Job 10

1 Mon âme est lasse de la vie; je donnerai libre cours à ma plainte, je parlerai dans l’amertume de mon cœur.

Mijn ziel is verdrietig over mijn leven; ik zal mijn klacht op mij laten; ik zal spreken in bitterheid mijner ziel.

2 Je dis à Dieu: Ne me condamne point; apprends-moi sur quoi tu me prends à partie.

Ik zal tot God zeggen: Verdoem mij niet; doe mij weten, waarover Gij met mij twist.

3 Trouves-tu du plaisir à opprimer, à repousser l’œuvre de tes mains, à faire luire ta faveur sur le conseil des méchants?

Is het U goed, dat Gij verdrukt, dat Gij verwerpt den arbeid Uwer handen, en over den raad der goddelozen schijnsel geeft?

4 As-tu des yeux de chair, ou bien vois-tu comme voient les hommes?

Hebt Gij vleselijke ogen, ziet Gij, gelijk een mens ziet?

5 Tes jours sont-ils comme les jours de l’homme, ou bien tes années comme les années d’un mortel,

Zijn Uw dagen als de dagen van een mens? Zijn Uw jaren als de dagen eens mans?

6 pour que tu recherches mon iniquité, pour que tu poursuives mon péché,

Dat Gij onderzoekt naar mijn ongerechtigheid, en naar mijn zonde verneemt?

7 quand tu sais que je ne suis pas coupable, et que nul ne peut me délivrer de ta main?

Het is Uw wetenschap, dat ik niet goddeloos ben; nochtans is er niemand, die uit Uw hand verlosse.

8 Tes mains m’ont formé et façonné, tout entier, et tu voudrais me détruire!

Uw handen doen mij smart aan, hoewel zij mij gemaakt hebben, te zamen rondom mij zijn zij, en Gij verslindt mij.

9 Souviens-toi que tu m’as pétri comme l’argile: et tu me ramènerais à la poussière!

Gedenk toch, dat Gij mij als leem bereid hebt, en mij tot stof zult doen wederkeren.

10 Ne m’as-tu pas coulé comme le lait, et coagulé comme le fromage?

Hebt Gij mij niet als melk gegoten, en mij als een kaas doen runnen?

11 Tu m’as revêtu de peau et de chair, tu m’as tissé d’os et de nerfs.

Met vel en vlees hebt Gij mij bekleed; met beenderen ook en zenuwen hebt Gij mij samengevlochten;

12 Avec la vie, tu m’as accordé ta faveur, et ta providence a gardé mon âme.

Benevens het leven hebt Gij weldadigheid aan mij gedaan, en Uw opzicht heeft mijn geest bewaard.

13 Et pourtant, voilà ce que tu cachais dans ton cœur: Je vois bien ce que tu méditais.

Maar deze dingen hebt Gij verborgen in Uw hart; ik weet, dat dit bij U geweest is.

14 Si je pèche, tu m’observes, tu ne me pardonnes pas mon iniquité.

Indien ik zondig, zo zult Gij mij waarnemen, en van mijn misdaad zult Gij mij niet onschuldig houden.

15 Suis-je coupable, malheur à moi! Suis-je innocent, je n’ose lever la tête, rassasié de honte, et voyant ma misère.

Zo ik goddeloos ben, wee mij! En ben ik rechtvaardig, ik zal mijn hoofd niet opheffen; ik ben zat van schande, maar aanzie mijn ellende.

16 Si je me relève, tu me poursuis comme un lion, tu recommences à me tourmenter étrangement,

Want zij verheft zich; gelijk een felle leeuw jaagt Gij mij; Gij keert weder en stelt U wonderlijk tegen mij.

17 tu m’opposes de nouveaux témoins; tu redoubles de fureur contre moi, des troupes de rechange viennent m’assaillir.

Gij vernieuwt Uw getuigen tegenover mij, en vermenigvuldigt Uw toorn tegen mij; verwisselingen, ja, een heirleger, zijn tegen mij.

18 Pourquoi m’as-tu tiré du sein de ma mère? Je serais mort, et aucun œil ne m’aurait vu.

En waarom hebt Gij mij uit de baarmoeder voortgebracht? Och, dat ik den geest gegeven had, en geen oog mij gezien had!

19 Je serais comme si je n’eusse jamais été, du sein maternel j’aurais été porté au sépulcre.

Ik zou zijn, alsof ik niet geweest ware; van moeders buik zou ik tot het graf gebracht zijn geweest.

20 Mes jours ne sont-ils pas bien courts? Qu’il me laisse! Qu’il se retire et que je respire un instant,

Zijn mijn dagen niet weinig? Houd op, zet van mij af, dat ik mij een weinig verkwikke;

21 avant que je m’en aille, pour ne plus revenir, dans la région des ténèbres et de l’ombre de la mort,

Eer ik henenga (en niet wederkom) in een land der duisternis en der schaduwe des doods;

22 morne et sombre région, où règnent l’ombre de la mort et le chaos, où la clarté est pareille aux ténèbres.

Een stikdonker land, als de duisternis zelve, de schaduwe des doods, en zonder ordeningen, en het geeft schijnsel als de duisternis.