Psaumes 109
1 Au chef de musique. De David. Psaume. Ô Dieu de ma louange! ne te tais point.
Untuk pemimpin kor. Mazmur Daud. Ya Allah yang selalu kupuji, janganlah berdiam diri.
2 Car la bouche du méchant et la bouche de la fraude se sont ouvertes contre moi: ils parlent contre moi avec une langue menteuse,
Sebab aku diserang penjahat dan penipu yang menyebarkan cerita-cerita bohong tentang aku.
3 Et ils m’ont entouré de paroles de haine, et ils me font la guerre sans cause.
Mereka menyerang aku dengan kata-kata penuh kebencian, dan memerangi aku tanpa alasan.
4 Pour mon amour, ils ont été mes adversaires; mais moi [je me suis adonné à la] prière.
Mereka menuduh aku, walaupun aku mengasihi mereka, dan telah mendoakan mereka.
5 Et ils m’ont rendu le mal pour le bien, et la haine pour mon amour.
Mereka membalas kebaikanku dengan kejahatan, dan kasihku dengan kebencian.
6 Prépose sur lui un méchant, et que l’adversaire se tienne à sa droite;
Angkatlah seorang jahat untuk mengadili dia, biarlah ia didakwa oleh lawannya.
7 Quand il sera jugé, qu’il soit déclaré méchant, et que sa prière lui soit [comptée] comme un péché;
Biarlah ia diadili dan dinyatakan bersalah, dan biarlah doanya dianggap dosa.
8 Que ses jours soient peu nombreux, qu’un autre prenne sa charge;
Biarlah hidupnya lekas berakhir, dan jabatannya diambil oleh orang lain.
9 Que ses fils soient orphelins, et sa femme veuve;
Biarlah anak-anaknya menjadi yatim, dan istrinya menjadi janda.
10 Que ses fils soient vagabonds, et qu’ils mendient, et qu’ils aillent quêtant loin de leurs [demeures en] ruines.
Biarlah anak-anaknya menjadi pengemis yang mengembara, dan diusir dari reruntuhan rumahnya.
11 Que l’usurier jette le filet sur tout ce qui est à lui, et que les étrangers pillent [le fruit de] son travail;
Biarlah segala miliknya disita oleh penagih utang, dan hasil jerih payahnya dirampas orang.
12 Qu’il n’y ait personne qui étende sa bonté sur lui, et qu’il n’y ait personne qui use de grâce envers ses orphelins;
Jangan ada yang baik hati kepadanya, atau menyayangi anak-anak yang ditinggalkannya.
13 Que sa postérité soit retranchée; que, dans la génération qui suivra, leur nom soit effacé;
Biarlah seluruh keturunannya dibinasakan, dan namanya dilupakan oleh angkatan yang kemudian.
14 Que l’iniquité de ses pères revienne en mémoire devant l’Éternel, et que le péché de sa mère ne soit point effacé;
Biarlah kejahatan leluhurnya tetap diingat TUHAN, dan dosa ibunya tidak dihapuskan.
15 Qu’ils soient continuellement devant l’Éternel, et qu’il retranche leur mémoire de la terre;
Biarlah dosa mereka selalu diingat TUHAN, dan tak ada yang mengenang mereka di bumi.
16 Parce qu’il ne s’est point souvenu d’user de bonté, et qu’il a persécuté l’affligé et le pauvre, et celui qui a le cœur brisé, pour le faire mourir.
Sebab orang itu tak pernah ingat untuk menunjukkan kasih sayang. Ia menganiaya orang miskin dan sengsara, dan membunuh orang yang tak berdaya.
17 Et il a aimé la malédiction: – qu’elle vienne sur lui! Et il n’a pas pris plaisir à la bénédiction: – qu’elle soit loin de lui!
Ia suka mengutuk; biarlah ia sendiri kena kutuk! Ia tidak suka memberi berkat, biarlah tak ada berkat untuk dia!
18 Et qu’il soit revêtu de la malédiction comme de sa robe; et qu’elle entre au-dedans de lui comme de l’eau, et dans ses os comme de l’huile;
Baginya mengutuk itu perbuatan biasa, sama seperti mengenakan pakaiannya. Biarlah kutuk itu merembes seperti air ke badannya, dan seperti minyak ke dalam tulang-tulangnya.
19 Qu’elle lui soit comme un vêtement dont il se couvre, et comme une ceinture qui le ceigne continuellement.
Biarlah kutuk itu menutupi dia seperti pakaian, dan selalu melingkari dia seperti ikat pinggang.
20 Telle soit, de par l’Éternel, la récompense de mes adversaires et de ceux qui parlent en mal contre mon âme.
TUHAN, jatuhkanlah hukuman itu atas penuduhku, atas orang yang bicara jahat tentang aku.
21 Mais toi, Éternel! Seigneur! agis pour moi à cause de ton nom; car ta gratuité est bonne; délivre-moi;
Tetapi tolonglah aku sesuai dengan janji-Mu, ya TUHAN Allahku, selamatkanlah aku karena kebaikan dan kasih-Mu.
22 Car je suis affligé et pauvre, et mon cœur est blessé au-dedans de moi.
Sebab aku miskin dan sengsara, dan hatiku terluka sampai dalam.
23 Je m’en vais comme l’ombre quand elle s’allonge; je suis jeté çà et là comme la sauterelle;
Aku hampir hilang seperti bayangan di waktu petang, aku dikebaskan seperti belalang.
24 Mes genoux chancellent par le jeûne, et ma chair s’est amaigrie et n’a plus sa graisse.
Lututku gemetar karena berpuasa, badanku menjadi kurus kering.
25 Et moi, je leur suis en opprobre; quand ils me voient, ils hochent la tête.
Orang-orang yang melihat aku menghina aku sambil menggeleng-gelengkan kepala.
26 Aide-moi, Éternel, mon Dieu! Sauve-moi selon ta bonté!
Tolonglah aku, ya TUHAN Allahku, selamatkanlah aku sesuai dengan kasih-Mu.
27 Et qu’on sache que c’est ici ta main, – que toi, ô Éternel! tu l’as fait.
Maka musuhku akan tahu bahwa itu perbuatan-Mu, bahwa Engkau, TUHAN, yang melakukannya.
28 Qu’eux, ils maudissent; mais toi, bénis. S’ils s’élèvent, qu’ils soient honteux, et que ton serviteur se réjouisse.
Walaupun mereka mengutuk aku, semoga Engkau memberkati aku. Biarpun mereka bangkit, mereka akan dipermalukan; tetapi semoga aku, hamba-Mu, digembirakan.
29 Que mes adversaires soient revêtus de confusion, et qu’ils se couvrent de leur honte comme d’un manteau.
Biarlah orang-orang yang menuduh aku diliputi kehinaan, dan rasa malu menyelubungi mereka seperti jubah.
30 [Alors] de ma bouche je célébrerai hautement l’Éternel, et je le louerai au milieu de la multitude;
Aku mau memuji TUHAN dengan suara nyaring, memasyhurkan Dia di tengah himpunan umat.
31 Car il s’est tenu à la droite du pauvre, pour le sauver de ceux qui jugeaient son âme.
Sebab Ia membela dan menyelamatkan orang miskin dari mereka yang menjatuhkan hukuman mati ke atasnya.
