Psalmaro 66

1 Al la ĥorestro. Kanto-psalmo. Ĝoje kriu al Dio tuta la tero.

Cântico e salmo para o regente: Gritai de alegria a Deus toda a terra.

2 Muziku la gloron de Lia nomo, Faru honoron al Lia gloro.

Cantai a glória do nome dele; reconhecei a glória de seu louvor.

3 Diru al Dio: Kiel timindaj estas Viaj faroj! Pro Via granda forto kaŝiĝas antaŭ Vi Viaj malamikoj.

Dizei a Deus: Tu [és] temível [em] tuas obras; pela grandeza de tua força os teus inimigos se sujeitarão a ti.

4 La tuta tero kliniĝas antaŭ Vi kaj kantas al Vi, Kantas Vian nomon. (Sela)

Toda a terra te adorará, e cantará a ti; cantarão ao teu nome. (Selá)

5 Venu, kaj rigardu la farojn de Dio, Kiu estas timinda pro Siaj faroj inter la homidoj.

Vinde, e vede os atos de Deus; a obra dele é temível aos filhos dos homens.

6 Li faris el maro sekan teron; Riveron oni transpaŝis piede; Tie ni ĝojis pro Li.

Ele fez o mar ficar seco, passaram o rio a pé; ali nos alegramos nele.

7 Li regas per Sia potenco eterne; Liaj okuloj rigardas la popolojn; La ribelantoj ne leviĝu. (Sela)

Ele governa com seu poder para sempre; seus olhos vigiam as nações; não se exaltem os rebeldes. (Selá)

8 Laŭdu, ho popoloj, nian Dion, Kaj laŭte aŭdigu Lian gloron.

Vós povos, bendizei a nosso Deus, e fazei ouvir a voz do louvor a ele,

9 Li donis vivon al nia animo, Kaj ne lasis falŝanceliĝi nian piedon.

Que conserva nossas almas em vida, e não permite que nossos pés se abalem.

10 Ĉar Vi esploris nin, ho Dio; Vi refandis nin, kiel oni refandas arĝenton.

Porque tu, Deus, tem nos provado; tu nos refinas como se refina a prata.

11 Vi enirigis nin en kaptilon, Vi metis ŝarĝon sur niajn lumbojn;

Tu nos levaste a uma rede; prendeste-nos em nossas cinturas.

12 Vi rajdigis homojn sur niaj kapoj; Ni trapasis fajron kaj akvon, Sed Vi elirigis nin en bonstaton.

Fizeste um homem cavalgar sobre nossas cabeças; passamos pelo fogo e pela água, porém tu nos tiraste para um [lugar] confortável.

13 Mi eniros en Vian domon kun bruloferoj; Mi plenumos al Vi miajn promesojn,

Entrarei em tua casa com holocaustos; pagarei a ti os meus votos,

14 Kiujn eligis miaj lipoj kaj elparolis mia buŝo, Kiam mi estis en premo.

Que meus lábios pronunciaram, e minha boca falou, quando eu estava angustiado.

15 Grasajn bruloferojn mi alportos al Vi kun fumo de virŝafoj; Mi oferos bovidojn kaj kaprojn. (Sela)

Eu te oferecerei holocaustos de animais gordos, com incenso de carneiros; prepararei bois com bodes. (Selá)

16 Venu, aŭskultu, ĉiuj, kiuj timas Dion; Kaj mi rakontos, kion Li faris por mia animo.

Vinde, ouvi, todos vós que temeis a Deus, e eu contarei o que ele fez à minha alma.

17 Al Li mi vokis per mia buŝo, Kaj Lia glorado estis sub mia lango.

Clamei a ele com minha boca, e ele foi exaltado pela minha língua.

18 Se mi vidus maljustaĵon en mia koro, Mia Sinjoro min ne aŭskultus;

Se eu tivesse dado valor para a maldade em meu coração, o Senhor não teria [me] ouvido.

19 Sed Dio aŭskultis, Li atentis la voĉon de mia preĝo.

Mas certamente Deus [me] ouviu; ele prestou atenção à voz de minha oração.

20 Glorata estu Dio, Kiu ne forpuŝis mian preĝon kaj ne rifuzis al mi Sian bonecon.

Bendito seja Deus, que não ignorou minha oração, nem sua bondade [se desviou] de mim.