Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Пісня проча́н.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Господи, ви́зволь же душу мою від губи́ неправди́вої, від язика́ зрадли́вого!

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Що́ Тобі дасть, або що́ для Тебе дода́сть лукавий язик? —

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Заго́стрені стрі́ли поту́жного із ялівце́вим вугі́ллям!

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Горе мені, що заме́шкую в Ме́шеху, що живу́ із шатра́ми Кеда́ру!

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Довго душа моя перебува́ла собі разом з тими, хто нена́видить мир:

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

я — за мир, та коли говорю́, то вони — за війну́!