Sentencoj 30
1 Vortoj de Agur, filo de Jake. Profeta parolo de tiu viro al Itiel, al Itiel kaj Ukal.
Rijeèi Agura sina Jakejeva; sabrane rijeèi toga èovjeka Itilu, Itilu i Ukalu.
2 Mi estas la plej malklera homo, Kaj homan prudenton mi ne posedas.
Ja sam luði od svakoga, i razuma èovjeèijega nema u mene.
3 Kaj mi ne lernis saĝon, Kaj pri la Sanktulo mi ne havas ekkonon.
Niti sam uèio mudrosti niti znam svetijeh stvari.
4 Kiu leviĝis en la ĉielon, kaj malleviĝis? Kiu kolektis la venton en siajn mankavojn? Kiu ligis la akvon en la veston? Kiu aranĝis ĉiujn limojn de la tero? Kia estas lia nomo? kaj kia estas la nomo de lia filo? Ĉu vi scias?
Ko je izašao na nebo i opet sišao? ko je skupio vjetar u pregršti svoje? ko je svezao vode u plašt svoj? ko je utvrdio sve krajeve zemlji? kako mu je ime? i kako je ime sinu njegovu? znaš li?
5 Ĉiu diro de Dio estas pura; Li estas ŝildo por tiuj, kiuj Lin fidas.
Sve su rijeèi Božije èiste; on je štit onima koji se uzdaju u nj.
6 Ne aldonu al Liaj vortoj, Por ke Li ne punu vin, kaj por ke vi ne aperu mensoganto.
Ništa ne dodaji k rijeèima njegovijem, da te ne ukori i ne naðeš se laža.
7 Du aferojn mi petis de Vi; Ne rifuzu al mi, antaŭ ol mi mortos:
Za dvoje molim te; nemoj me se oglušiti dok sam živ:
8 Falsaĵon kaj mensogaĵon forigu de mi; Malriĉecon kaj riĉecon ne donu al mi; Nutru min per tiom da pano, kiom mi bezonas.
Taštinu i rijeè lažnu udalji od mene; siromaštva ni bogatstva ne daj mi, hrani me hljebom po obroku mom,
9 Ĉar alie mi eble trosatiĝus kaj neus, kaj dirus: Kiu estas la Eternulo? Aŭ eble mi malriĉiĝus kaj ŝtelus, Kaj malbonuzus la nomon de mia Dio.
Da ne bih najedavši se odrekao se tebe i rekao: ko je Gospod? ili osiromašivši da ne bih krao i uzalud uzimao ime Boga svojega.
10 Ne kalumniu sklavon antaŭ lia sinjoro, Por ke li ne malbenu vin kaj vi ne fariĝu kulpulo.
Ne opadaj sluge gospodaru njegovu, da te ne bi kleo i ti bio kriv.
11 Estas generacio, kiu malbenas sian patron Kaj ne benas sian patrinon;
Ima rod koji psuje oca svojega i ne blagosilja matere svoje.
12 Generacio, kiu estas pura en siaj okuloj Kaj tamen ne laviĝis de siaj malpuraĵoj;
Ima rod koji misli da je èist, a od svoga kala nije opran.
13 Generacio, kiu tiel alte tenas siajn okulojn Kaj tiel levas siajn palpebrojn;
Ima rod koji drži visoko oèi svoje, i vjeðe mu se dižu uvis.
14 Generacio, kies dentoj estas glavoj kaj kies makzeloj estas tranĉiloj, Por formanĝi la malriĉulojn de la tero kaj la mizerulojn inter la homoj.
Ima rod kojemu su zubi maèevi i kutnjaci noževi, da proždire siromahe sa zemlje i uboge izmeðu ljudi.
15 Hirudo havas du filinojn, kiuj krias: Donu, donu; Ili tri neniam satiĝas. Kvar objektoj ne diras: Sufiĉe:
Pijavica ima dvije kæeri, koje govore: daj, daj. Ima troje nesito, i èetvrto nikad ne kaže: dosta:
Grob, materica jalova, zemlja, koja ne biva sita vode, i oganj, koji ne govori: dosta. (Sheol h7585)
17 Okulon, kiu mokas la patron Kaj malŝatas obeadon al la patrino, Elpikos korvoj ĉe la rivero kaj formanĝos aglidoj.
Oko koje se ruga ocu i neæe da sluša matere, kljuvaæe ga gavrani s potoka i jesti orliæi.
18 Tri aferoj estas nekompreneblaj por mi, Kaj kvaran mi ne scias:
Troje mi je èudesno, i èetvrtoga ne razumijem:
19 La vojon de aglo en la aero; La vojon de serpento sur roko; La vojon de ŝipo meze de la maro; Kaj la vojon de viro ĉe virgulino.
Put orlov u nebo, put zmijin po stijeni, put laðin posred mora, i put èovjeèiji k djevojci.
20 Tia estas la vojo de virino adultanta: Ŝi manĝas, viŝas la buŝon, Kaj diras: Mi faris nenian pekon.
Taki je put kurvin: jede, i ubriše usta, pa veli: nijesam uèinila zla.
21 Sub tri objektoj tremas la tero, Kaj kvar ĝi ne povas porti:
Od troga se potresa zemlja, i èetvrtoga ne može podnijeti:
22 Sklavon, kiam li fariĝis reĝo; Malsaĝulon, kiam li tro satiĝis de pano;
Od sluge, kad postane car, od bezumnika, kad se najede hljeba,
23 Malamatan virinon, kiam ŝi edziniĝis, Kaj sklavinon, kiam ŝi elpelis sian sinjorinon.
Od puštenice, kad se uda, od sluškinje kad naslijedi gospoðu svoju.
24 Kvar estas malgranduloj sur la tero, Kaj tamen ili estas tre saĝaj:
Èetvoro ima maleno na zemlji, ali mudrije od mudaraca:
25 La formikoj, popolo ne forta, Tamen ili en somero pretigas al si manĝaĵon;
Mravi, koji su slab narod, ali opet pripravljaju u ljeto sebi hranu;
26 La hirakoj, popolo senforta, Tamen ili faras siajn domojn en la roko;
Pitomi zeèevi, koji su nejak narod, ali opet u kamenu grade sebi kuæu;
27 La akridoj ne havas reĝon, Kaj tamen ili ĉiuj eliras en vicoj;
Skakavci, koji nemaju cara, ali opet idu svi jatom;
28 La lacerto kroĉiĝas per siaj manoj, Tamen ĝi estas en reĝaj palacoj.
Pauk, koji rukama radi i u carskim je dvorima.
29 Ekzistas tri, kiuj bone iras, Kaj kvar, kiuj marŝas bele:
Troje lijepo koraèa, i èetvrto lijepo hodi:
30 La leono, plej forta el la bestoj, Cedas al neniu;
Lav, najjaèi izmeðu zvjerova, koji ne uzmièe ni pred kim,
31 Cervo kun bonaj lumboj; virkapro; Kaj reĝo, kiun neniu povas kontraŭstari.
Konj opasan po bedrima ili jarac, i car na koga niko ne ustaje.
32 Se vi agis malsaĝe pro via fiereco, Kaj se vi intencis malbonon, Tiam metu la manon sur la buŝon.
Ako si ludovao ponesavši se ili si zlo mislio, metni ruku na usta.
33 Ĉar batado de lakto produktas buteron, Ekbato de nazo aperigas sangon, Kaj incitado de kolero kaŭzas malpacon.
Kad se razbija mlijeko, izlazi maslo; i ko jako nos utire, izgoni krv; tako ko draži na gnjev, zameæe svaðu.
