Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

A Canticle in steps. When troubled, I cried out to the Lord, and he heard me.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

O Lord, free my soul from lips of iniquity and from the deceitful tongue.

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

What will be given to you, or what will be added to you, for a deceitful tongue?:

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

the sharp arrows of the powerful, along with the burning coals of desolation.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Woe to me, for my sojourning has been prolonged. I have lived with the inhabitants of Kedar.

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

My soul has long been a sojourner.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

With those who hated peace, I was peaceful. When I spoke to them, they fought against me without cause.