Psalmaro 81
1 Al la ĥorestro. Por la gitito. De Asaf. Laŭte kantu al Dio, nia forto; Ĝoje kriu al la Dio de Jakob.
Dem Sangmeister, auf der Gittit. Von Asaf.
2 Sonigu kanton, donu tamburinon, Ĉarman harpon, kaj psalteron.
(Der levitische Sängerchor: ) / Laßt Jubel erschallen Elohim, unserm Hort, / Jauchzet dem Gotte Jakobs!
3 Muziku per korno en novmonato, Je la plenluno, en la tago de nia festo.
Stimmt an Gesang, laßt tönen die Pauke, / Die liebliche Zither und Harfe!
4 Ĉar ĝi estas leĝo por Izrael Kaj ordono de la Dio de Jakob.
Blaset am Neumond das Widderhorn, / Beim Vollmond, für unsern Feiertag!
5 Li aranĝis ĝin kiel ateston por Jozef, Kiam Li eliris kontraŭ la landon Egiptan. Lingvon, kiun mi ne konas, mi aŭdis:
Denn so ist es Satzung für Israel, / Eine Vorschrift des Gottes Jakobs.
6 Mi liberigis lian dorson de ŝarĝo, Liaj manoj liberiĝis de korboj.
Als Gebot hat er's für Josef bestimmt, / Da er auszog wider Ägyptenland. / (Eine Einzelstimme: ) / Eine Sprache, mir fremd, vernehm ich:
7 En la mizero vi vokis, kaj Mi vin helpis; Mi respondis al vi en mistera loko de tondro; Mi esploris vin ĉe la akvo de Malpaco. (Sela)
"Seinen Nacken hab ich von der Bürde befreit, / Seine Hände wurden des Lastkorbs ledig.
8 Aŭdu, ho Mia popolo, Mi atestos al vi; Ho Izrael, se vi Min aŭskultus!
Du riefst in der Not, ich riß dich heraus, / Erhörte dich aus Gewittergewölk, / Prüfte dich an Meribas Wassern. (Sela)
9 Ne estu ĉe vi alia dio; Kaj ne adoru fremdan dion.
Höre, mein Volk, ich will dich warnen! / Israel, möchtest du mir gehorchen!
10 Mi estas la Eternulo, via Dio, Kiu elkondukis vin el la lando Egipta; Malfermu larĝe vian buŝon, kaj Mi ĝin plenigos.
Nicht sei unter dir ein fremder Gott; / Bete nicht an einen Gott des Auslands!
11 Sed Mia popolo ne aŭskultis Mian voĉon, Izrael ne obeis Min.
Ich, Jahwe, bin dein Gott, / Der dich geführt aus Ägyptenland: / Tu deinen Mund weit auf, / Damit ich ihn fülle!
12 Kaj Mi lasis ilin al la kaprico de ilia koro, Ke ili iru laŭ siaj intencoj.
Aber mein Volk gehorchte mir nicht, / Israel war mir nicht zu Willen.
13 Ho, se Mia popolo aŭskultus Min, Se Izrael irus per Miaj vojoj!
Da stieß ich sie weg, weil ihr Herz so verstockt, / Daß sie folgten den eignen Gedanken.
14 Rapide Mi faligus iliajn malamikojn, Kaj kontraŭ iliajn premantojn Mi direktus Mian manon.
O daß doch mein Volk mir gehorchte, / Daß Israel ginge auf meinen Wegen!
15 La malamantoj de la Eternulo humiliĝus antaŭ Li, Kaj ilia bonstato estus eterna.
Wie leicht könnt ich da ihre Feinde beugen, / Meine Hand gegen ihre Dränger kehren.
16 Kaj Mi manĝigus al ili grason de tritiko, Kaj Mi satigus vin per mielo el roko.
Ihnen müßten schmeicheln, die Jahwe hassen, / Und ewig würde währen ihr Glück. Mit dem besten Weizen würd ich sie speisen, / Mit Honig aus Felsen dich sättigen."
