Romains 14
1 Accueillez celui qui est faible dans la foi, sans disputer sur les opinions,
យោ ជនោៜទ្ឫឍវិឝ្វាសស្តំ យុឞ្មាកំ សង្គិនំ កុរុត កិន្តុ សន្ទេហវិចារាត៌្ហំ នហិ។
2 Car l’un croit qu’il peut manger de tout, et l’autre, qui est faible dans la foi, ne mange que des légumes.
យតោ និឞិទ្ធំ កិមបិ ខាទ្យទ្រវ្យំ នាស្តិ, កស្យចិជ្ជនស្យ ប្រត្យយ ឯតាទ្ឫឝោ វិទ្យតេ កិន្ត្វទ្ឫឍវិឝ្វាសះ កឝ្ចិទបរោ ជនះ កេវលំ ឝាកំ ភុង្ក្តំ។
3 Que celui qui mange ne méprise pas celui qui ne mange point, et que celui qui ne mange point ne condamne pas celui qui mange; car Dieu l’a accueilli.
តហ៌ិ យោ ជនះ សាធារណំ ទ្រវ្យំ ភុង្ក្តេ ស វិឝេឞទ្រវ្យភោក្តារំ នាវជានីយាត៑ តថា វិឝេឞទ្រវ្យភោក្តាបិ សាធារណទ្រវ្យភោក្តារំ ទោឞិណំ ន កុយ៌្យាត៑, យស្មាទ៑ ឦឝ្វរស្តម៑ អគ្ឫហ្លាត៑។
4 Qui es-tu, toi qui juges le serviteur d’autrui? C’est pour son maître qu’il demeure ferme ou qu’il tombe; mais il demeurera ferme, parce que Dieu est puissant pour l’affermir.
ហេ បរទាសស្យ ទូឞយិតស្ត្វំ កះ? និជប្រភោះ សមីបេ តេន បទស្ថេន បទច្យុតេន វា ភវិតវ្យំ ស ច បទស្ថ ឯវ ភវិឞ្យតិ យត ឦឝ្វរស្តំ បទស្ថំ កត៌្តុំ ឝក្នោតិ។
5 L’un fait différence entre un jour et un jour; un autre les juge tous pareils: que chacun abonde en son sens.
អបរញ្ច កឝ្ចិជ្ជនោ ទិនាទ៑ ទិនំ វិឝេឞំ មន្យតេ កឝ្ចិត្តុ សវ៌្វាណិ ទិនានិ សមានានិ មន្យតេ, ឯកៃកោ ជនះ ស្វីយមនសិ វិវិច្យ និឝ្ចិនោតុ។
6 Celui qui distingue les jours, les distingue en vue du Seigneur. Celui qui mange, mange en vue du Seigneur, car il rend grâces à Dieu; et celui qui ne mange point, ne mange point en vue du Seigneur, et il rend aussi grâces à Dieu.
យោ ជនះ កិញ្ចន ទិនំ វិឝេឞំ មន្យតេ ស ប្រភុភក្ត្យា តន៑ មន្យតេ, យឝ្ច ជនះ កិមបិ ទិនំ វិឝេឞំ ន មន្យតេ សោៜបិ ប្រភុភក្ត្យា តន្ន មន្យតេ; អបរញ្ច យះ សវ៌្វាណិ ភក្ឞ្យទ្រវ្យាណិ ភុង្ក្តេ ស ប្រភុភក្តយា តានិ ភុង្ក្តេ យតះ ស ឦឝ្វរំ ធន្យំ វក្តិ, យឝ្ច ន ភុង្ក្តេ សោៜបិ ប្រភុភក្ត្យៃវ ន ភុញ្ជាន ឦឝ្វរំ ធន្យំ ព្រូតេ។
7 Car aucun de nous ne vit pour soi, et nul ne meurt pour soi.
អបរម៑ អស្មាកំ កឝ្ចិត៑ និជនិមិត្តំ ប្រាណាន៑ ធារយតិ និជនិមិត្តំ ម្រិយតេ វា តន្ន;
8 Mais, soit que nous vivions, nous vivons pour le Seigneur; soit que nous mourions, nous mourons pour le Seigneur. Soit donc que nous vivions, soit que nous mourions, nous sommes au Seigneur.
