Psalmaro 104

1 Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

kasakkung: panuekhoeh Oe, ka hringnae BAWIPA teh pholen haw. Oe BAWIPA ka Cathut nang teh na lentoe tangngak. Taluenae hoi barinae hoi kamthoup e lah na o.

2 Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

Khohna patetlah angnae na khohna teh, kalvannaw hah hni patetlah na yap.

3 Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

Na onae im van adunaw hah tui dawk na pâhung teh, tâmai patet hah leng lah na coung sak teh kahlî rathei hoi na tho.

4 Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

Na patounenaw hah kahlî patetlah thoseh, thaw katawknaw hah hmaito patetlah thoseh na coung sak.

5 Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Talai adu hah nâtuek hai a kampuen hoeh nahanlah ka caksak e lah na o

6 La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

Talai hah hni hoi khu e patetlah tui hoi na khu teh, tui hah monsom vah a kangdue.

7 De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

Na yue toteh, a yawng awh. Khoparit lawk a thai awh toteh karangpoung lah a yawng awh.

8 Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

Mon lah a luen awh teh, ravonaw dawk hoi a kum awh teh ao nahane hmuen koe koung a pha awh.

9 Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

Tuinaw bout a tho teh, talai a muem hoeh nahanlah, a tapuet thai hoeh hane khori hah a khuen pouh.

10 Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Ravo dawk lawng hanelah tui hah a tha teh, mon hoi a lawng cathuk awh.

11 Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

Saring pueng ni nei hanelah a poe teh, kahrawng e lanaw ni hai tui kahran a dap sak awh.

12 Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

Ateng vah kalvan e tavanaw tabu a tuk awh teh, thingkungnaw dawk a cai awh.

13 Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

A im van hoi monnaw tui a awi teh, na tawk e ni talai heh ka boum lah a kawk.

14 Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

Talai ni rawca a tâco sak nahanlah saringnaw hanlah pho a paw sak teh taminaw hanlah thingthairompo a paw sak.

15 Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

Misur ni tami lungthin a nawm sak, satui ni mei a kâpi sak, rawca ni tha ao sak.

16 Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

BAWIPA e thingkung lebanon mon vah a ung e sidar thingnaw hai a boum awh.

17 Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

Hawvah, tavanaw ni a tabu a tuk awh teh, hmaica thing teh kahrawng cawmpainaw e im lah ao.

18 La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

Lungha teh Athanaw o nahanelah ao teh, savehnaw teh talung koe a kâhro awh.

19 Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

Ama ni thapa hah hnintha touk nahanlah a sak teh, kanî ni khup nahan tue a panue.

20 Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Hmonae na sak teh hothateh karum doeh. ratu thung e saring pueng a tâconae tue lah ao.

21 La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

Sendektanca ni kei hane a tawng teh, Cathut koehoi e rawca a tawng.

22 Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Kanî a tâco toteh a onae a kâkhu dawk lengkaleng a tabo awh.

23 Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Tami teh thaw tawk hanelah a tâco teh, tangmin lah totouh a tawk.

24 Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Oe BAWIPA, na sak e hno teh apap poung. Lungangnae hoi na sak e seng doeh. Talai teh na tawntanae hoi akawi.

25 Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Hete ka kaw ni teh kalen e talîpui dawkvah, touklek thai hoeh e saring kathoung kalen a kâhlai awh.

26 Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

Haw e hmuen koe long a cei teh, hawvah ka paitun hanelah na sak e tangapui Leviathan hai ao.

27 Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

A tue a pha toteh, rawca na poe thai nahanlah abuemlahoi nang na ring awh.

28 Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Na poe e pueng a la awh teh, na kut na dâw teh hno kahawi hoi a kâkawk awh.

29 Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Na minhmai na hro pouh toteh, a lungpuen awh. A kâha na lat pouh pawiteh a due awh teh vaiphu lah a coung awh.

30 Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Na Muitha na tha toteh hotnaw teh sak e lah ao. Talai meilam hai bout na katha sak.

31 Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

BAWIPA bawilennae teh yungyoe kangning seh. BAWIPA teh a sak e dawk konawm naseh.

32 Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

Talai a khet nah a pâyaw, mon a tek nah hmaikhu a tâco.

33 Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Ka hringyung thung BAWIPA koe la ka sak vaiteh, ka hringyung thung Cathut pholen hoi la ka sak han.

34 Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Ka khopouknae hah ahni hanelah radip naseh. BAWIPA dawk ka konawm han.

35 Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!

Tamikayon teh talai hoi raphoe lah awm naseh. Tamikathout awm hanh lawiseh. Oe kahringnae BAWIPA teh pholen haw. Hallelujah.