Sentencoj 7
1 Mia filo! konservu miajn vortojn, Kaj gardu ĉe vi miajn moralordonojn.
Synu můj, ostříhej řečí mých, a přikázaní má schovej u sebe.
2 Konservu miajn moralordonojn, kaj vivu; Kaj mian instruon, kiel la pupilon de viaj okuloj.
Ostříhej přikázaní mých, a živ budeš, a naučení mého jako zřítelnice očí svých.
3 Ligu ilin al viaj fingroj; Skribu ilin sur la tabelo de via koro.
Přivaž je na prsty své, napiš je na tabuli srdce svého.
4 Diru al la saĝo: Vi estas mia fratino; Kaj la prudenton nomu mia parencino;
Rci moudrosti: Sestra má jsi ty, a rozumnost přítelkyní jmenuj,
5 Por ke vi estu gardata kontraŭ fremda edzino, Kontraŭ fremdulino, kies paroloj estas glataj.
Aby tě ostříhala od ženy cizí, od postranní, jenž řečmi svými lahodí.
6 Ĉar mi rigardis tra fenestro de mia domo, Tra mia krado;
Nebo z okna domu svého okénkem vyhlédaje,
7 Kaj mi vidis inter la naivuloj, Mi rimarkis inter la nematuruloj junulon senprudentan,
Viděl jsem mezi hloupými, spatřil jsem mezi mládeží mládence bláznivého.
8 Kiu pasis sur la placo preter ŝia angulo, Kaj iris la vojon al ŝia domo,
Kterýž šel po ulici vedlé úhlu jejího, a cestou k domu jejímu kráčel,
9 En krepusko, en vespero de tago, Kiam fariĝis nokto kaj mallumo.
V soumrak, u večer dne, ve tmách nočních a v mrákotě.
10 Kaj jen renkonte al li iras virino En ornamo de publikulino, ruzema je la koro.
A aj, žena potkala ho v ozdobě nevěstčí a chytrého srdce,
11 Bruema kaj vagema; Ŝiaj piedoj ne loĝas en ŝia domo.
Štěbetná a opovážlivá, v domě jejím nezůstávají nohy její,
12 Jen ŝi estas sur la strato, jen sur la placoj, Kaj apud ĉiu angulo ŝi embuskas.
Jednak vně, jednak na ulici u každého úhlu úklady činící.
13 Kaj ŝi kaptis lin, kaj kisis lin Kun senhonta vizaĝo, kaj diris al li:
I chopila jej, a políbila ho, a opovrhši stud, řekla jemu:
14 Mi devis alporti dankan oferdonon; Hodiaŭ mi plenumis mian solenan promeson.
Oběti pokojné jsou u mne, dnes splnila jsem slib svůj.
15 Tial mi eliris al vi renkonte, Por serĉi vian vizaĝon, kaj mi vin trovis.
Protož vyšla jsem vstříc tobě, abych pilně hledala tváři tvé, i nalezla jsem tě.
16 Mi bele kovris mian liton Per multkoloraj teksaĵoj el Egiptujo.
Koberci jsem obestřela lůže své, s řezbami a prostěradly Egyptskými,
17 Mi parfumis mian kuŝejon Per mirho, aloo, kaj cinamo.
Vykadila jsem pokojík svůj mirrou a aloe a skořicí.
18 Venu, ni ĝuu sufiĉe volupton ĝis la mateno, Ni plezuriĝu per la amo.
Poď, opojujme se milostí až do jitra, obveselíme se v milosti.
19 Ĉar mia edzo ne estas hejme, Li iris en malproksiman vojon;
Nebo není muže doma, odšel na cestu dalekou.
20 La sakon kun mono li prenis kun si; Li revenos hejmen je la plenluno.
Pytlík peněz vzal s sebou, v jistý den vrátí se do domu svého.
21 Ŝi forlogis lin per sia multeparolado, Per sia glata buŝo ŝi lin entiris.
I naklonila ho mnohými řečmi svými, a lahodností rtů svých přinutila jej.
22 Li tuj iras post ŝi, Kiel bovo iras al la buĉo Kaj kiel katenita malsaĝulo al la puno;
Šel za ní hned, jako vůl k zabití chodívá, a jako blázen v pouta, jimiž by trestán byl.
23 Ĝis sago fendas al li la hepaton; Kiel birdo rapidas al la kaptilo, Kaj ne scias, ke ĝi pereigas sian vivon.
Dokudž nepronikla střela jater jeho, pospíchal jako pták k osídlu, nevěda, že ono bezživotí jeho jest.
24 Kaj nun, infanoj, aŭskultu min, Atentu la vortojn de mia buŝo.
Protož nyní, synové, slyšte mne, a pozorujte řečí úst mých.
25 Via koro ne flankiĝu al ŝia vojo, Ne eraru sur ŝia irejo;
Neuchyluj se k cestám jejím srdce tvé, aniž se toulej po stezkách jejích.
26 Ĉar multajn ŝi vundis kaj faligis, Kaj multegaj estas ŝiaj mortigitoj.
Nebo mnohé zranivši, porazila, a silní všickni zmordováni jsou od ní.
