Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Een bedevaartslied. Tot Jahweh riep ik in mijn nood, En Hij heeft mij verhoord.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Verlos mij, Jahweh, van leugenlippen En lastertongen!

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Wat kan een lastertong u al brengen, En wat er nog bij doen:

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Scherpgepunte oorlogspijlen, Met gloeiende houtskool!

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Wee mij, dat ik moet toeven In de tenten van Mésjek, En dat ik moet wonen In de tenten van Kedar!

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Reeds te lang leef ik samen Met vredeverstoorders;

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Als ìk over vrede wil spreken, Zoeken zij strijd!