Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

Ein Stufenlied von David. / Ich hab mich gefreut über die, die zu mir sagten: / "Zu Jahwes Hause wollen wir wallen."

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Dann standen endlich unsre Füße / In deinen Toren, Jerusalem.

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Jerusalem, du wiedererbaute, / Als eine Stadt, die eng in sich verbunden!

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

Dorthin zogen die Stämme hinauf, / Die Stämme Jahs — / Wie es Israel vorgeschrieben —, / Um Jahwes Namen zu preisen.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

Dort standen einst die Stühle für die Gerichtsverhandlung, / Stühle für Davids Haus.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Erbittet Jerusalem Frieden! / Wohl geh es denen, die dich lieben!

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Friede walte in deinen Mauern, / Sicherheit in deinen Palästen!

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

Um meiner Brüder und Freunde willen / Will ich doch sagen: "Friede walte in dir!"

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

Aus Liebe zum Hause Jahwes, unsers Gottes, / Will ich dein Bestes suchen.