Psaumes 102
1 Prière d'un malheureux qui, plongé dans la douleur, épanche sa plainte devant l'Éternel. Éternel, écoute ma prière, et que ma complainte arrive jusqu'à toi!
Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
2 Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse! Penche vers moi ton oreille, quand je t'invoque! hâte-toi! exauce-moi!
Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
3 Car mes jours, comme une fumée, se sont évanouis, et mes os sont embrasés, comme un tison ardent.
Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
4 Frappé comme la plante, mon cœur s'est flétri; car j'oublie de manger mon pain.
Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
5 Par l'effet des sanglots que j'exhale, mes os s'attachent à ma chair.
De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
6 Je ressemble au pélican du désert, je suis comme le chat-huant des masures.
Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
7 J'ai perdu le sommeil, et je suis tel que sur un toit l'oiseau solitaire.
Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
8 Tous les jours mes ennemis m'outragent; follement animés contre moi, ils emploient mon nom pour maudire.
Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
9 Car je mange la cendre au lieu de pain, et je trempe mon breuvage de mes pleurs,
Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
10 à cause de ton courroux et de ta fureur; car tu m'as soulevé, et m'as précipité.
Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
11 Mes jours sont comme les ombres allongées, et je sèche comme l'herbe.
Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
12 Mais toi, Seigneur, tu es éternellement sur ton trône, et ton nom demeure à travers tous les âges.
Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
13 Tu te lèveras, tu prendras pitié de Sion; car il est temps de prendre pitié d'elle: le moment est venu.
Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
14 Car les vœux de tes serviteurs sont pour les pierres de Sion, et ils sont affectionnés à ses ruines…
Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
15 Alors les peuples révéreront le nom de l'Éternel, et tous les rois de la terre, ta majesté!
Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
16 Oui, l'Éternel relèvera Sion, Il apparaîtra dans sa gloire.
Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
17 Il se tourne vers les pauvres qui prient, et Il ne dédaigne pas leur prière.
Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
18 Que ceci soit écrit pour l'âge futur, et que le peuple qui naîtra, loue l'Éternel!
Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
19 Car Il regarde du lieu très haut de sa sainteté, l'Éternel abaisse des Cieux ses regards sur la terre,
Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
20 pour entendre les soupirs des captifs, pour libérer les enfants de la mort,
Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
21 afin qu'ils redisent en Sion le nom de l'Éternel, et ses louanges dans Jérusalem,
Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
22 lors du concours universel des peuples, et des royaumes qui viendront servir l'Éternel.
Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
23 Au milieu du voyage Il a brisé ma force, abrégé mes jours.
Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
24 Je dis: Mon Dieu, ne m'enlève pas à la moitié de mes jours! A travers tous les âges tes années se perpétuent.
Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
25 Jadis tu fondas la terre, et les Cieux sont l'ouvrage de tes mains.
En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
26 Ils périront, mais tu subsisteras; tout entiers ils s'useront comme un vêtement; tu les changeras comme un habit, et ils changeront;
Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
27 mais toi, tu demeures le même, et tes années n'ont point de terme.
Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
28 Les enfants de tes serviteurs auront leur séjour, et leur race subsistera devant toi.
La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.
