Psalmaro 129

1 Kanto de suprenirado. Multe oni afliktis min de post mia juneco, Diras Izrael,

Muitas vezes me angustiaram desde a minha mocidade, diga agora Israel:

2 Multe oni afliktis min de post mia juneco, Sed oni min ne pereigis.

Muitas vezes me angustiaram desde a minha mocidade, todavia não prevaleceram contra mim.

3 Sur mia dorso plugis plugistoj, Faris siajn sulkojn longaj.

Os lavradores araram sobre as minhas costas: compridos fizeram os seus sulcos.

4 La Eternulo estas justa; Li dishakis la ŝnurojn de la malvirtuloj.

O Senhor é justo: cortou as cordas dos ímpios.

5 Hontiĝu kaj turniĝu malantaŭen Ĉiuj malamantoj de Cion.

Sejam confundidos, e voltem para traz, todos os que aborrecem a Sião.

6 Ili estu kiel tegmenta herbo, Kiu forvelkas, antaŭ ol oni ĝin elŝiris;

Sejam como a erva dos telhados, que se seca antes que a arranquem.

7 Per kiu ne plenigas rikoltanto sian manon Nek garbiganto sian baskon.

Com a qual o segador não enche a sua mão, nem o que ata os feixes enche o seu braço.

8 Kaj la preterirantoj ne diros: Beno de la Eternulo estu al vi, Ni benas vin per la nomo de la Eternulo.

Nem tão pouco os que passam digam: A benção do Senhor seja sobre vós: nós vos abençoamos em nome do Senhor.