Job 13

1 Certes, tout cela, mon œil l’a vu, mon oreille l’a entendu et s’en est rendu compte.

Ĉion ĉi tion mia okulo vidis, Mia orelo aŭdis kaj komprenis.

2 Ce que vous savez, je le sais moi aussi; je ne vous suis inférieur en rien.

Kion vi scias, mi ankaŭ scias; Kaj mi ne estas malpli valora ol vi.

3 Mais moi, c’est au Tout-Puissant que je m’adresse; ce que je désire, c’est faire des représentations à Dieu.

Sed mi volus paroli kun la Plejpotenculo, Mi dezirus disputi kun Dio.

4 Quant à vous, vous êtes des inventeurs de mensonges; tous, vous êtes des médecins incapables.

Tamen vi komentarias malvere, Vi ĉiuj estas senutilaj kuracistoj.

5 Plaise à Dieu que vous vous condamniez au silence! Cela serait une marque de sagesse de votre part.

Ho, se vi silentus, Tio estus saĝeco de via flanko.

6 Ecoutez donc mes reproches, soyez attentifs aux griefs de mes lèvres.

Aŭskultu do mian moralinstruon, Kaj atentu la defendan parolon de mia buŝo.

7 Est-ce en faveur de Dieu que vous tenez des discours iniques? Est-ce pour lui que vous débitez des faussetés?

Ĉu pro Dio vi volas paroli malveron, Kaj pro Li paroli falsaĵon?

8 Faites-vous acception de personnes dans son intérêt? Prétendez-vous prendre parti pour lui?

Ĉu vi volas esti personfavoraj al Li, Aŭ pro Dio vi volas disputi?

9 Est-il désirable pour vous qu’il scrute vos consciences? Vous jouerez-vous de lui comme on se joue d’un mortel?

Ĉu estos bone, kiam Li esploros vin? Ĉu vi volas trompi Lin, kiel oni trompas homon?

10 Il vous reprendra sévèrement si, en secret, vous faites preuve de partialité.

Li certe vin punos, Se vi sekrete estos personfavoraj.

11 Sa grandeur n’a-t-elle pas de quoi vous effrayer? Sa terreur ne s’abattra-t-elle point sur vous?

Ĉu Lia majesto ne konfuzas vin? Ĉu ne falas sur vin timo antaŭ Li?

12 Vos arguments sont des sentences de cendres; vos raisonnements prétentieux sont des raisonnements de boue.

Viaj memorigoj estas sentencoj polvaj, Via bastionoj estas amasoj da argilo.

13 Taisez-vous donc en ma présence, et je parlerai, moi, advienne que pourra!

Silentu antaŭ mi, kaj parolos mi, Kio ajn trafos min.

14 C’Est pourquoi je veux prendre mon corps entre mes dents et faire bon marché de ma vie.

Por kio mi portu mian karnon en miaj dentoj Kaj metu mian animon en mian manon?

15 Qu’il me fasse périr, j’aurai fini d’espérer, mais je n’aurai pas laissé de lui mettre ma conduite sous les yeux.

Li ja mortigos min, kaj mi ne havas esperon; Sed pri mia konduto mi volas disputi antaŭ Li.

16 Et ceci même sera mon triomphe, que nul hypocrite ne peut se présenter devant lui.

Tio jam estos savo por mi, Ĉar ne hipokritulo venos antaŭ Lin.

17 Veuillez donc écouter mes paroles; que mes déclarations pénètrent dans votre oreille.

Aŭskultu mian parolon Kaj mian klarigon antaŭ viaj oreloj.

18 Voyez, j’ai préparé ma défense, j’ai conscience d’être innocent.

Jen mi pretigis juĝan aferon; Mi scias, ke mi montriĝos prava.

19 Est-il quelqu’un pour plaider contre moi? Aussitôt je me tairais et attendrais la mort.

Kiu povas procesi kontraŭ mi? Tiam mi eksilentus kaj mortus.

20 Ah! De grâce, épargne-moi deux choses et je cesserai de me cacher devant toi:

Nur du aferojn ne faru al mi, Tiam mi ne kaŝos min antaŭ Via vizaĝo:

21 écarte ta main qui pèse sur moi; que tes terreurs ne me poursuivent point!

Malproksimigu de mi Vian manon, Kaj Via teruro ne timigu min.

22 Interpelle-moi après, et je répondrai, ou je parlerai d’abord; et tu me répliqueras.

Tiam voku, kaj mi respondos; Aŭ mi parolos, kaj Vi respondu al mi.

23 Combien ai-je de péchés et de forfaits à mon compte? Fais-moi connaître mes fautes et mes erreurs.

Kiom da malbonagoj kaj pekoj estas sur mi? Sciigu al mi miajn krimojn kaj pekojn.

24 Pourquoi dérobes-tu ta face et me prends-tu pour un ennemi?

Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon Kaj rigardas min kiel Vian malamikon?

25 Quoi! Veux-tu briser une feuille chassée par le vent, t’acharner contre un peu de chaume desséché,

Ĉu Vi volas montri Vian forton kontraŭ deŝirita folio? Kaj ĉu sekiĝintan pajleron Vi volas persekuti?

26 pour que tu écrives contre moi des arrêts amers et m’imputes les fautes de ma jeunesse;

Ĉar Vi skribas kontraŭ mi maldolĉaĵon Kaj venigas sur min la pekojn de mia juneco.

27 pour que tu emprisonnes mes jambes dans le bloc, qua tu épies tous mes mouvements et t’attaches aux traces de mes pas?

Vi metis miajn piedojn en ŝtipon, Vi observas ĉiujn miajn vojojn, Kaj Vi observas la plandojn de miaj piedoj;

28 Et tout cela contre quelqu’un consumé comme du bois vermoulu, comme un vêtement rongé par la teigne!

Dum mi ja disfalas kiel putraĵo, Kiel vesto dismanĝita de tineoj.