Psalmaro 44

1 Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

Načelniku godbe med nasledniki Koretovimi; ukovita. O Bog, z ušesi svojimi smo slišali, očetje naši so nam pravili, káko delo si storil o njih časih, časih nekdanjih.

2 Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

Z roko svojo si izgnal narode in naselil njé: pokoril si ljudstva in razširil njé.

3 Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

Niso namreč z mečem svojim dobili dežele v oblast, in njih dlan ni jim dala blaginje; nego desnica tvoja in dlan tvoja in obličja tvojega luč; ker blagovoljen si jim bil.

4 Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

Ti sam si kralj moj, o Bog; pošlji vsakoršno blaginjo Jakobu.

5 Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

S teboj bodemo z rogom udarili sovražnike svoje; z imenom tvojim bodemo pogazili njé, ki se spenjajo v nas.

6 Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

Ker na lok svoj se ne zanašam, in meč moj ne bode me rešil.

7 Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

Ko nas bodeš otél neprijateljev naših, in osramotil sovražnike naše,

8 Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)

Hvalili bodemo ves dan Boga, ime tvoje bodemo slavili vekomaj.

9 Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

In vendar si nas zavrgel in onečastil, ker nisi hodil z našimi vojskami.

10 Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

Storil si, da smo se umaknili sovražniku, in neprijatelji naši si plenijo.

11 Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

Predal si nas kakor drobnico za hrano, in med ljudstva si nas razkropil.

12 Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

Prodal si ljudstvo svoje za malo, in povišal nisi cene njegove.

13 Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

Izpostavil si nas v sramoto sosedom našim, v zasramovanje in zasmehovanje njim, ki nas obdajajo.

14 Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

Za pregovor si nas postavil ljudstvom, v majanje z glavo med narodi.

15 Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

Ves dan mi je nečast moja pred očmi, in obličja mojega sramota me pokriva;

16 Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

Zaradi glasú zasramovalca in preklinjalca; zaradi sovražnika in maščevalca.

17 Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

Vse to nas je zadelo, in vendar te ne zabimo; in lažnjivo se ne vedemo zoper zavezo tvojo.

18 Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

Ne odmika se srce naše, in stopinja naša ne zavija v stran od steze tvoje:

19 Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

Če tudi si nas potrl v kraj sômov in pokril nas z mrtvaško senco.

20 Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

Ako bi bili pozabili imena Boga našega, ali razpeli roke svoje proti bogu mogočnemu tujemu,

21 Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

Ali bi ne bil Bog tega preiskal? Ker on pozná srca skrivnosti.

22 Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

Ali zavoljo tebe nas pobijajo vsak dan; cenijo nas kakor drobnico za klanje.

23 Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

Zbúdi se, zakaj bi spal, Gospod? vstani, ne zametaj nas na večno.

24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

Zakaj bi skrival obličje svoje, pozabljal nadloge naše in stiske naše?

25 Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

Ker v prah je ponižano življenje naše, tál se tišči trebuh naš.

26 Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.

Vstani na pomoč nam, in reši nas zavoljo milosti svoje.