កិន្តុ យទិ វយំ ប្រាណាន៑ ធារយាមស្តហ៌ិ ប្រភុនិមិត្តំ ធារយាមះ, យទិ ច ប្រាណាន៑ ត្យជាមស្តហ៌្យបិ ប្រភុនិមិត្តំ ត្យជាមះ, អតឯវ ជីវនេ មរណេ វា វយំ ប្រភោរេវាស្មហេ។
9 Car c’est pour cela que le Christ est mort et qu’il est ressuscité, afin de dominer et sur les morts et sur les vivants.
យតោ ជីវន្តោ ម្ឫតាឝ្ចេត្យុភយេឞាំ លោកានាំ ប្រភុត្វប្រាប្ត្យត៌្ហំ ខ្រីឞ្ដោ ម្ឫត ឧត្ថិតះ បុនជ៌ីវិតឝ្ច។
10 Toi donc, pourquoi juges-tu ton frère? ou pourquoi méprises-tu ton frère? Car nous paraîtrons tous devant le tribunal du Christ;
កិន្តុ ត្វំ និជំ ភ្រាតរំ កុតោ ទូឞយសិ? តថា ត្វំ និជំ ភ្រាតរំ កុតស្តុច្ឆំ ជានាសិ? ខ្រីឞ្ដស្យ វិចារសិំហាសនស្យ សម្មុខេ សវ៌្វៃរស្មាភិរុបស្ថាតវ្យំ;
11 Il est écrit, en effet: Je vis, moi, dit le Seigneur; tout genou fléchira devant moi, et toute langue confessera Dieu.
យាទ្ឫឝំ លិខិតម៑ អាស្តេ, បរេឝះ ឝបថំ កុវ៌្វន៑ វាក្យមេតត៑ បុរាវទត៑។ សវ៌្វោ ជនះ សមីបេ មេ ជានុបាតំ ករិឞ្យតិ។ ជិហ្វៃកៃកា តថេឝស្យ និឃ្នត្វំ ស្វីករិឞ្យតិ។
12 Ainsi chacun de nous rendra compte à Dieu pour soi.
អតឯវ ឦឝ្វរសមីបេៜស្មាកម៑ ឯកៃកជនេន និជា កថា កថយិតវ្យា។
13 Ne nous jugeons donc plus les uns les autres; mais songez plutôt à ne pas mettre devant votre frère une pierre d’achoppement ou de scandale.
ឥត្ថំ សតិ វយម៑ អទ្យារភ្យ បរស្បរំ ន ទូឞយន្តះ ស្វភ្រាតុ រ្វិឃ្នោ វ្យាឃាតោ វា យន្ន ជាយេត តាទ្ឫឝីមីហាំ កុម៌្មហេ។
14 Je sais, et j’ai cette foi dans le Seigneur Jésus, que rien n’est impur de soi-même, et qu’il n’est impur qu’à celui qui l’estime impur.
កិមបិ វស្តុ ស្វភាវតោ នាឝុចិ ភវតីត្យហំ ជានេ តថា ប្រភុនា យីឝុខ្រីឞ្ដេនាបិ និឝ្ចិតំ ជានេ, កិន្តុ យោ ជនោ យទ៑ ទ្រវ្យម៑ អបវិត្រំ ជានីតេ តស្យ ក្ឫតេ តទ៑ អបវិត្រម៑ អាស្តេ។
15 Mais si, à cause de ce que tu manges, ton frère est contristé, dès lors tu ne marches pas selon la charité. Ne perds pas, à cause de ce que tu manges, celui pour qui le Christ est mort.
