Sentencoj 8
1 Ĉu ne vokas la saĝo? Kaj ĉu la prudento ne aŭdigas sian voĉon?
Numquid non sapientia clamitat, et prudentia dat vocem suam?
2 Ĝi staras sur la pinto de altaĵoj, Apud la vojo, ĉe la vojkruĉiĝoj.
In summis, excelsisque verticibus supra viam, in mediis semitis stans,
3 Apud la pordegoj, ĉe la eniro en la urbon, Ĉe la eniro tra la pordoj, ĝi kantas:
iuxta portas civitatis in ipsis foribus loquitur, dicens:
4 Al vi, ho viroj, mi vokas; Kaj mia voĉo sin turnas al la homoj:
O viri, ad vos clamito, et vox mea ad filios hominum.
5 Komprenu, naivuloj, la prudenton, Kaj sensprituloj prenu en la koron.
Intelligite parvuli astutiam, et insipientes animadvertite.
6 Aŭskultu, ĉar mi parolos gravaĵon, Kaj ĝustaĵo eliros el mia buŝo.
Audite, quoniam de rebus magnis locutura sum: et aperientur labia mea, ut recta praedicent.
7 Ĉar mia lango parolos veron, Kaj malpiaĵon abomenas miaj lipoj.
Veritatem meditabitur guttur meum, et labia mea detestabuntur impium.
8 Justaj estas ĉiuj paroloj de mia buŝo; Ili ne enhavas falson kaj malicon.
Iusti sunt omnes sermones mei, non est in eis pravum quid, neque perversum.
9 Ĉiuj ili estas ĝustaj por tiu, kiu ilin komprenas, Kaj justaj por tiuj, kiuj akiris scion.
recti sunt intelligentibus, et aequi invenientibus scientiam.
10 Prenu mian instruon, kaj ne arĝenton; Kaj la scion ŝatu pli, ol plej puran oron.
Accipite disciplinam meam, et non pecuniam: doctrinam magis, quam aurum eligite.
11 Ĉar saĝo estas pli bona ol multekostaj ŝtonoj; Kaj nenio, kion oni povas deziri, povas esti egala al ĝi.
Melior est enim sapientia cunctis opibus pretiosissimis: et omne desiderabile ei non potest comparari.
12 Mi, saĝo, loĝas kun la prudento, Kaj mi trovas prudentajn konsilojn.
Ego sapientia habito in consilio, et eruditis intersum cogitationibus.
13 Timo antaŭ la Eternulo malamas malbonon, Fieron, malhumilon, kaj malbonan vojon; Malsinceran buŝon mi malamas.
Timor Domini odit malum: arrogantiam, et superbiam, et viam pravam, et os bilingue detestor.
14 De mi venas konsilo kaj bonaranĝo; Mi estas prudento; al mi apartenas forto.
Meum est consilium, et aequitas, mea est prudentia, mea est fortitudo.
15 Per mi reĝas la reĝoj, Kaj la estroj donas leĝojn de justeco.
Per me reges regnant, et legum conditores iusta decernunt:
16 Per mi regas la princoj Kaj la potenculoj kaj ĉiuj juĝantoj sur la tero.
Per me principes imperant, et potentes decernunt iustitiam.
17 Mi amas miajn amantojn; Kaj miaj serĉantoj min trovos.
Ego diligentes me diligo: et qui mane vigilant ad me, invenient me.
18 Riĉo kaj gloro estas ĉe mi, Daŭra havo kaj justo.
Mecum sunt divitiae, et gloria, opes superbae, et iustitia.
19 Mia frukto estas pli bona ol oro kaj ol plej pura oro; Kaj la rikolto de mi estas pli bona ol elektita arĝento.
Melior est enim fructus meus auro, et lapide pretioso, et genimina me argento electo.
20 Laŭ la vojo de vero mi iras, Laŭ la vojstreko de la justo;
In viis iustitiae ambulo, in medio semitarum iudicii,
21 Por heredigi al miaj amantoj esencan bonon, Kaj plenigi iliajn trezorejojn.
ut ditem diligentes me, et thesauros eorum repleam.
22 La Eternulo min formis en la komenco de Sia vojo, Antaŭ Siaj kreitaĵoj, tre antikve.
Dominus possedit me in initio viarum suarum, antequam quidquam faceret a principio.
23 Antaŭ eterno mi estis firme fondita, en la komenco, Antaŭ la kreo de la tero.
Ab aeterno ordinata sum, et ex antiquis antequam terra fieret.
24 Kiam ankoraŭ ne ekzistis la abismoj, mi estis jam naskita, Kiam ankoraŭ ne ekzistis fontoj, ŝprucigantaj akvon.
Nondum erant abyssi, et ego iam concepta eram: necdum fontes aquarum eruperant:
25 Antaŭ ol la montoj estis starigitaj, Antaŭ la altaĵoj mi estis kreita;
necdum montes gravi mole constiterant: ante colles ego parturiebar:
26 Kiam la tero ankoraŭ ne estis farita, nek la kampoj, Nek la komencaj polveroj de la mondo.
adhuc terram non fecerat, et flumina, et cardines orbis terrae.
27 Dum Li firmigis la ĉielojn, mi jam estis tie; Dum Li desegnis limojn sur la supraĵo de la abismo,
Quando praeparabat caelos, aderam: quando certa lege, et gyro vallabat abyssos:
28 Dum Li fortikigis la nubojn supre, Dum Li firmigis la fontojn de la abismo,
quando aethera firmabat sursum, et librabat fontes aquarum:
29 Dum Li donis Sian leĝon al la maro, Por ke la akvoj ne transpaŝu siajn bordojn, Kaj dum Li difinis la fundamentojn de la tero:
quando circumdabat mari terminum suum, et legem ponebat aquis, ne transirent fines suos: quando appendebat fundamenta terrae:
30 Tiam mi estis ĉe Li kiel konstruanto; Mi estis la ĝojo de ĉiuj tagoj, Ludante antaŭ Li ĉiutempe.
Cum eo eram cuncta componens: et delectabar per singulos dies, ludens coram eo omni tempore;
31 Mi ludas sur Lia mondo-tero; Kaj mia ĝojo estas inter la homidoj.
ludens in orbe terrarum: et deliciae meae esse, cum filiis hominum.
32 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min; Kaj feliĉaj estos tiuj, kiuj iras laŭ miaj vojoj.
Nunc ergo filii audite me: Beati, qui custodiunt vias meas.
33 Aŭskultu instruon kaj saĝiĝu, Kaj ne forĵetu ĝin.
Audite disciplinam, et estote sapientes, et nolite abiicere eam.
34 Feliĉa estas la homo, kiu min aŭskultas, Kiu maldormas ĉiutage ĉe miaj pordoj, Kiu staras garde ĉe la fostoj de miaj pordegoj.
Beatus homo qui audit me, et qui vigilat ad fores meas quotidie, et observat ad postes ostii mei.
35 Ĉar kiu min trovis, tiu trovis vivon, Kaj akiros favoron de la Eternulo.
Qui me invenerit, inveniet vitam, et hauriet salutem a Domino:
36 Sed kiu maltrafas min, tiu difektas sian animon; Ĉiuj, kiuj min malamas, amas la morton.
qui autem in me peccaverit, laedet animam suam. Omnes, qui me oderunt, diligunt mortem.
