Sentencoj 6
1 Mia filo! se vi garantiis por via proksimulo Kaj donis vian manon por aliulo,
Min son, varder du lofvetsman för din nästa, så hafver du häktat dina hand intill en främmanda;
2 Tiam vi enretiĝis per la vortoj de via buŝo, Kaptiĝis per la vortoj de via buŝo.
Du äst invefvad med dins muns tal, och gripen uti dins muns ord.
3 Tiam, mia filo, agu tiel kaj saviĝu, Ĉar vi falis en la mano de via proksimulo: Iru, vigliĝu, kaj petegu vian proksimulon;
Så gör dock, min son, alltså, och undsätt dig; ty du äst kommen dinom nästa i händer; löp, skynda dig, och drif din nästa.
4 Ne lasu viajn okulojn dormi Kaj viajn palpebrojn dormeti;
Låt icke din ögon sofva, eller din ögnahvarf sömnig vara.
5 Savu vin, kiel gazelo, el la mano, Kaj kiel birdo el la mano de la birdokaptisto.
Uthjelp dig, såsom en rå utu handene, och såsom en fogel utu foglafängarens hand.
6 Iru al la formiko, vi maldiligentulo; Rigardu ĝian agadon, kaj saĝiĝu.
Gack bort till myrona, du later; se uppå hennes seder, och lär.
7 Kvankam ĝi ne havas estron, Nek kontrolanton, nek reganton,
Ändock hon ingen Första eller höfvitsman, eller herra hafver,
8 Ĝi pretigas en la somero sian panon, Ĝi kolektas dum la rikolto sian manĝon.
Tillreder hon dock likväl sitt bröd om sommaren, och samkar sin mat i andene.
9 Ĝis kiam, maldiligentulo, vi kuŝos? Kiam vi leviĝos de via dormo?
Huru länge ligger du, later? När vill du uppstå af dinom sömn?
10 Iom da dormo, iom da dormeto, Iom da kunmeto de la manoj por kuŝado;
Ja, sof ännu litet, tag der ännu en sömn före; lägg ännu litet händerna tillhopa, att du må sofva;
11 Kaj venos via malriĉeco kiel rabisto, Kaj via senhaveco kiel viro armita.
Så skall fattigdomen med hast komma öfver dig, såsom en vandrare, och armod såsom en väpnad man.
12 Homo sentaŭga, homo malbonfarema, Iras kun buŝo malica,
En bedrägelig menniska, en skadelig man går med vrångom mun;
13 Donas signojn per la okuloj, aludas per siaj piedoj, Komprenigas per siaj fingroj;
Vinkar med ögonen, tecknar med foten, viser med fingren;
14 Perverseco estas en lia koro, li intencas malbonon; En ĉiu tempo li semas malpacon.
Tänker alltid något ondt och argt i sitt hjerta, och kommer trätor åstad.
15 Tial subite venos lia pereo; Li estos rompita subite, kaj neniu lin sanigos.
Derföre skall honom hans ofärd hasteliga komma; och skall med snarhet sönderbråkad varda, så att der ingen hjelp vara skall.
16 Jen estas ses aferoj, kiujn la Eternulo malamas, Kaj sep, kiujn Li abomenegas.
Si, sex stycke hatar Herren, och vid det sjunde hafver han en styggelse:
17 Arogantaj okuloj, mensogema lango, Kaj manoj, kiuj verŝas senkulpan sangon,
Högfärdig ögon, falsk tungo, händer som utgjuta oskyldigt blod;
18 Koro, kiu preparas malbonfarajn intencojn, Piedoj, kiuj rapidas kuri al malbono,
Hjerta som med arga list umgår, fötter som snare äro till att göra skada;
19 Falsa atestanto, kiu elspiras mensogojn; Kaj tiu, kiu semas malpacon inter fratoj.
Ett falskt vittne som icke skämmes att tala lögn, och den der träto emellan bröder åstadkommer.
20 Konservu, mia filo, la ordonon de via patro, Kaj ne forĵetu la instruon de via patrino.
Min son, bevara dins faders bud, och låt icke fara dine moders lag.
21 Ligu ilin por ĉiam al via koro, Volvu ilin sur vian kolon.
Bind dem tillhopa på ditt hjerta dageliga, och häng dem på din hals;
22 Kiam vi iros, ili gvidos vin; Kiam vi kuŝiĝos, ili vin gardos; Kaj kiam vi vekiĝos, ili parolos kun vi.
När du går, att de leda dig; när du ligger, att de bevara dig; när du uppvaknar, att de äro ditt tal.
23 Ĉar moralordono estas lumingo, kaj instruo estas lumo, Kaj edifaj predikoj estas vojo de vivo,
Ty budet är en lykta, och lagen är ett ljus; och tuktans straff är lifsens väg;
24 Por gardi vin kontraŭ malbona virino, Kontraŭ glata lango de fremdulino.
På det du må bevarad blifva för en ond qvinno; för enes främmandes släta tungo.
25 Ne deziregu en via koro ŝian belecon, Kaj ne kaptiĝu per ŝiaj palpebroj.
Låt hennes dägelighet icke göra dig lusta i ditt hjerta, och förtag dig icke på hennes ögnahvarf.
26 Ĉar la kosto de publikulino estas nur unu pano; Sed fremda edzino forkaptas la grandvaloran animon.
Ty en sköka tager enom sitt bröd ifrå; men en gift qvinna fångar ädla lifvet.
27 Ĉu iu povas teni fajron en sia sino tiel, Ke liaj vestoj ne brulu?
Kan ock någor behålla eld i barmen, så att hans kläder icke brinna?
28 Ĉu iu povas marŝi sur ardantaj karboj, Ne bruligante siajn piedojn?
Huru skulle någor gå på glöd, så att hans fötter icke brände varda?
29 Tiel ankaŭ estas kun tiu, kiu venas al la edzino de sia proksimulo; Neniu, kiu ŝin ektuŝas, restas sen puno.
Alltså går det honom, som till sins nästas hustru går; der blifver ingen ostraffad, den vid henne kommer.
30 Oni ne faras grandan honton al ŝtelanto, Se li ŝtelas por sin satigi, kiam li malsatas;
Det är enom tjuf icke så stor skam, om han stjäl till att mätta sina själ, då honom hungrar;
31 Kaj kiam oni lin kaptas, li pagas sepoble; La tutan havon de sia domo li fordonas.
Och om han gripen varder, gifver han det sjufaldt igen, och lägger dertill alla ägodelarna i sitt hus.
32 Sed kiu adultas kun virino, tiu estas sensaĝa; Tiu, kiu faras tion, pereigas sian animon;
Men den som med ene qvinno hor bedrifver, han är en dåre, och förer sitt lif uti förderf.
33 Batojn kaj malhonoron li ricevas, Kaj lia honto ne elviŝiĝas;
Dertill skall plåga och skam komma uppå honom, och hans skam skall intet utskrapad varda.
34 Ĉar furiozas la ĵaluzo de la edzo; Kaj li ne indulgas en la tempo de la venĝo.
Ty mansens harm hafver nit, och skonar intet på hämndenes tid;
35 Li rigardas nenian kompenson, Kaj li ne akceptas, se vi volas eĉ multe donaci.
Och ser icke till någon person, den försona måtte; och tager intet vid, om du än mycket skänka ville.
