Psalmaro 107
1 Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:
Slavite Gospoda, ker dober je; ker vekomaj je dobrota njegova!
2 Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,
Govoré naj rešenci Gospodovi, katere je rešil iz stiske;
3 Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.
Katere je zbral iz dežél od vzhoda in od zahoda, od severja in od morja.
4 Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;
Tavali so po puščavi, po potih samotnih, mesta za prebivališče niso našli;
5 Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.
Lačni in žejni, njih duša je hirala v njh.
6 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.
Klicali so Gospoda v stiski svoji; iz njih nadloge jih je rešil.
7 Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.
In vodil jih je po pravem potu, da so prišli v prebivališča mesto.
8 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
Slavé naj pred Gospodom milost njegovo, in čudovita dela njegova pri sinovih človeških:
9 Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.
Da on siti dušo potrebno, in dušo gladno napolnjuje z dobrim.
10 Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;
Kateri sedevajo v temoti in smrtni senci, v bridkosti sponah in v železu,
11 Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.
Ker so dali priliko, izpremeniti besedo Boga mogočnega, in zavrgli so sklep Najvišjega,
12 Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.
Srce njih ponižuje s tisto nadlogo; omahujejo in nihče ne pomaga.
13 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.
Klicali so Gospoda v stiski svoji; rešil jih je iz njih nadloge.
14 Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.
Izpeljal jih je iz temin in smrtne sence, raztrgal je njih vezí.
15 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
Slavé naj pri Gospodu milost njegovo, in čudovita dela njegova pri sinovih človeških.
16 Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.
Da on razbija bronasta vrata, in razlomi zapahe železne.
17 La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;
Nespametni, zavoljo pota pregrehe, zavoljo krivic svojih so v bridkosti.
18 Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.
Njih srce studi vsako hrano; bližajo se smrtnim durim.
19 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.
Klicali so Gospoda v stiski svoji, rešil jih je iz njih nadloge.
20 Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.
Poslal je besedo svojo in ozdravil jih; in rešil iz njih jam.
21 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
Slavé naj pri Gospodu milost njegovo, in čudovita dela njegova pri sinovih človeških.
22 Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.
In darujejo naj hvalne daritve ter oznanjajo s petjem dela njegova.
23 Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,
Kateri so šli na morje v ladijah, in so opravljali delo na širnih vodah;
24 Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.
Oni vidijo dela Gospodova in čuda njegova v globočini:
25 Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:
Kako ukaže in naplavi vihar, kateri dviguje valove njegove,
26 Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;
Kako se spenjajo do neba, in padajo v globočine; njih duša koprni v nadlogi;
27 Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.
Opotekajo se in gibljejo kakor pijani; in vsa njih spretnost gine.
28 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.
Klicali so Gospoda v stiski svoji, rešil jih je iz njih nadloge.
29 Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.
Premenil je vihar v tišino, in utihnili so njih valovi.
30 Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.
In vesele, ko so potihnili valovi, peljal jih je v brodišče zaželeno.
31 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
Slavé naj pri Gospodu milost njegovo, in dela čudovita njegova pri sinovih človeških.
32 Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.
In poveličujejo naj ga v zboru ljudstva, in v seji starejšin naj ga hvalijo.
33 Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;
Reke izpreminja v puščavo, in vode tekoče v tla suhotna;
34 Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.
Zemljo rodovitno v solnato zavoljo hudobnih prebivalcev njenih.
35 Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;
Puščavo izpreminja v stoječo vodo in zemljo suhotno v vode tekoče.
36 Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.
Storivši, da prebivajo tam lakotni, in ustanové mesto za prebivališče,
37 Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.
In da posejejo njive in zasadé vinograde ter prideljujejo sad rodoviten.
38 Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.
Blagoslavlja jih tako, da se množijo silno, in živine njih ne zmanjšuje.
39 Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,
A zmanjšujejo se in uklanjajo hudobni v stiski in žalovanji,
40 Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.
Ko izliva zaničevanje nad prvake in dela, da tavajo po praznoti brez potov.
41 Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.
In stavi na višavo siromaka, in kakor čedo množi rodovine.
42 La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.
Vidijo naj pravični in se veselé; vsa malopridnost pa zapri usta svoja.
43 Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.
Kdorkoli je moder, vidi to in pazi na milost Gospodovo.
