht die alte Wahrheit - so alt, als Menschen auf der Erde leben, -

Weet gij dit? Van altoos af, van dat God den mens op de wereld gezet heeft,

5 daß der Gottlosen Jubel nicht lange währt, und des Ruchlosen Freude nur einen Augenblick?

Dat het gejuich de goddelozen van nabij geweest is, en de vreugde des huichelaars voor een ogenblik?

6 Oba auch sein hoher Mut sich bis zum Himmel erhebt, und sein Haupt bis an die Wolken reicht,

Wanneer zijn hoogheid tot den hemel toe opklomme, en zijn hoofd tot aan de wolken raakte;

7 gleich seinem Kote schwindet er für immer; die ihn sahen, sprechen: Wo ist er?

Zal hij, gelijk zijn drek, in eeuwigheid vergaan; die hem gezien hadden, zullen zeggen: Waar is hij?

8 Wie ein Traum verfliegt er spurlos und wird verscheucht wie ein Nachtgesicht.

Hij zal wegvlieden als een droom, dat men hem niet vinden zal, en hij zal verjaagd worden als een gezicht des nachts.

9 Das Auge, das ihn geschaut, schaut ihn nicht wieder, und seine Stätte sieht ihn nimmermehr.

Het oog, dat hem zag, zal het niet meer doen; en zijn plaats zal hem niet meer aanschouwen.

10 Seine Kinder müssen die Armen begütigen, seine Hände das Gut herausgeben.

Zijn kinderen zullen zoeken den armen te behagen; en zijn handen zullen zijn vermogen moeten weder uitkeren.

11 Ist auch sein Gebein voll Jugendkraft, sie muß sich mit ihm in die Erde betten.

Zijn beenderen zullen vol van zijn verborgene zonden zijn; van welke elkeen met hem op het stof nederliggen zal.

12 Wenn seinem Munde süß das Böse schmeckt, wenn er es unter seiner Zunge birgt,

Indien het kwaad in zijn mond zoet is, hij dat verbergt, onder zijn tong,

13 es spart und nicht fahren lassen will und es inmitten seines Gaumens zurückhält:

Hij dat spaart, en hetzelve niet verlaat, maar dat in het midden van zijn gehemelte inhoudt;

14 seine Speise verwandelt sich in seinen Eingeweiden, - zu Natterngalle in seinem Inneren.

Zijn spijze zal in zijn ingewand veranderd worden; gal der adderen zal zij in het binnenste van hem zijn.

15 Hab und Gut verschlang er - er muß es ausspeien: aus seinem Bauche treibt es Gott.

Hij heeft goed ingeslokt, maar zal het uitspuwen; God zal het uit zijn buik uitdrijven.

16 Natterngift sog er ein, es tötet ihn der Viper Zunge.

Het vergif der adderen zal hij zuigen; de tong der slang zal hem doden.

17 Nicht darf er sich der Bäche freun, der flutenden Ströme von Honig und Dickmilch.

De stromen, rivieren, beken van honig en boter zal hij niet zien.

18 Heraus giebt er das Erarbeitete, verschluckt es nicht, des eingetauschten Guts wird er nicht froh.

Den arbeid zal hij wedergeven en niet inslokken; naar het vermogen zijner verandering, zo zal hij van vreugde niet opspringen.

19 Denn er schlug Arme nieder, ließ sie liegen - ein Haus riß er an sich, aber er baut es nicht aus.

Omdat hij onderdrukt heeft, de armen verlaten heeft, een huis geroofd heeft, dat hij niet opgebouwd had;

20 Denn er kannte keine Ruhe in seinem Bauche; doch mit dem, woran er hängt, entkommt er nicht.

Omdat hij geen rust in zijn buik gekend heeft, zo zal hij van zijn gewenst goed niet uitbehouden.

21 Nichts entging seiner Gier, darum hat sein Gut keinen Bestand.

Er zal niets overig zijn, dat hij ete; daarom zal hij niet wachten naar zijn goed.

22 In der Fülle seines Überflusses wird ihm Angst, die ganze Gewalt des Elends kommt über ihn.

Als zijn genoegzaamheid zal vol zijn, zal hem bang zijn; alle hand des ellendigen zal over hem komen.

23 Dann geschieht's: um seinen Bauch zu füllen, entsendet er in ihn seines Zornes Glut und läßt auf ihn regnen in sein Gedärm hinein.

Er zij wat om zijn buik te vullen; God zal over hem de hitte Zijns toorns zenden, en over hem regenen op zijn spijze.

24 Flieht er vor der eisernen Rüstung, so durchbohrt ihn der eherne Bogen.

Hij zij gevloden van de ijzeren wapenen, de stalen boog zal hem doorschieten.

25 Er sieht, da kommt's aus dem Rücken, und der blitzende Stahl geht aus seiner Galle - über ihm lagern Schrecken!

Men zal het zwaard uittrekken, het zal uit het lijf uitgaan, en glinsterende uit zijn gal voortkomen; verschrikkingen zullen over hem zijn.

26 Alles Unglück ist aufgespart seinen Schätzen, ein Feuer verzehrt ihn, das nicht angefacht ward; es weidet ab den Überrest in seinem Zelt.

Alle duisternis zal verborgen zijn in zijn schuilplaatsen; een vuur, dat niet opgeblazen is, zal hem verteren; den overigen in zijn tent zal het kwalijk gaan.

27 Der Himmel deckt seine Schuld auf, und die Erde erhebt sich feindselig wider ihn.

De hemel zal zijn ongerechtigheid openbaren, en de aarde zal zich tegen hem opmaken.

28 Ins Elend geht seines Hauses Ertrag, zerrinnendes Wasser an seinem Zornestag.

De inkomste van zijn huis zal weggevoerd worden; het zal al henenvloeien in den dag Zijns toorns.

29 Das ist das Los des gottlosen Menschen von seiten Gottes, und das Erbteil das ihm vom Höchsten beschieden ward!

Dit is het deel des goddelozen mensen van God, en de erve zijner redenen van God.