Psalmaro 130

1 Kanto de suprenirado. El profundo mi vokas Vin, ho Eternulo.

Nyanyian ziarah. Dari jurang kesusahan aku berseru kepada-Mu, ya TUHAN.

2 Mia Sinjoro, aŭskultu mian voĉon; Viaj oreloj atentu la voĉon de mia petego.

TUHAN, dengarlah seruanku, perhatikanlah permohonanku.

3 Se vi, ho Eternulo, kalkulus la pekojn, Kiu povus stari, ho mia Sinjoro?

Jika Engkau terus mengingat dosa kami, ya TUHAN, siapakah dapat tahan?

4 Sed Vi estas pardonema, Por ke Vi estu respektata.

Tetapi Engkau suka mengampuni, supaya orang menjadi takwa.

5 Mi esperis al la Eternulo, esperis mia animo, Kaj Lian vorton mi fidis.

Aku menantikan bantuan TUHAN, janji-Nya kuharapkan.

6 Mia animo atendas mian Sinjoron pli, Ol la gardantoj atendas la matenon, La gardantoj la matenon.

Aku merindukan TUHAN, lebih dari seorang peronda merindukan fajar.

7 Izrael fidu la Eternulon; Ĉar ĉe la Eternulo estas favorkoreco Kaj ĉe Li estas granda liberigo.

Berharaplah kepada TUHAN, hai umat-Nya, sebab Ia tetap mengasihi, dan selalu siap menyelamatkan.

8 Kaj Li liberigos Izraelon De ĉiuj liaj pekoj.

Ia akan membebaskan kita dari segala kesalahan kita.