Psalmaro 139
1 Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Eternulo, Vi min esploras kaj min konas.
Jehová, tú me has examinado, y conocido.
2 Vi scias, kiam mi sidas kaj kiam mi leviĝas; Vi komprenas mian penson de malproksime.
Tú has conocido mi sentarme y mi levantarme, has entendido desde lejos mis pensamientos.
3 Kiam mi iras kaj kiam mi ripozas, Vi estas ĉirkaŭ mi, Kaj ĉiujn miajn vojojn Vi konas.
Mi senda, y mi acostarme has rodeado; y todos mis caminos has conocido.
4 Ĉar antaŭ ol troviĝas vorto sur mia lango, Jen, ho Eternulo, Vi ĉion jam scias.
Porque aun no está la palabra en mi lengua, y, he aquí, Jehová, tú la supiste toda.
5 De malantaŭe kaj de antaŭe Vi ĉirkaŭbaris min Kaj metis sur min Vian manon.
Detrás y delante tú me formaste; y pusiste sobre mí tu mano.
6 Mirinda estas por mi tia sciado, tro alta; Mi ĝin ne povas kompreni.
Más maravillosa es la ciencia que mi capacidad: alta es, no puedo comprenderla.
7 Kien mi iros for de Via spirito? Kaj kien mi kuros for de Via vizaĝo?
¿A dónde me iré de tu Espíritu? ¿y a dónde huiré de delante de ti?
Si subiere a los cielos, allí estás tú; y si hiciere mi estrado en el infierno, héte allí. (Sheol h7585)
9 Ĉu mi okupos la flugilojn de la matenruĝo, Ĉu mi loĝiĝos sur la rando de la maro:
Si tomare las alas del alba, y habitare en el cabo de la mar,
10 Ankaŭ tie Via mano min kondukos, Kaj Via dekstra mano min tenos.
Aun allí me guiará tu mano; y me trabará tu diestra.
11 Se mi diros: Mallumo min kovros, Kaj la lumo ĉirkaŭ mi fariĝos nokto:
Si dijere: Ciertamente las tinieblas me encubrirán: aun la noche resplandecerá por causa de mí.
12 Eĉ mallumo ne mallumas antaŭ Vi, Kaj la nokto lumas kiel tago; Mallumo fariĝas kiel lumo.
Aun las tinieblas no encubren nada de ti; y la noche resplandece como el día: las tinieblas son como la luz.
13 Ĉar Vi kreis mian internaĵon, Formis min en la ventro de mia patrino.
Porque tú poseiste mis riñones; cubrísteme en el vientre de mi madre.
14 Mi gloras Vin, ĉar mi estas mirinde kreita; Mirindaj estas Viaj kreitaĵoj, Kaj mia animo tion bone konscias.
Confesarte he, porque terribles y maravillosas son tus obras: estoy maravillado, y mi alma lo conoce en gran manera.
15 Ne estis kaŝitaj antaŭ Vi miaj ostoj, Kiam mi estis kreata en kaŝiteco, Kiam mi estis formata en la profundo de la tero.
No fue encubierto mi cuerpo de ti, aunque yo fui hecho en secreto: fue entretejido en los profundos de la tierra.
16 Mian embrion vidis Viaj okuloj, Kaj en Via libro estis enskribitaj ĉiuj tagoj destinitaj, Kiam ankoraŭ eĉ unu ne ekzistis.
Mi imperfección vieron tus ojos; y en tu libro estaban todas aquellas cosas escritas, que fueron entonces formadas, sin faltar una de ellas.
17 Kiel grandvaloraj estas por mi Viaj pensoj, ho Dio! Kiel granda estas ilia nombro!
Así que ¡cuán preciosos me son tus pensamientos, o! Dios! ¡Cuán multiplicadas son sus cuentas!
18 Se mi ilin kalkulus, ili estus pli multaj ol la sablo; Kiam mi vekiĝas, mi estas ankoraŭ kun Vi.
Si las cuento, multiplícanse más que la arena: despierto, y aun estoy contigo.
19 Mortigu, ho Dio, la malvirtulojn, Kaj sangaviduloj foriĝu de mi!
Si matases, o! Dios, al impío; y los varones de sangres se quitasen de mí;
20 Ili parolas pri Vi malice, Kaj Viaj malamikoj leviĝas por trompo.
Que te dicen blasfemias: ensoberbécense en vano tus enemigos.
21 Viajn malamantojn, ho Eternulo, mi ja malamas, Kaj Viajn kontraŭulojn mi abomenas.
¿No tuve en odio, o! Jehová, a los que te aborrecieron? ¿y peleo contra tus enemigos?
22 Per ekstrema malamo mi ilin malamas; Ili fariĝis por mi malamikoj.
De entero odio los aborrecí: túvelos por enemigos.
23 Esploru min, ho Dio, kaj konu mian koron; Provu min kaj sciu miajn pensojn.
Examíname, o! Dios, y conoce mi corazón: pruébame, y conoce mis pensamientos.
24 Kaj rigardu, ĉu mi estas sur malbona vojo, Kaj gvidu min sur la vojo de eterneco.
Y ve si hay en mí camino de perversidad; y guíame en el camino del mundo.
