Sentencoj 25
1 Ankaŭ ĉi tio estas sentencoj de Salomono, kiujn kolektis la viroj de Ĥizkija, reĝo de Judujo.
Hæ quoque parabolæ Salomonis, quas transtulerunt viri Ezechiæ regis Iuda.
2 Honoro de Dio estas kaŝi aferon; Sed honoro de reĝoj estas esplori aferon.
Gloria Dei est celare verbum, et gloria regum investigare sermonem.
3 La ĉielo estas alta, la tero estas profunda, Kaj la koro de reĝoj estas neesplorebla.
Cælum sursum, et terra deorsum, et cor regum inscrutabile.
4 Forigu de arĝento la almiksaĵon, Kaj la puriganto ricevos vazon.
Aufer rubiginem de argento, et egredietur vas purissimum:
5 Forigu malvirtulon de la reĝo, Kaj lia trono fortikiĝos en justeco.
Aufer impietatem de vultu regis, et firmabitur iustitia thronus eius.
6 Ne montru vin granda antaŭ la reĝo, Kaj sur la loko de eminentuloj ne stariĝu;
Ne gloriosus appareas coram rege, et in loco magnorum ne steteris.
7 Ĉar pli bone estas, se oni diros al vi: Leviĝu ĉi tien, Ol se oni malaltigos vin antaŭ eminentulo, Kiun vidis viaj okuloj.
Melius est enim ut dicatur tibi: Ascende huc; quam ut humilieris coram principe.
8 Ne komencu tuj disputi; Ĉar kion vi faros poste, kiam via proksimulo vin hontigos?
Quæ viderunt oculi tui, ne proferas in iurgio cito: ne postea emendare non possis, cum dehonestaveris amicum tuum.
9 Faru disputon kun via proksimulo mem, Sed sekreton de aliulo ne malkaŝu;
Causam tuam tracta cum amico tuo, et secretum extraneo ne reveles:
10 Ĉar alie aŭdanto vin riproĉos, Kaj vian babilon vi jam ne povos repreni.
ne forte insultet tibi cum audierit, et exprobrare non cesset. Gratia et amicitia liberant: quas tibi serva, ne exprobrabilis fias.
11 Vorto dirita en ĝusta tempo Estas kiel oraj pomoj sur retaĵo arĝenta.
Mala aurea in lectis argenteis, qui loquitur verbum in tempore suo.
12 Kiel ora orelringo kaj multekosta kolringo, Tiel estas saĝa admonanto por aŭskultanta orelo.
Inauris aurea, et margaritum fulgens, qui arguit sapientem, et aurem obedientem.
13 Kiel malvarmo de neĝo en la tempo de rikolto, Tiel estas fidela sendito por siaj sendintoj: Li revigligas la animon de sia sinjoro.
Sicut frigus nivis in die messis, ita legatus fidelis ei, qui misit eum, animam ipsius requiescere facit.
14 Kiel nuboj kaj vento sen pluvo, Tiel estas homo, kiu fanfaronas per dono, kiun li ne faras.
Nubes, et ventus, et pluviæ non sequentes, vir gloriosus, et promissa non complens.
15 Per pacienco oni altiras al si potenculon, Kaj mola parolo rompas oston.
Patientia lenietur princeps, et lingua mollis confringet duritiam.
16 Kiam vi trovis mielon, manĝu, kiom vi bezonas, Por ke vi ne fariĝu tro sata kaj ne elvomu ĝin.
Mel invenisti, comede quod sufficit tibi, ne forte satiatus evomas illud.
17 Detenu vian piedon de la domo de via proksimulo; Ĉar alie vi tedus lin kaj li vin malamus.
Subtrahe pedem tuum de domo proximi tui, nequando satiatus oderit te.
18 Kiel martelo kaj glavo kaj akra sago Estas tiu homo, kiu parolas pri sia proksimulo malveran ateston.
Iaculum, et gladius, et sagitta acuta, homo qui loquitur contra proximum suum falsum testimonium.
19 Kiel putra dento kaj malforta piedo Estas nefidinda espero en tago de mizero.
Dens putridus, et pes lassus, qui sperat super infideli in die angustiæ,
20 Kiel demeto de vesto en tempo de malvarmo, kiel vinagro sur natro, Tiel estas kantado de kantoj al koro suferanta.
et amittit pallium in die frigoris. Acetum in nitro, qui cantat carmina cordi pessimo. Sicut tinea vestimento, et vermis ligno: ita tristitia viri nocet cordi.
21 Se via malamanto estas malsata, manĝigu al li panon; Kaj se li estas soifa, trinkigu al li akvon;
Si esurierit inimicus tuus, ciba illum: si sitierit, da ei aquam bibere:
22 Ĉar fajrajn karbojn vi kolektos sur lia kapo, Kaj la Eternulo vin rekompencos.
prunas enim congregabis super caput eius, et Dominus reddet tibi.
23 Norda vento kaŭzas pluvon, Kaj ĉagrenita vizaĝo kaŝatan parolon.
Ventus aquilo dissipat pluvias, et facies tristis linguam detrahentem.
24 Pli bone estas loĝi sur angulo de tegmento, Ol kun malpacema edzino en komuna domo.
Melius est sedere in angulo domatis, quam cum muliere litigiosa, et in domo communi.
25 Kiel malvarma akvo por suferanto de soifo, Tiel estas bona sciigo el lando malproksima.
Aqua frigida animæ sitienti, et nuncius bonus de terra longinqua.
26 Virtulo, kiu falas antaŭ malvirtulo, Estas malklara fonto kaj malbonigita puto.
Fons turbatus pede, et vena corrupta, iustus cadens coram impio.
27 Ne bone estas manĝi tro multe da mielo; Kaj ne glore estas serĉi sian gloron.
Sicut qui mel multum comedit, non est ei bonum: sic qui scrutator est maiestatis, opprimetur a gloria.
28 Homo, kiu ne povas regi sian spiriton, Estas urbo detruita, kiu ne havas muron.
Sicut urbs patens et absque murorum ambitu, ita vir, qui non potest in loquendo cohibere spiritum suum.
