Psaumes 137

1 Au bord des fleuves de Babylone nous étions assis et nous pleurions, en nous souvenant de Sion.

Sa tabi ng mga ilog ng Babilonia, doo'y nangaupo tayo, oo, nagiyak tayo, nang ating maalaala ang Sion.

2 Aux saules de ses vallées nous avions suspendu nos harpes.

Sa mga punong sauce sa gitna niyaon ating ibinitin ang ating mga alpa.

3 Car là, ceux qui nous tenaient captifs nous demandaient des hymnes et des cantiques, nos oppresseurs, des chants joyeux: « Chantez-nous un cantique de Sion! »

Sapagka't doo'y silang nagsibihag sa atin ay nagsihiling sa atin ng mga awit, at silang magpapahamak sa atin ay nagsihiling sa atin ng kasayahan, na nangagsasabi: Awitin ninyo sa amin ang sa mga awit ng Sion.

4 Comment chanterions-nous le cantique de Yahweh, sur la terre de l’étranger?

Paanong aawitin namin ang awit sa Panginoon sa ibang lupain?

5 Si jamais je t’oublie, Jérusalem, que ma droite oublie de se mouvoir!...

Kung kalimutan kita, Oh Jerusalem, kalimutan nawa ng aking kanan ang kaniyang kasanayan.

6 Que ma langue s’attache à mon palais, si je cesse de penser à toi, si je ne mets pas Jérusalem au premier rang de mes joies!

Dumikit nawa ang aking dila sa ngalangala ng aking bibig, kung hindi kita alalahanin; kung hindi ko piliin ang Jerusalem ng higit sa aking pinakapangulong kagalakan.

7 Souviens-toi, Yahweh, des enfants d’Edom, quand au jour de Jérusalem, ils disaient: « Détruisez, détruisez-la, jusqu’en ses fondements! »

Alalahanin mo Oh Panginoon, laban sa mga anak ni Edom ang kaarawan ng Jerusalem; na nagsabi, Sirain, sirain, pati ng patibayan niyaon.

8 Fille de Babylone, vouée à la ruine, heureux celui qui te rendra le mal que tu nous as fait!

Oh anak na babae ng Babilonia, na sira; magiging mapalad siya, na gumaganti sa iyo na gaya ng iyong ginawa sa amin.

9 Heureux celui qui saisira et brisera tes petits enfants contre la pierre!

Magiging mapalad siya, na kukuha at maghahagis sa iyong mga bata sa malaking bato.