អតឯវ តវ ភក្ឞ្យទ្រវ្យេណ តវ ភ្រាតា ឝោកាន្វិតោ ភវតិ តហ៌ិ ត្វំ ភ្រាតរំ ប្រតិ ប្រេម្នា នាចរសិ។ ខ្រីឞ្ដោ យស្យ ក្ឫតេ ស្វប្រាណាន៑ វ្យយិតវាន៑ ត្វំ និជេន ភក្ឞ្យទ្រវ្យេណ តំ ន នាឝយ។
16 Qu’on ne blasphème donc point le bien dont nous jouissons.
អបរំ យុឞ្មាកម៑ ឧត្តមំ កម៌្ម និន្ទិតំ ន ភវតុ។
17 Car le royaume de Dieu n’est ni le manger ni le boire; mais il est justice, paix et joie dans l’Esprit-Saint.
ភក្ឞ្យំ បេយញ្ចេឝ្វររាជ្យស្យ សារោ នហិ, កិន្តុ បុណ្យំ ឝាន្តិឝ្ច បវិត្រេណាត្មនា ជាត អានន្ទឝ្ច។
18 Or celui qui en ces choses sert ainsi le Christ plaît à Dieu, et est approuvé des hommes.
ឯតៃ រ្យោ ជនះ ខ្រីឞ្ដំ សេវតេ, ស ឯវេឝ្វរស្យ តុឞ្ដិករោ មនុឞ្យៃឝ្ច សុខ្យាតះ។
19 C’est pourquoi, recherchons ce qui tient à la paix, et observons à l’égard les uns des autres ce qui contribue à l’édification.
អតឯវ យេនាស្មាកំ សវ៌្វេឞាំ បរស្បរម៑ ឰក្យំ និឞ្ឋា ច ជាយតេ តទេវាស្មាភិ រ្យតិតវ្យំ។
20 Ne va pas, pour le manger, détruire l’œuvre de Dieu. À la vérité, tout est pur; mais c’est mal à l’homme de manger avec scandale.
ភក្ឞ្យាត៌្ហម៑ ឦឝ្វរស្យ កម៌្មណោ ហានិំ មា ជនយត; សវ៌្វំ វស្តុ បវិត្រមិតិ សត្យំ តថាបិ យោ ជនោ យទ៑ ភុក្ត្វា វិឃ្នំ លភតេ តទត៌្ហំ តទ៑ ភទ្រំ នហិ។
21 Il est bon de ne point manger de chair, de ne point boire de vin, et ne rien faire de ce qui choque, scandalise, ou affaiblit ton frère.
តវ មាំសភក្ឞណសុរាបានាទិភិះ ក្រិយាភិ រ្យទិ តវ ភ្រាតុះ បាទស្ខលនំ វិឃ្នោ វា ចាញ្ចល្យំ វា ជាយតេ តហ៌ិ តទ្ភោជនបានយោស្ត្យាគោ ភទ្រះ។
22 As-tu la foi, aie-la en toi-même devant Dieu. Heureux celui qui ne se condamne pas lui-même en ce qu’il approuve.
យទិ តវ ប្រត្យយស្តិឞ្ឋតិ តហ៌ីឝ្វរស្យ គោចរេ ស្វាន្តរេ តំ គោបយ; យោ ជនះ ស្វមតេន ស្វំ ទោឞិណំ ន ករោតិ ស ឯវ ធន្យះ។
23 Mais celui qui fait une distinction et qui mange est condamné, parce qu’il n’est pas de bonne foi. Or tout ce qui ne se fait pas de bonne foi est péché.
កិន្តុ យះ កឝ្ចិត៑ សំឝយ្យ ភុង្ក្តេៜរ្ថាត៑ ន ប្រតីត្យ ភុង្ក្តេ, ស ឯវាវឝ្យំ ទណ្ឌាហ៌ោ ភវិឞ្យតិ, យតោ យត៑ ប្រត្យយជំ នហិ តទេវ បាបមយំ ភវតិ។
