Tite 2
1 Pour toi, enseigne ce qui est conforme à la saine doctrine:
συ δε λαλει α πρεπει τη υγιαινουση διδασκαλια
2 Aux vieillards, d’être sobres, pudiques, graves, prudents, purs dans la foi, dans la charité, dans la patience;
πρεσβυτας νηφαλιους ειναι σεμνους σωφρονας υγιαινοντας τη πιστει τη αγαπη τη υπομονη
3 Et de même aux femmes âgées, d’avoir un maintien qui respire la sainteté, de n’être ni médisantes ni adonnées au vin, de bien instruire,
πρεσβυτιδας ωσαυτως εν καταστηματι ιεροπρεπεις μη διαβολους μη οινω πολλω δεδουλωμενας καλοδιδασκαλους
4 D’enseigner la sagesse aux jeunes filles, d’aimer leurs maris, de chérir leurs enfants,
ινα σωφρονιζωσιν τας νεας φιλανδρους ειναι φιλοτεκνους
5 D’être prudentes, chastes, sobres, appliquées au soin de leur maison, bonnes, soumises à leurs maris, afin que la parole, de Dieu ne soit point blasphémée.
σωφρονας αγνας οικουρους αγαθας υποτασσομενας τοις ιδιοις ανδρασιν ινα μη ο λογος του θεου βλασφημηται
6 Exhorte également les jeunes hommes à être tempérants.
τους νεωτερους ωσαυτως παρακαλει σωφρονειν
7 Montre-toi toi-même, en toutes choses, un modèle de bonnes œuvres, dans la doctrine, dans l’intégrité, dans la gravité.
περι παντα σεαυτον παρεχομενος τυπον καλων εργων εν τη διδασκαλια αδιαφθοριαν σεμνοτητα αφθαρσιαν
8 Que ta parole soit saine, irrépréhensible, afin que notre adversaire rougisse, n’ayant aucun mal à dire de nous.
λογον υγιη ακαταγνωστον ινα ο εξ εναντιας εντραπη μηδεν εχων περι υμων λεγειν φαυλον
9 Exhorte les serviteurs à être soumis à leurs maîtres, à leur complaire en tout, à ne les point contredire,
δουλους ιδιοις δεσποταις υποτασσεσθαι εν πασιν ευαρεστους ειναι μη αντιλεγοντας
10 À ne rien dérober, mais à montrer en tout une fidélité parfaite, afin qu’en toutes choses ils fassent honneur à la doctrine de Dieu notre Sauveur.
μη νοσφιζομενους αλλα πιστιν πασαν ενδεικνυμενους αγαθην ινα την διδασκαλιαν του σωτηρος ημων θεου κοσμωσιν εν πασιν
11 Car la grâce de Dieu notre Sauveur, est apparue à tous les hommes,
επεφανη γαρ η χαρις του θεου η σωτηριος πασιν ανθρωποις
12 Nous enseignant à renoncer à l’impiété et aux désirs du siècle, et à vivre sobrement, justement et pieusement dans ce monde, (aiōn g165)
παιδευουσα ημας ινα αρνησαμενοι την ασεβειαν και τας κοσμικας επιθυμιας σωφρονως και δικαιως και ευσεβως ζησωμεν εν τω νυν αιωνι (aiōn g165)
13 Attendant la bienheureuse espérance et l’avènement de la gloire du grand Dieu et de notre Sauveur Jésus-Christ,
προσδεχομενοι την μακαριαν ελπιδα και επιφανειαν της δοξης του μεγαλου θεου και σωτηρος ημων ιησου χριστου
14 Qui s’est livré lui-même pour nous, afin de nous racheter de toute iniquité, et de se faire un peuple pur, agréable et zélé pour les bonnes œuvres.
ος εδωκεν εαυτον υπερ ημων ινα λυτρωσηται ημας απο πασης ανομιας και καθαριση εαυτω λαον περιουσιον ζηλωτην καλων εργων
15 Dis ces choses, exhorte et reprends avec une pleine autorité. Que personne ne te méprise.
ταυτα λαλει και παρακαλει και ελεγχε μετα πασης επιταγης μηδεις σου περιφρονειτω
