Psalmaro 106

1 Haleluja! Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco.

Halleluja. Tacker Herranom, ty han är mild, och hans godhet varar i evighet.

2 Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Aŭdigos Lian tutan gloron?

Ho kan uttala Herrans dråpeliga gerningar? och prisa all hans lofliga verk?

3 Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en ĉiu tempo.

Salige äro de som budet hålla, och göra alltid rätt.

4 Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,

Herre, tänk på mig efter den nåd, som du dino folke lofvat hafver; bevisa oss dina hjelp;

5 Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi ĝoju kun la ĝojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.

Att vi måge se dina utkorades välfärd, och glädja oss att dino folke väl går, och berömma oss med dinom arfvedel.

6 Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.

Vi hafve syndat med våra fäder; vi hafve misshandlat, och hafve ogudaktige varit.

7 Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Ruĝa Maro.

Våre fäder uti Egypten ville icke förstå din under; de tänkte icke på dina stora godhet, och voro ohörige vid hafvet, nämliga röda hafvet.

8 Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.

Men han halp dem för sitt Namns skull, så att han sina magt beviste.

9 Kaj Li ekkriis al la Ruĝa Maro, kaj ĝi elsekiĝis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.

Och han näpste röda hafvet, och det vardt torrt; och förde dem genom djupen, såsom genom ena öken;

10 Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.

Och halp dem ifrå deras hand, som dem hatade, och förlossade dem ifrå fiendans hand.

11 Kaj la akvo kovris iliajn kontraŭulojn; Eĉ unu el ili ne restis.

Och vattnet fördränkte deras fiendar, så att icke en qvar blef.

12 Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.

Då trodde de uppå hans ord, och söngo hans lof.

13 Sed baldaŭ ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.

Men de förgåto snarliga hans gerningar, och bidde intet efter hans råd.

14 Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.

Och de fingo lusta i öknene, och försökte Gud uti ödemarkene.

15 Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.

Men han gaf dem deras bön, och sände dem nog, tilldess dem vämjade dervid.

16 Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.

Och de satte sig upp emot Mose i lägrena; emot Aaron, Herrans heliga.

17 Malfermiĝis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.

Jorden öppnade sig, och uppsvalg Dathan, och öfvertäckte Abirams rota.

18 Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.

Och eld vardt ibland deras rota upptänd; lågen uppbrände de ogudaktiga.

19 Ili faris bovidon ĉe Ĥoreb, Kaj adorkliniĝis antaŭ fandaĵo.

De gjorde en kalf i Horeb, och tillbådo det gjutna belätet;

20 Ili ŝanĝis sian honoron En bildon de bovo, kiu manĝas herbon.

Och förvandlade sina äro uti ens oxas liknelse, den gräs äter.

21 Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,

De förgåto Gud sin Frälsare, som så stor ting uti Egypten gjort hade;

22 Miraklojn en la lando de Ĥam, Timindaĵojn apud la Ruĝa Maro.

Vidunder i Hams land, och förskräckeliga gerningar i röda hafvet.

23 Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, stariĝis antaŭ Li ĉe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.

Och han sade, att han ville förgöra dem, om Mose hans utkorade den plågan icke förtagit hade, och afvändt hans grymhet, att han icke platt skulle förderfva dem.

24 Kaj ili malŝatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.

Och de föraktade det lustiga landet; de trodde icke hans ordom;

25 Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne aŭskultis la voĉon de la Eternulo.

Och knorrade i deras hyddom; de lydde intet Herrans röst.

26 Tial Li ĵuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,

Och han hof upp sina hand emot dem, att han skulle nederslå dem i öknene;

27 Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disĵeti ilin en la landojn.

Och kasta deras säd ibland Hedningarna, och förströ dem i landen.

28 Kaj ili aliĝis al Baal-Peor, Kaj manĝis oferricevojn de malvivuloj.

Och de gåfvo sig till BaalPeor, och åto af de döda afgudars offer;

29 Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastiĝis inter ili epidemio.

Och förtörnade honom med sin verk; då kom ock en plåga ibland dem.

30 Kaj stariĝis Pineĥas kaj aranĝis juĝon; Kaj la epidemio haltis.

Då trädde Pinehas fram, och förlikte sakena, och plågan vände åter.

31 Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por ĉiuj generacioj kaj eterne.

Och det vardt honom räknadt till rättfärdighet, ifrå slägte till slägte, i evig tid.

32 Kaj ili kolerigis Lin ĉe la akvo de Meriba, Kaj pro ili fariĝis malbono al Moseo;

Och de förtörnade honom vid trätovattnet; och de plågade Mose illa.

33 Ĉar ili maldolĉigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia buŝo.

Ty de bedröfvade honom hans hjerta, så att någor ord undföllo honom.

34 Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;

De förgjorde ock icke de folk, som dock Herren dem budit hade;

35 Sed ili miksiĝis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;

Utan de blandade sig ibland Hedningarna, och lärde deras verk;

36 Ili servis al iliaj idoloj, Kaj ĉi tiuj fariĝis reto por ili.

Och tjente deras afgudom; de kommo dem på förargelse.

37 Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;

Och de offrade sina söner, och sina döttrar djeflom;

38 Kaj ili verŝis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpuriĝis de sango.

Och utgöto oskyldigt blod, sina söners och döttrars blod, som de offrade Canaans afgudom; så att landet med blodskulder besmittadt vardt;

39 Kaj ili malpuriĝis per siaj faroj, Kaj malĉastiĝis per siaj agoj.

Och orenade sig med sinom gerningom, och hor bedrefvo med sin verk.

40 Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraŭ Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;

Då förgrymmade sig Herrans vrede öfver sitt folk, och han fick en styggelse till sitt arf;

41 Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.

Och gaf dem uti Hedningars händer; så att öfver dem rådde de som dem hätske voro.

42 Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de ĉi tiuj ili humiliĝis.

Och deras fiender plågade dem, och de vordo kufvade under deras händer.

43 Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortiĝis pro sia krimeco.

Han förlossade dem ofta; men de förtörnade honom med sin verk, och vordo få för deras missgerningars skull.

44 Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li aŭdis ilian kriadon;

Och han såg till deras nöd, då han deras klagan hörde;

45 Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedaŭris laŭ Sia granda favorkoreco;

Och tänkte på sitt förbund, som han med dem gjort hade; och det ångrade honom efter hans stora godhet;

46 Kaj Li aperigis kompaton por ili Ĉe ĉiuj iliaj malliberigintoj.

Och lät dem komma till barmhertighet, för allom dem som dem fångat hade.

47 Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.

Hjelp oss, Herre vår Gud, och för oss tillhopa ut ifrå Hedningarna; att vi måge tacka ditt helga Namn, och begå ditt lof.

48 Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne ĝis eterne. Kaj la tuta popolo diru: Amen. Haleluja!

Lofvad vare Herren, Israels Gud, ifrån evighet i evighet; och allt folk säga: Amen. Halleluja.