Jobin 37
1 "Niin, siitä vapisee sydämeni ja hypähtää paikoiltansa.
И од тога дрхће срце моје, и одскаче са свог места.
2 Kuulkaa, kuulkaa hänen äänensä pauhinaa ja kohinaa, joka käy hänen suustansa.
Слушајте добро громовни глас Његов и говор што излази из уста Његових.
3 Hän laskee sen kaikumaan kaiken taivaan alla, lähettää leimauksensa maan ääriin asti.
Под сва небеса пушта га, и светлост своју до крајева земаљских.
4 Sen kintereillä ärjyy ääni, hän korottaa väkevän äänensä jylinän, eikä hän säästä salamoitaan, äänensä raikuessa.
За њом риче гром, грми гласом величанства свог, нити шта одгађа кад се чује глас Његов.
5 Ihmeellisesti Jumala korottaa äänensä jylinän, hän tekee suuria tekoja, joita emme käsittää taida.
Дивно Бог грми гласом својим, чини ствари велике, да их не можемо разумети.
6 Sillä hän sanoo lumelle: 'Putoa maahan', samoin sadekuurolle, rankkasateittensa ryöpylle.
Говори снегу: Падни на земљу; и дажду ситном и дажду силном.
7 Niin hän kytkee jokaiselta kädet, että kaikki ihmiset hänen tekonsa tietäisivät.
Запечаћава руку сваком човеку, да позна све посленике своје.
8 Pedot vetäytyvät piiloon ja pysyvät luolissansa.
Тада звер улази у јаму, и остаје на својој ложи.
9 Tähtitarhasta tulee tuulispää, pohjan ilmalta pakkanen.
С југа долази олуја, и са севера зима.
10 Jumalan henkäyksestä syntyy jää, ja aavat vedet ahdistuvat.
Од дихања Божијег постаје лед, и широке воде стискају се.
11 Hän myös kuormittaa pilvet kosteudella ja hajottaa välähtelevät ukkosvaarunsa.
И да се натапа земља, натерује облак, и расипа облак светлошћу својом.
12 Ne vyöryvät sinne tänne hänen ohjauksestaan, tehdäkseen maanpiirin päällä kaiken, mitä hän niille määrää.
И он се обрће и тамо и амо по вољи Његовој да чини све што му заповеди по васиљеној.
13 Hän antaa niiden osua milloin maalle vitsaukseksi, milloin siunaukseksi.
Чини да се нађе или за кар или за земљу или за доброчинство.
14 Ota tämä korviisi, Job; pysähdy ja tarkkaa Jumalan ihmetöitä.
Чуј то, Јове, стани и гледај чудеса Божија.
15 Tiedätkö, kuinka Jumala niillä tekonsa teettää ja kuinka hän antaa pilviensä leimausten loistaa?
Знаш ли како их Он уређује и како сија светлошћу из облака свог?
16 Käsitätkö pilvien punnituksen, hänen ihmeensä, joka on kaikkitietävä?
Знаш ли како висе облаци? Знаш ли чудеса Оног који је савршен у сваком знању?
17 Sinä, jonka vaatteet kuumenevat, kun maa on raukeana etelän helletuulesta,
Како ти се хаљине угреју кад умири земљу с југа?
18 kaarrutatko sinä hänen kanssansa taivaan, joka on vahva kuin valettu kuvastin?
Јеси ли ти с Њим разапињао небеса, која стоје тврдо као саливено огледало?
19 Neuvo, mitä meidän on hänelle sanottava; pimeydessämme emme voi tuoda esiin mitään.
Научи нас шта ћемо Му рећи; не можемо од таме говорити по реду.
20 Olisiko hänelle ilmoitettava, että tahtoisin puhua? Kukapa vaatisi omaa tuhoansa!
Хоће ли Му ко приповедити шта бих ја говорио? Ако ли би ко говорио, заиста, био бих прождрт.
21 Ja nyt: ei voida katsella valoa, joka kirkkaana loistaa, kun tuuli on puhaltanut puhdistaen taivaan.
Али сада не могу људи гледати у светлост кад сјаји на небу, пошто ветар прође и очисти га;
22 Pohjoisesta tulee kultainen hohde; Jumalan yllä on peljättävä valtasuuruus.
Са севера долази као злато; али је у Богу страшнија слава.
23 Kaikkivaltiasta emme saata käsittää, häntä, joka on suuri voimassa, joka ei oikeutta ja täydellistä vanhurskautta polje.
Свемогућ је, не можемо Га стигнути; велике је силе, али судом и великом правдом никога не мучи.
24 Sentähden peljätkööt häntä ihmiset; hän ei katso keneenkään, joka on omasta mielestään viisas."
Зато Га се боје људи: Не може Га видети никакав мудрац.
