Psalmaro 109

1 Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Dio, mia gloro, ne silentu.

Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Mijn God, tot wien mijn loflied klinkt, Zwijg toch niet stil!

2 Ĉar buŝon malvirtan kaj buŝon malican ili malfermis kontraŭ mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.

Want men zet een mond vol boosheid en bedrog tegen mij op, En belastert mij met leugentongen;

3 Per vortoj de malamo ili min ĉirkaŭis, Kaj ili militas kontraŭ mi sen mia kulpo.

Men bestookt mij met woorden van haat, En bestrijdt mij zonder enige grond;

4 Por mia amo ili min malamas; Sed mi preĝas.

Men belaagt mij tot loon voor mijn liefde, En tot loon voor mijn bidden;

5 Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.

Men vergeldt mij kwaad voor goed, En haat voor mijn liefde.

6 Metu malvirtulon super lin; Kaj kontraŭulo stariĝu ĉe lia dekstra mano.

Stel een gewetenloos rechter over hem aan, En aan zijn rechterhand trede een valse aanklager op;

7 Kiam li estos juĝata, li eliru kulpa; Kaj lia preĝo estu peko.

Voor het gerecht worde hij schuldig bevonden, En smeke hij tevergeefs om genade.

8 Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.

Mogen zijn dagen maar kort zijn, En zijn ambt aan een ander vervallen.

9 Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.

Zijn kinderen mogen wezen, Zijn vrouw een weduwe worden;

10 Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj serĉu apud siaj ruinoj.

Mogen zijn zonen als bedelaars zwerven, Zelfs uit hun krotten worden verjaagd.

11 Kreditoro forprenu ĉion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.

De woekeraar legge beslag op heel zijn bezit, En vreemden mogen met zijn verdiensten gaan strijken.

12 Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne troviĝu kompatanto por liaj orfoj.

Laat niemand zich zijner ontfermen, Niemand zich over zijn wezen erbarmen;

13 Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elviŝiĝu ilia nomo.

Laat zijn kroost ten ondergang worden gedoemd, Zijn naam al verdwijnen in het eerste geslacht.

14 La malbonago de liaj patroj rememoriĝu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elviŝiĝu.

Moge Jahweh de misdaad zijner vaderen gedenken, En de schuld van zijn moeder nooit worden gedelgd;

15 Ili estu ĉiam antaŭ la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.

Jahweh houde ze altijd voor ogen, Zodat zelfs hun aandenken van de aarde verdwijnt.

16 Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malriĉulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.

Want hij dacht er niet aan, barmhartig te zijn, Maar vervolgde den ellendige, arme en bedroefde ten dode.

17 Li amis malbenon, kaj ĝi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj ĝi malproksimiĝis de li.

Hij hield van vervloeking: die treffe hem dan; Geen zegen wilde hij spreken: die blijve hem verre!

18 Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj ĝi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.

De vloek trok hij aan als een kleed: Die dringe hem als water in het lijf, als olie in zijn gebeente;

19 Ĝi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li ĉiam portas ĉirkaŭ si.

Die worde de mantel, waarin hij zich hult, De gordel, die hij altijd moet dragen.

20 Tia estas de la Eternulo la agado kontraŭ miaj kontraŭuloj, Kaj kontraŭ tiuj, kiuj parolas malbonon kontraŭ mia animo.

Zó moge Jahweh mijn haters vergelden, En die laag van mij lasteren!

21 Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; Ĉar bona estas Via favorkoreco, savu min.

Maar treed Gìj voor mij op, o Jahweh, mijn Heer, En red mij omwille van uw Naam naar de rijkdom uwer genade!

22 Ĉar mi estas malriĉulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.

Want ik ben arm en ellendig, En mijn hart krimpt ineen in mijn borst;

23 Kiel ombro longiĝanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.

Ik zink weg als een verdwijnende schaduw, Word voortgejaagd als een sprinkhanenzwerm;

24 Miaj genuoj senfortiĝis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.

Van het vasten knikken mijn knieën, En mijn vermagerd lichaam schrompelt ineen.

25 Kaj mi fariĝis mokataĵo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.

Zó ben ik hun een bespotting geworden; Die mij zien, schudden meewarig het hoofd.

26 Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laŭ Via boneco.

Help mij, Jahweh, mijn God, En red mij naar uw genade;

27 Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.

Opdat men erkenne, dat het uw hand is, Jahweh: dat Gij het volbracht!

28 Ili malbenas, sed Vi benu; Ili leviĝis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo ĝojos.

Laat hèn dan maar vloeken, als Gìj mij wilt zegenen; Mijn vijand zich schamen, maar uw knecht zich verheugen;

29 Miaj kontraŭuloj kovriĝu per malhonoro, Kaj ili envolviĝu en sian honton kiel en veston.

Mogen mijn tegenstanders met smaad worden bekleed, En zich in hun schande hullen als in een mantel!

30 Mi forte gloros la Eternulon per mia buŝo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin laŭdos.

Dan zal ik Jahweh juichend danken, En voor een talloze schare Hem prijzen;

31 Ĉar Li staras ĉe la dekstra flanko de malriĉulo, Por savi lin de tiuj, kiuj juĝas lian animon.

Omdat Hij aan de rechterhand van den ongelukkige staat, Om hem te redden, van die hem verdoemen!