Psalmaro 44

1 Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

En undervisning Korah barnas, till att föresjunga. Gud, vi hafve med våra öron hört, våre fäder hafva det förtäljt oss, hvad du i deras dagar gjort hafver fordom.

2 Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

Du hafver med dine hand fördrifvit Hedningarna; men dem hafver du insatt. Du hafver förderfvat folken; men dem hafver du utvidgat.

3 Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

Ty de hafva icke intagit landet genom sitt svärd, och deras arm halp dem intet; utan din högra hand, din arm och ditt ansigtes ljus; ty du hade ett behag till dem.

4 Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

Gud, du äst den samme min Konung, som Jacob hjelp tillsäger.

5 Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

Igenom dig skole vi nederslå våra fiendar. I ditt Namn vilje vi undertrampa dem som sig emot oss sätta.

6 Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

Ty Jag förlåter mig icke uppå min båga, och mitt svärd kan intet hjelpa mig;

7 Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

Utan du hjelper oss ifrå våra fiendar, och gör dem till skam, som hata oss.

8 Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)

Vi vilje dagliga berömma oss af Gudi, och tacka dino Namne evinnerliga. (Sela)

9 Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

Hvi bortdrifver du då nu oss, och låter oss till skam varda; och drager icke ut i vårom här?

10 Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

Du låter oss fly för våra fiendar, att de, som oss hata, skola beröfva oss.

11 Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

Du låter uppäta oss såsom får, och förströr oss ibland Hedningarna.

12 Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

Du säljer ditt folk förgäfves, och tager der intet före.

13 Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

Du gör oss till smälek vårom grannom; till spott och hån dem som omkring oss äro.

14 Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

Du gör oss till ett ordspråk ibland Hedningarna, och att folken rista hufvudet öfver oss.

15 Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

Dagliga är min smälek för mig, och mitt ansigte är fullt med skam;

16 Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

Att jag måste de försmädare och lastare höra, och fienderna och de hämndgiruga se.

17 Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

Allt detta är öfver oss kommet, och vi hafve dock intet förgätit dig, eller otroliga i ditt förbund handlat.

18 Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

Vårt hjerta är icke affallet, eller vår gång viken ifrå din väg;

19 Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

Att du så sönderslår oss ibland drakar, och öfvertäcker oss med mörker.

20 Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

Om vi vår Guds Namn förgätit hade, och våra händer upplyft till en främmande Gud;

21 Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

Det kunde Gud väl finna. Nu känner han ju vår hjertans grund.

22 Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

Ty vi varde ju dagliga för dina skull dräpne, och äro räknade såsom slagtefår.

23 Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

Uppväck dig, Herre; hvi sofver du? Vaka upp, och bortdrif oss icke med allo.

24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

Hvi fördöljer du ditt ansigte; och förgäter vårt elände och tvång?

25 Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

Ty vår själ är nederböjd till jordena; vår buk låder vid jordena.

26 Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.

Statt upp, hjelp oss, och förlös oss, för dina godhets skull.