Job 39

1 Est-ce que tu connais le temps de l’enfantement des chèvres sauvages dans les rochers? ou as-tu observé des biches lorsqu’elles enfantaient?

Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?

2 As-tu compté les mois de leur conception, et sais-tu le temps de leur enfantement?

Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?

3 Elles se courbent pour mettre bas leur faon, et elles enfantent, et elles poussent des hurlements.

Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.

4 Leurs petits se séparent et vont au pâturage; ils sortent et ne reviennent pas vers elles.

Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.

5 Qui a laissé aller l’onagre libre, qui a rompu ses liens?

Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?

6 Je lui ai donné dans la solitude une maison, et ses lieux de retraite dans une terre de sel.

La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;

7 Il méprise la multitude d’une ville, et il n’entend pas le cri d’un exacteur.

Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;

8 Il regarde de tous côtés les montagnes, lieux de son pâturage, et il cherche tous les herbages verts.

La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.

9 Est-ce qu’un rhinocéros voudra te servir, ou demeurera-t-il à ton étable?

Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?

10 Est-ce que tu lieras un rhinocéros à tes traits, pour qu’il laboure? ou rompra-t-il les glèbes des vallons après toi?

Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?

11 Est-ce que tu auras confiance en sa grande force, et lui laisseras-tu tes travaux?

Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?

12 Est-ce que tu croiras qu’il te rendra tes semailles et qu’il remplira ton aire?

Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?

13 L’aile de l’autruche est semblable aux ailes du héron et de l’épervier.

La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;

14 Quand elle abandonne ses œufs sur la terre, sera-ce toi, par hasard, qui les réchaufferas dans la poussière?

Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;

15 Elle oublie qu’un pied les foulera, ou que la bête des champs les écrasera.

Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.

16 Elle est dure pour ses petits, comme s’ils n’étaient pas les siens, elle a rendu son travail inutile, en les abandonnant, aucune crainte ne l’y obligeant.

Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;

17 Car Dieu l’a privée de sagesse, et ne lui a pas donné l’intelligence.

Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.

18 Dans l’occasion, elle élève en haut ses ailes; elle se rit du cheval et de celui qui le monte.

Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.

19 Est-ce que tu donneras au cheval de la force, ou environneras-tu son cou de hennissements?

Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?

20 Est-ce que tu le feras bondir comme les sauterelles? La gloire de ses naseaux est la terreur.

Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.

21 Il creuse de son sabot la terre, il s’élance avec audace; il court au-devant des hommes armés;

Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;

22 Il méprise la peur, il ne cède pas au glaive.

Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.

23 Sur lui retentira le bruit du carquois, la lance étincellera ainsi que le bouclier.

Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.

24 Bouillonnant et frémissant il dévore la terre, et ne tient aucun compte du bruit de la trompette, lorsqu’elle sonne le retour.

Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.

25 Dès qu’il entend le clairon, il dit: Oh! il sent de loin une guerre, l’exhortation des chefs, et les cris confus d’une armée.

Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.

26 Est-ce par ta sagesse que l’épervier se couvre de ses plumes, étendant ses ailes vers le midi?

Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?

27 Est-ce à ton ordre que l’aigle s’élèvera, et placera son nid dans les lieux les plus élevés?

Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?

28 C’est dans des pierres qu’il demeure, et c’est sur des rocs escarpés et des rochers inaccessibles qu’il fait son séjour.

Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.

29 De là il contemple sa proie, et ses yeux voient de loin.

De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.

30 Ses petits lécheront le sang, et partout où est un cadavre, soudain il est présent.

Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.