Hiob 8
1 Tete Suhitɔ, Bildad ɖo nya ŋu na Hiob be,
Då tok Bildad frå Suah til ords og sagde:
2 “Va se ɖe ɣe ka ɣie nànɔ nya siawo gblɔm? Wò nyawo nye yaƒoƒo sesẽ ɖeɖe ko.
«Kor lenge vil du tala so og lata ordi storma fram?
3 Ɖe Mawu atso afia ŋkunɔa? Ɖe Ŋusẽkatãtɔ la atrɔ nya dzɔdzɔe abua?
Kann Gud vel rengja det som rett er? Kann Allvalds-Gud vel rengja rettferd?
4 Esi viwòwo wɔ nu vɔ̃ ɖe eŋu la, etsɔ wo de asi na tohehe si woƒe nu vɔ̃ dze na.
Hev dine søner synda mot han, gav han deim deira synd i vald.
5 Gake ne àkpɔ Mawu dzi ɖa, aƒo koko na Ŋusẽkatãtɔ la,
Um du søkja til din Gud, og beda Allvalds-Gud um nåde,
6 ekema ne èle dzadzɛe, le dzɔdzɔe, fifia gɔ̃ hã la, atso le tawò eye wòagaɖo wò te, ada wò ɖe teƒe si wòle be nànɔ.
er du då rein og utan svik, då vil han vakna upp for deg og reisa nytt ditt rettferdshus,
7 Wò gɔmedzedze anɔ sue gake emegbe àdzi asɔ gbɔ ɖe edzi.
Um og di fortid vesall var, so mykje større vert di framtid.
8 “Bia dzidzime siwo do ŋgɔ, eye nàkpɔe ɖa be nu ka wo fofowo srɔ̃ mahã,
Ja, spør deg for hjå farne ætter, agt på kva federne fann ut.
9 elabena míawo la, etsɔviwo míenye, míenya naneke o eye míaƒe ŋkekewo le anyigba dzi le abe vɔvɔli ko ene.
- Me inkje veit, er frå i går; vårt liv ein skugge er på jordi -
10 Ɖe womafia nu wò, agblɔe na wò oa? Ɖe womagblɔ nya na wò tso woƒe gɔmesese me oa?
dei skal deg læra, gjeva svar med ord ifrå sitt hjartedjup:
11 Ɖe keti miena, tsina ƒlaluu ɖe teƒe si sii mele oa? Ɖe aƒla awɔ nyuie ne mekpɔ tsi oa?
«Veks sevet vel på turre land? Trivst storren der som vatnet vantar?
12 Esi wogale mumu ko eye womeɖo sisi me haɖe o la, woyrɔna kaba wu gbe si le gbedzi.
Enn stend det grønt, vert ikkje skore, då visnar det fyrr anna gras.»
13 Aleae wòvaa emee na ame siwo katã ŋlɔ Mawu be eye nenemae Mawumavɔ̃lawo ƒe mɔkpɔkpɔ tsrɔ̃nae.
So gjeng det deim som gløymer Gud; og voni glepp for gudlaus mann.
14 Nu si ŋu wòɖo dzi ɖo la meɖo ŋusẽ o eye nu si wòde mee la nye yiyiɖɔ.
Hans tillit sunderskori vert, hans tiltru vert til kongurvev;
15 Ede me eƒe ɖɔ eye wòlã, eku ɖe eŋu, gake etso ɖe eƒe asi me.
Det hus han styd seg til, det dett; det som han triv til, stend’kje fast.
16 Ɖeko wòle abe ati si wode tsii nyuie le ŋdɔgbe ene ekekea eƒe alɔwo ɖe abɔa me,
Han saftfull veks, med soli skin; hans greiner yver hagen heng,
17 eƒe kewo blana ɖe agakpe geɖewo ŋu eye wodia teƒe le kpewo dome.
og roti kring steinrøysar smett, og smyg seg inn imillom steinar.
18 Gake ne wohoe le enɔƒe la, teƒe la gbea nu le egbɔ eye wògblɔna be, ‘Nyemekpɔ wò kpɔ o.’
Men vert han riven frå sin stad, so hugsar staden han ei meir.
19 Vavã eƒe agbe yrɔna eye atiku bubuwo miena ɖe eteƒe.
Sjå det er gleda på hans veg; or moldi skyt ein annan fram.
20 “Enye nyateƒe be Mawu megbea ame si ŋu fɔɖiɖi mele o alo doa ŋusẽ nu vɔ̃ɖi wɔlawo ƒe asi o.
Men Gud vanvyrder ei den reine; dei vonde tek han ei i handi.
21 Ke hã la, agana nukoko nayɔ wò nu me fũu, eye wòatsɔ dzidzɔɣli ayɔ wò nuyiwo nu.
Han enn din munn med lått skal fylla og lipporne med gledesong;
22 Ŋukpe alé wò futɔwo eye ame vɔ̃ɖiwo ƒe agbadɔwo maganɔ anyi o.”
men skammi klæda skal din fiend’; gudløysetjeld finst ikkje meir.»
