Lamentations 5
1 Souviens-toi, ô Éternel, de ce qui nous est arrivé! Regarde et vois notre opprobre!
Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
2 Notre héritage a passé à des étrangers, nos maisons à des inconnus.
Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
3 Nous sommes devenus des orphelins sans père, et nos mères sont comme des veuves.
Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
4 Nous buvons notre eau à prix d'argent; c'est contre paiement que nous vient notre bois.
Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
5 Le joug sur le cou, nous souffrons la persécution; nous sommes épuisés, nous n'avons point de repos.
Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
6 Nous avons tendu la main vers l'Égypte et vers l'Assyrie, pour nous rassasier de pain.
Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
7 Nos pères ont péché, ils ne sont plus; et nous, nous portons la peine de leur iniquité.
Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
8 Des esclaves dominent sur nous, et personne ne nous délivre de leurs mains.
Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
9 Nous cherchons notre pain au péril de notre vie, à cause de l'épée du désert.
Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
10 Notre peau est brûlée comme un four, par l'ardeur véhémente de la faim.
Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
11 Ils ont déshonoré les femmes dans Sion, et les vierges dans les villes de Juda.
Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
12 Des chefs ont été pendus par leur main; la personne des anciens n'a point été respectée.
Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
13 Les jeunes gens ont porté la meule, et les enfants ont chancelé sous le bois.
Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
14 Les vieillards ne se trouvent plus aux portes; les jeunes gens ont abandonné leurs lyres.
Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
15 La joie de notre cœur a cessé; nos danses sont changées en deuil.
Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
16 La couronne de notre tête est tombée. Malheur à nous! parce que nous avons péché!
Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
17 C'est pour cela que notre cœur est malade; c'est pour ces choses que nos yeux sont obscurcis;
Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
18 C'est à cause de la montagne de Sion, qui est désolée, tellement que les renards s'y promènent.
Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
19 Mais toi, Éternel! tu demeures éternellement, et ton trône subsiste d'âge en âge!
Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
20 Pourquoi nous oublierais-tu à jamais, pourquoi nous abandonnerais-tu si longtemps?
Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
21 Convertis-nous à toi, Éternel, et nous serons convertis! Renouvelle nos jours comme ils étaient autrefois!
Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
22 Nous aurais-tu entièrement rejetés? Serais-tu courroucé contre nous à l'excès?
Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
